Column

Het einde van clickbait is nabij

Het einde van clickbait is nabij

Ik geef het je op een blaadje: binnen vijf jaar werkt clickbait niet meer. Hoe ik dat zo zeker weet? Dankzij mijn kinderen, van acht en elf jaar.

Clickbait herken je aan het vieze gevoel dat je achteraf hebt. Nadat je het artikel achter een titel als ‘You might be cleaning your penis wrong’ hebt gelezen.

Ik weet ook wel dat artikels gelezen willen worden. Daarvoor bestaan er eindredacteurs. Terwijl interviews vaak heel gemoedelijk lopen met de journalist, plakken zij er achteraf meestal een catchy titel boven. Soms ontspoort zo’n spelletje lezers lokken, en creëren die titels allerlei misverstanden en zelfs een occasionele rel. Er zijn gradaties in het overdrijven of opkloppen van koppen. Blendle is kampioen in het verleiden van lezers, maar daar voel je je niet elke keer bekocht als je het uiteindelijke artikel leest.

Bij clickbait wel. De titel schreeuwt om op geklikt te worden, maar eens je hebt geklikt, ben je altijd teleurgesteld in het uiteindelijke verhaal. Dat leren mijn twee zonen als digital natives van jongs af, al klikkend. Ze zijn acht en elf en, zoals de meeste kinderen, verlekkerd op YouTube. Hun online idolen geven commentaar bij games, vloggen of halen pranks uit en heten GameMeneer en Enzo Knol.

“De titel schreeuwt om op geklikt te worden, maar eens je hebt geklikt, ben je altijd teleurgesteld in het uiteindelijke verhaal.”

Mijn zonen hebben zich al laten vangen door clickbait op YouTube. De achtjarige zag onlangs een foto van twee van zijn YouTube-helden die aan het kussen waren, maar toen hij wilde doorklikken, bleek het niet waar. “Ze verkopen ons gewoon leugentjes, zodat wij naar hun video’s zouden kijken. En zo zijn er veel,” voegde de oudste eraan toe. Als elfjarige laat hij zich alsmaar minder gemakkelijk verleiden om verder te klikken.

De jongste zag vooral mogelijkheden om hun eigen YouTube-kanaal te promoten – hij heeft voorlopig een dertigtal abonnees – en riep mijn hulp in om een clickbaitplaatje te maken in Photoshop. Hij wilde een coole afbeelding maken, zodat mensen zeker zouden denken dat hij een sick video had gemaakt. Uiteindelijk werd het dit plaatje:

Een banaan, een YOLO, en een mannetje met een aardappelhoofd, een pet met ‘Obey’ en een T-shirt met de tekst ‘Thug life’. In zijn ogen übercool. 31 views haalde het voorlopig. Niet echt een succes.

Toch is het niet het amateurisme van de clickbait van mijn zoon dat ervoor zorgt dat ik meen dat het einde van het genre in zicht is. Het gaat erom dat clickbait als fenomeen de speelplaats heeft bereikt. Iedereen weet dat eens iets een trend wordt onder kinderen, het uitsterven ervan er automatisch op volgt.

Ken je de dab nog? Voor het eerst gebruikt door Michael Jackson in 1987 en enkele jaren geleden verfijnd in de hiphopscene in Atlanta. Dan werd de move overgenomen door rappers en bekend sportfiguren. En toen landde de dab op de speelplaats. Bye bye, dab. Geen rapper die er nog mee geassocieerd wil worden.

Of neem die zanger van dat liedje, ‘Kind van de duivel’. Een stoere song wilde Jebroer maken. Intussen haspelen alle kleuters in de Lage Landen de tekst af zonder te weten wat hij echt bedoelde: ‘Gooi drank en drugs over mijn kist.’ Bye bye, Jebroer. Weg cool.

“Eens kinderen clickbait hebben uitgespuwd, is er geen toekomst meer voor.”

Hetzelfde lot zal de clickbait-trend ondergaan. Kinderen zullen zich de techniek eigen maken. Het zal een tijdje een hype zijn, jawel. Maar dan zal het over en uit zijn. Eens kinderen clickbait hebben uitgespuwd, is er geen toekomst meer voor. Omdat die allerjongsten zich niet heel hun leven lang bekocht willen voelen. Ze hebben het trucje nu al door.

En volwassenen, die zullen clickbait vooral veel te kinderachtig vinden.

Rest nog de vraag waarom. Waarom doen die websites dat dan, al die clickbait de wereld insturen?

Wel, sommige nieuwssites en online magazines hengelen elke dag naar clicks omdat hun inkomsten ervan afhangen. Elke click betekent een view voor de banner die boven of naast het artikel staat. En een banner wordt betaald door de adverteerder aan de hand van het aantal views. Hoe meer clicks, des te meer geld in het laatje. Er wordt grof geld neergeteld voor een nanoseconde van jouw aandacht als lezer.

Alleen, die lezers klikken niet altijd meer door naar het artikel. Is het jou ook al opgevallen hoe mensen op social media gewoon op basis van de kop beginnen te schelden in de comments?

“Er wordt grof geld neergeteld voor een nanoseconde van jouw aandacht als lezer.”

En zelfs als ze doorklikken naar de volgende pagina, waar de banner staat, wijst onderzoek uit dat slechts 0,06 procent van de mensen op die banner klikt. In 60 procent van de gevallen klikken ze per ongeluk (met die dikke duimen ook van je!). En eerlijk: herinner jij je nog van welk merk jij vanochtend een banner bent tegengekomen? En dan hebben we het nog niet over adblockers gehad.

Online uitgevers zoeken andere, minder irritante manieren van adverteren en nieuwssites mikken meer op lezers die willen betalen voor hun online artikels. (Ja, wij bij Charlie ook. Voor een abonnement, hier klikken.)

En lezers zorgen voor elkaar. Op Twitter verklapt Leila Van Der Mauten de korte inhoud van clickbait onder de hashtag #klikbespaard. Op internationale nieuwssites zie je mensen hetzelfde doen in de comments op Facebook. Ze verklappen de clue van het verhaal zodat jij niet hoeft te klikken. #killtheclickbait.

(Which reminds me: Die penis, die moet je dus elke dag wassen, ook als je je niet doucht, want eigenlijk is het niet gezond, elke dag douchen.)

Illustratie: Istock
Lees ook: Watch What Happens When You Kill The Clickbait

Schrijf je reactie

Jozefien was in een vorig leven art-director bij de vrouwenbladen en is nu kapitein van het Charlie-schip. Haar stokpaardjes zijn gendergelijkheid, beeldvorming in de media en het opvoeden van twee luidruchtige jongens.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen