“You want the world to move forward? Try love”, zei (Kan)ye (West) in een speech waar niemand om vroeg na de eerste Saturday Night Live van het seizoen. Die haakjes staan er, omdat de rapper onlangs tweette dat hij zijn naam zou veranderen naar de letters buiten die haakjes. Ye droeg een rode ‘Make America Great Again’-pet en mensen waren boos. Want die pet wordt geassocieerd met de Amerikaanse president Donald Trump en die horen we niet leuk te vinden.
Hoewel Adam Man-Van-Mijn-Dromen Driver de host was, zou de genoemde SNL-aflevering weinig inspireren. De usual suspects werden door het slijk gehaald en we lachten om hoe dom die Republikeinen eigenlijk zijn. Rechter Brett Kavanaugh was dronken toen hij als student Dr. Christine Blasey Ford aanrandde. En nu herhaalt hij ettelijke malen dat hij graag bier drinkt. Ha-ha-hoe-dom.
“Zijn korte intermezzo werd algauw door media als een pro-Trump speech bestempeld.”
Eigenlijk zou alleen Kanye West het status quo doorbreken met een exposé dat niet de ether maar wel sociale media haalde. “If you want something to change, it’s not going to change by saying fuck that person.” De rapper hekelde vervolgens dat “90 procent van de berichtgeving liberaal” is. Zijn korte intermezzo werd algauw door media als een pro-Trump speech bestempeld.
Maar was het dat wel? West probeerde zichzelf eerder al tevergeefs te verduidelijken in het nummer ‘Ye vs The People’:
You just reading the headlines, you don’t see the fine print
You on some choosing side shit, I’m on some unified shit
Onze berichtgeving is inderdaad nogal eenzijdig. Die liberale media waar de rapper op wijst, zijn dezelfde media die destijds het verstoorde beeld schiepen dat Clinton zou winnen en Trump een kansloze clown was. Een clown is hij allicht, maar de media vergaten en vergeten de kiezer.
“There’s so many times I talk to, like, a white person about this and they say: ‘How could you like Trump? He’s racist.’ Well, uh, if I was concerned about racism I would’ve moved out of America a long time ago.” Zo vervolgde West zijn speech. Als een democratie een racist aan de macht brengt, moeten we het probleem misschien niet zoeken bij de racist die aan de macht is. Veeleer in de cultuur waaruit dit resultaat voortkwam.
“Als een democratie een racist aan de macht brengt, moeten we het probleem zoeken in de cultuur waaruit dit resultaat voortkwam.”
We zitten gevangen in een tunnelvisie. Facebook of Twitter openen, is die berichten zien die je mening bekrachtigen. Zijn we de drang verloren om zelf op zoek te gaan naar informatie en een genuanceerd beeld te scheppen? We zijn het intussen gewend om alles hapklaar geserveerd te krijgen, terwijl we weten dat een eenzijdig dieet slecht verteert. De feministen, klimaatstrijders en mensenrechtenactivisten die vandaag moord en brand schreeuwen bij iedere uitspraak voor of door Trump, deden dat ook al voor hij verkozen werd. De media geven hun lezers, kijkers en luisteraars wat ze willen – maar als ze hetzelfde publiek blijven aanspreken, hoe zou dit dan de situatie kunnen veranderen die Trump aan de macht bracht?
En dit is geen exclusief Amerikaans probleem. We maken in België al te graag de vergelijking tussen tweeting Trump en onze staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken. Maar tweets kunnen nog zo opgeblazen worden tot nieuws en relletjes doen ontstaan, de N-VA blijft de grootste partij. Omdat we een deel van de bevolking blijven vergeten dat ondanks alle onzin waarover we terecht verontwaardigd mogen zijn, toch besluit dat die partij de beste optie is. Rik Torfs wordt dan wel als onnozelaar bestempeld wanneer hij het tweet, maar het hoeft niet te verbazen dat er inderdaad kiezers zijn met andere zorgen dan luchtkwaliteit. Een thema dat door De Standaard naar voren geschoven werd in wat een vergelijking van partijbeleid leek. Voor jou kan strijden voor het klimaat het grote doel zijn, voor een ander is dat misschien strijden tegen de schimmel op de muren.
“Echte inclusiviteit is niet politieke correctheid for the sake of it.”
We zijn in een circus beland dat ver voorbij verkiezingstijd speelt. Een Hollywoodfilm waar alleen goed en kwaad bestaat. Zwart of wit, geen grijs ondanks dat kutboek dat wel vijftig tinten telde. Waarom wordt steeds verwacht dat we een radicaal standpunt innemen? Als Kanye West niet anti-Trump is, dan is zijn speech automatisch pro-Trump. Als Montasser AlDe’emeh in gesprek gaat met Dries Van Langenhove, dan vergoelijkt hij racisme.
Nee. We zijn altijd heel snel om polarisering te roepen wanneer bepaalde politici in religieuze, culturele of raciale stereotypen vervallen. Maar de polarisering zit ingebakken in onze tunnelvisie. In die 90 procent liberale media die Kanye aanhaalt. In het aanspreken van eenzelfde, beperkt publiek wanneer we spreken over mensen verbinden. Echte inclusiviteit is niet politieke correctheid for the sake of it. Het is eindelijk luisteren naar die mensen die er een andere visie op na houden. Want iets negeren, laat het niet verdwijnen.
Schrijf je reactie