Hoofdredactrice Jozefien was in een vorig leven art-director bij de weekbladen. Ook vandaag is ze nog elke dag met beeldvorming bezig: wat voor impact hebben de beelden die we zien op hoe we de wereld begrijpen? In de rubriek 1 beeld, 1000 woorden bekijkt ze elke maand een beeld dat haar heeft geraakt of aan het denken heeft gezet.
Je zag ‘m vorige week misschien voorbij komen: de #hipdips hashtag. Vrouwen postten foto’s van zichzelf op Instagram en wezen naar hun hipdips: een klein kuiltje onder hun heupen. Of je hipdips hebt of niet, hangt af van de vorm van je heupbotten en de manier waarop je buitenste dijspier is vastgehecht. Het is dus compleet normaal en hoeveel je ook sport, die inkeping verdwijnt niet. Dat bleek wel uit de honderden foto’s van afgetrainde sportlijven die de perfecte heupwelving ook niet hebben.
Want die perfecte ronde heupen zijn zo’n beetje de heilige graal van de bodygoals geworden (thanks a lot, Kim Kardashian). Op internet lees ik zelfs dat vrouwen hun hipdips laten opspuiten om die perfecte heupglooiing te krijgen. Er zijn ook speciale onderbroekjes die je onder je strakke broek kan aantrekken en die de kuiltjes opvullen. Dat wist Flair me te vertellen, nadat ze me hadden uitgelegd dat hipdips volkomen natuurlijk zijn en we ons lichaam moeten aanvaarden zoals het is.
De enige foto van mezelf die ik heb gepost met #hipdips was er eentje waarop ik een toastje in een potje hummus dip dat op mijn heup staat. Ik voel niet meteen de drang om via selfies te bewijzen dat ik normaal ben. Om eerlijk te zijn, moet ik soms stiekem een beetje oogrollen van al die selfies en al die bewijsdrang. Er zit toch iets hartstikke narcistisch in al dat geselfie, niet?
“Dankjewel, duizenden selfies-makende vrouwen, om mij tonen dat die muffin top van me deels komt door de hipdips eronder.”
Maar als ik heel eerlijk ben, ben ik ook opgelucht. Ik dacht namelijk dat die deukjes in mijn heup er zaten omdat ik al mijn hele leven heuponderbroeken draag! Ik stond zelfs op het punt om een stapel hoge-taille-broekjes te kopen om de boel weer recht te trekken.
Ik moet al die hashtaggende vrouwen dus eigenlijk hartstikke dankbaar zijn. Dankjewel, duizenden selfies-makende vrouwen, om mij tonen dat ik niet abnormaal ben en dat die muffin top van me voor een deel komt door de hipdips eronder. Nu moet ik zelfs niet meer naar de winkel voor nieuwe onderbroeken. Hehe.
Selfies zijn dus niet altijd narcistisch. Je kan de niet-aflatende stroom van selfies (er worden er 1 miljoen per dag op sociale media gepost) ook bekijken als een manier om het vrouwelijk lichaam terug op te eisen. In dit uitstekende stuk over onze selfie-cultuur verwoordt redactrice Louise het zo: “Door dagelijks miljoenen selfies te posten vullen we het internet met beelden van ‘gewone’ mensen. Voor veel minderheden is zelfportrettering een reactie op een gebrek aan beelden waarin ze zich herkennen. Zo wordt de selfie een soort middel van empowerment waarmee je je plek in de beeldvorming kan opeisen.”
Op voorwaarde natuurlijk dat selfies niet even onbereikbare schoonheidsidealen naar voor schuiven als de mainstream media, kunnen ze een welkom tegenwicht zijn voor alle perfecte beelden die elke dag op ons netvlies worden gebrand. “Veel vrouwen zien de selfie als een manier om los te komen van de obsessie die onze cultuur heeft met het vrouwenlichaam. Een gecureerd zelfportret laat vrouwen toe om zichzelf te tonen op een (figuurlijk) ongefilterde manier die waarachtiger is dan de manier waarop vrouwen gerepresenteerd worden in de mainstream media en door de reclamewereld. Jonge meisjes zouden zo zelf een nieuw vrouwbeeld creëren.”
“Hoera voor #cellulitesaturday, we mogen nog putjes hebben!”
Zo was er een tijdje geleden de hashtag #loveyourlines waarbij vrouwen hun striemen toonden en ze in plaats van stretchmarks, tigerstripes noemden. Door de striemen op andermans buik en billen te zien, voelde ik me alvast minder slecht over die van mij.
Via The Belly Project en onder #bellyjelly toonden vrouwen dan weer hun buikvetjes of overtollige huid na een zwangerschap. Als moeder van twee met een buikje was dit ook een feest voor mijn ogen. Want als vrouw leer je al snel dat je buikje je grootste vijand hoort te zijn.
Via de posts onder #honormycurves en #celebratemysize zag ik prachtige vrouwen met een maatje meer. En ik ben helemaal fan van #cellulitesaturday want 85-92% van de vrouwen heeft cellulitis. Dit heeft niets te maken met je gewicht, maar je wordt toch geacht om er zo snel mogelijk vanaf te raken, wat eigenlijk helemaal niet kan. Hoera voor #cellulitesaturday dus, we mogen nog putjes hebben!
De laatste trend waaraan ik mijn hartje heb opgehaald was #bigthightwitter en #mermaidthighs waarmee vrouwen hun stevige dijen toonden. Sommige foto’s waren zo imposant en prachtig dat ik als een echte creeper uren bleef scrollen door al die heerlijkheid. Als een junkie die zijn fix nodig had, in dit geval ongefotoshopte foto’s van gewone vrouwen.
“Door dagelijks miljoenen selfies te posten vullen we het internet met beelden van ‘gewone’ mensen” Via Instagram
Want dit soort lichamen zien we niet zo vaak. Ze worden bestempeld als te dik, te hobbelig, te oneffen en ga zo maar door. Ze worden bestreden met crèmes, diëten en speciale onderbroekjes. Ze worden verstopt en veroordeeld en er wordt ons schaamte over aangepraat. “Shame is the lie someone told you about yourself,” zei Anaïs Nin al.
“Hoe kan het dat ik dacht dat de vorm van mijn heupen veroorzaakt werd door het soort onderbroek dat ik droeg?”
Hoe absurd is het eigenlijk dat we onze toevlucht moeten nemen tot duizenden foto’s van lichamen van volstrekte vreemden om ons beter te voelen over ons eigen lichaam? Om te beseffen dat we er mogen zijn. Om door te hebben dat niet ons lichaam niet afwijkt van de norm, maar wel die foto’s waar alle poriën zijn weggeshopt, waarvan de benen verlengd zijn en de taille versmald. Ik bedoel, de Venus van Botticelli had hipdips en de dames van Rubens stonden vol cellulite.
Ik kan er nog steeds niet bij hoe weinig vrouwen anno 2017 afweten van hun eigen anatomie. Ik bedoel, hoe kan het dat ik, 38-jarige, hoogopgeleide vrouw, dacht dat de vorm van mijn heupen veroorzaakt werd door het soort onderbroek dat ik droeg? Dat ik jarenlang dacht dat cellulite ongezond is? En dat mijn striemen hersteld konden worden met allerlei wondercrèmes en smeertechnieken?
Hoog tijd dus voor meer en betere informatie over onze eigen anatomie. Voor realistische beelden van hoe we eruit zien. Zodat we binnenkort geen selfies meer moeten maken om te tonen dat we normaal zijn, maar dat we dat gewoon weten.
Schrijf je reactie