Women to watch

“Aandacht krijgen, is fijn, maar aandacht geven is pas echt leuk”

Barbara Sarafian schittert als vanouds in internationale reeks 'Baptiste'

“Aandacht krijgen, is fijn, maar aandacht geven is pas echt leuk”

In de reeks ‘Women To Watch’ praten we met leading ladies van wie we iets kunnen leren. Dit keer: actrice Barbara Sarafian die momenteel schittert in de internationale reeks Baptiste. Tekst: Jana De Ridder & Anouk Torbeyns. Foto’s: Jana De Ridder.

Op Eén kan je morgenavond alweer naar de derde aflevering kijken van Baptiste. De bingewatchers onder ons kunnen de hele reeks al streamen op VRT NU. In de zesdelige spin-off van de hitserie The Missing kruipt Barbara Sarafian in de rol van politiecommissaris Martha Horchner. Ze roept de hulp in van haar ex-vriendje Julien Baptiste om een vermiste jonge vrouw op te sporen. Horchner gelooft dat de zaak gelinkt is aan een Roemeense bende die aan sex trafficking doet. Uiteraard blijkt al snel dat niets is wat het lijkt.

“Zo’n internationale setting is interessant voor een kwartier. Daarna moet je gewoon aan de slag.”

Baptiste kan uitpakken met een internationale cast, gaande van de Franse Tchéky Karyo over de Engelse Tom Hollander tot onze ‘eigen’ Boris Van Severen, die de zoon speelt van Martha. De IJslandse Börkur Sigthorsson en Vlaamse Jan Matthys nemen afwisselend plaats in de regiestoel. Ook Barbara Sarafian kreeg dus een grote rol. Indrukwekkend, niet?

“Zo’n internationale setting is interessant voor een kwartier. Daarna moet je gewoon aan de slag. We zijn allemaal mensen en het is ook mijn taak om het allemaal heel erg menselijk te zien. Je wordt voor een stuk je personage. Dan ben je niet bezig met welke vedetten er rond je staan. Tchéky Karyo is in Frankrijk een echte ster. Hij heeft al heel wat op zijn palmares, maar daar laat ik me niet door doen. Ik vind het trouwens erg tijdrovend om de hele tijd bezig te zijn met status.”

Wat sprak je zo aan aan deze rol?
“Toen ik de tekst kreeg voor de casting, wist ik dat ik er bij betrokken wou zijn. De scenario’s zijn zo goed geschreven. Het was eten en drinken voor een acteur om zoiets te krijgen bij een casting. Elke scene was goed onderbouwd en kende verschillende lagen. Toen ik het las, wist ik dat ik mij er extra voor wou inspannen.

Het is belangrijk voor me dat de schriftuur weldoordacht of goed geschreven is. Ik heb ook al wel scenario’s gelezen waarvan ik teleurgesteld was. Waarom hebben ze er niet meer uitgehaald? Maar op de set kwam dat helemaal goed. Voor mij is het dan een uitdaging om daar meer body aan te geven. Het is gewoon mijn plicht als acteur om mijn rol van het papier te halen en er meer dimensie aan te geven.”

Kruip je volledig in je rol in de periode dat je die speelt?
“Ik ben niet zo’n method actor. Ik heb ook een leven naast acteren. Toch zal ik mentaal niet altijd even beschikbaar zijn in een intensieve draaiperiode. Ik heb na een zware draaidag een uur of twee de tijd nodig om alles te ordenen in mijn hoofd. Ik analyseer mijn spanningsboog en hoe ik die gespannen kan houden voor de volgende draaidagen en opnames. Een film of serie draai je trouwens niet altijd in chronologische volgorde, dus ik moet rekening houden met wat ik gedaan heb en nog moet doen.”

Ben je daar perfectionistisch in?
“Ik hoor dat vaak, dus ik moet het wel geloven. Ik ga niet verbaal maniakaal doen op een set. (fluistert) Denk ik. Ik heb ooit een compliment gekregen van een regisseur: “Jij bent een vogelpikker, je schiet altijd in de roos.” Ik ben doelgericht. Ik wil mijn scène in één take doen, want anders is de pit er uit. Dat lukt natuurlijk niet altijd en dan stop ik mezelf. Ik wil geen valse opera.”

“Ik wil mijn scène in één take doen, want anders is de pit er uit.”

Ben je nog zenuwachtig voor een eerste draaidag?
“De dag dat ik niet meer zenuwachtig ben, moet ik een andere job gaan zoeken. Onzekerheid is de meest vruchtbare plek waardoor je op onderzoek gaat. Ik heb natuurlijk mijn techniek waar ik op kan terugvallen, maar dat is ook maar een middel om je talent tot een goed einde te brengen. De dag dat je denkt: “Ik kan het”, ben je verkeerd bezig. Soms merk ik tijdens het oefenen dat ik de bal nog serieus kan misslaan. Tof dat ik daarover struikel, want dan focus ik mij daar voor een lange tijd op om me te verbeteren.

Het is fijn om waardering te krijgen voor wat je doet. Een prijs krijgen voor beste actrice, is een mooie bevestiging van je werk. Dan weet ik dat de toeschouwer het gezien én gevoeld heeft. Dat ze weten dat ik tot het uiterste ben gegaan en dat ze mijn voorbereidend werk erkennen.”

Kijk je nog naar recensies en reacties van het publiek?
“Ik wacht altijd tot na de hype. Soms kan dat wel enkele jaren duren vooraleer ik naar alles ga kijken, want ik was er uiteindelijk zelf bij, hé. Ik heb mijn collega’s, regisseurs en techniekers op het veld gezien en ik weet wanneer we iets goed hebben gemaakt. Ik ga ook niet meteen naar mijn eigen films of series kijken. Ik wil daar met een fris oog naar kijken, zonder dat ik in mijn verbeelding en met mijn herinneringen op de set sta.

“Ik ga niet meteen naar mijn eigen films of series kijken. Ik wil daar later pas met een fris oog naar kunnen kijken.”

Als mensen mij aanspreken over mijn werk, vind ik het natuurlijk leuk als die het goed vonden. Het gaat uiteindelijk wel over een product dat je maakt voor mensen die geëntertaind willen worden en die naar iets moois willen kijken. Dat is onze taak.”

Heb je het gevoel dat de sector veranderd is en vrouwen van iets oudere leeftijd meer hoofdrollen krijgen?
“Ja, en ik wist dat dat ging gebeuren. Verhalen vertellen zal nooit uitsterven, maar je kan maar zoveel verhalen vertellen over de facteur met één of andere hond. Dan zijn we snel rond. Tien jaar geleden heeft de industrie een boost gekregen en dan werd de deur opengezet voor personages met een oudere leeftijd. Ik ben trots dat ik daaraan kon meewerken. Het is niet makkelijk om door te breken, maar het enige wat je kan doen, is geloven in jezelf. Je niet laten afschrikken door iets wat niet lukt, maar elke nieuwe kans nemen. Dat betekent dus naar zoveel mogelijk castings gaan en vooral niet te kieskeurig zijn.”

Zijn er momenten geweest dat je het acteren kotsbeu was?
“Natuurlijk zijn er momenten waarop ik denk: “Ik kan niet meer.” Het onregelmatige leven van een acteur valt niet te onderschatten. Er zijn veel nachtopnames of draaidagen die supervroeg beginnen waarop je om vijf à zes uur moet opstaan. Dat is toch nefast voor je bioritme.”

Hoe hou je dat dan vol?
“Door heel veel bullshit te laten voor wat het is. Door alle vooroordelen van je vak gewoon van je af te zetten. Want dit is eigenlijk kei hard werken, maar dat krijg je niet uitgelegd aan mensen. Zij zien enkel de zogezegde glamour en glitter. “Je wil gewoon in het middelpunt van de belangstelling staan”, zeggen ze dan. Dat ‘BV-schap’ is iets dat erbij komt, maar dat is niet hetgeen waarvoor je kiest, hoor.

“Dat ‘BV-schap’ is iets dat erbij komt, maar dat is niet hetgeen waarvoor je kiest.”

Aandacht krijgen, is fijn, hoor, maar aandacht geven is pas echt leuk. Een groot deel van mijn job is troost bieden. Mijn verantwoordelijkheid is het doorgeven van emoties en de kijker even laten verdwijnen in mijn verhaal. Daarom is televisie zo machtig: je voelt een connectie en je voelt als toeschouwer dat je niet alleen bent.

Hoe zuiverder je je emoties speelt, hoe dieper het binnenkomt. Mijn emoties zijn mijn instrumenten. Soms moet ik het heel droog en technisch bekijken: ik heb een camionette vol met mandjes. Voor elke emotie heb ik een mandje en elke dag zorg ik voor de beste producten. Hoe meer ervaring ik kreeg, hoe geordender mijn mandjes werden, maar ik ben echt een laatbloeier.”

Hoe bedoel je?
“Ik heb het gevoel dat ik nog moet beginnen met mijn leven, dat ik de hele tijd geoefend heb. Vooral tot een paar jaar geleden had ik dat gevoel. Dan sta ik op en denk ik: genoeg geoefend. Ik wil nog zoveel doen: een theatermonoloog schrijven, een boek, scenario’s, … Twee weken geleden zat ik met mijn zoon in de tuin te kijken naar onze boom. Zo’n triestig boompje waarvan we dachten dat die dood was. Bij wonder kwamen toch de eerste blaadjes erdoor. Mijn zoon zei me toen: nog een laatbloeierke in huis.” (lacht)

Baptiste is elke dinsdag om 21.30 uur te zien op Eén. De volledige reeks is ook integraal beschikbaar via VRT NU.
Lees ook de andere interviews in de reeks Women to Watch

Schrijf je reactie

Anouk Torbeyns is geboren in India en getogen in België. Haar huid is donker, maar haar privilege wit. Ze groeide op in een echt Vlaams boerengat en woont nu in de diverse stad. Ondertussen zoekt ze nieuwsgierig haar weg tussen al die schijnbare tegenstellingen. Als eindredacteur is ze verzot op de Nederlandse taal en als jonge journaliste zal ze waarschijnlijk meer vragen stellen dan antwoorden bieden.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen