Ze gingen bijzondere uitdagingen aan, de vier vrouwen die ik voor deze reeks interviewde. Ze blijven weg van platgetreden paden en beklimmen de grillige steile rotswand van het leven op hun manier. Ze weten heel goed wat ze willen, en soms ook niet. En daar zijn ze eerlijk over. Net dat maakt hen zo mooi.
Ik ken Griet al jaren. Toch zie ik haar elk jaar maar één keer, op het filmfestival waar we beiden voor werken. Ze is fotografe en reist voor haar werk de wereld rond. Ergens onderweg, tijdens het maken van een reportage, verloor ze haar hart aan Lamu. Het eilandje voor de kust van Kenia is nu haar tweede thuis, de vrienden die ze er maakte haar tweede familie.
“Veel mensen vroegen zich af waarom ik toch altijd de moeilijke weg koos, maar ik doe gewoon wat ik graag doe.”
Ze heeft altijd veel gereisd voor haar werk en binnen de lijntjes kleuren was nooit haar ding. Ik vraag me af of ze druk ondervindt van de buitenwereld om een uitgestippeld pad te volgen. “De eerste jaren heb ik heel veel gereisd en toen was het financieel ook best wel moeilijk. In het begin vroegen de mensen zich af wanneer ik nu eens iets serieus ging doen, wanneer ik een gewone job ging zoeken. Daar heb ik lang mee ingezeten en ik heb er lang tegen moeten opboksen. Veel mensen vroegen zich af waarom ik toch altijd de moeilijke weg koos, maar ik doe gewoon wat ik graag doe. Ik heb er nooit aan willen toegeven en ik heb het ook nooit gedaan. Sinds een paar jaar is het eigenlijk omgedraaid. Vroeger hadden mensen iets van ‘wanneer ga je nu eens iets serieus doen?’ Nu bewonderen ze mij omdat ik altijd ben blijven doen wat ik graag deed.”
Griet kan volledig haar eigen regels bepalen. “Ik hang nergens aan vast. Er is nooit iemand die me zegt hoe ik het moet doen. Ik heb heel veel vrijheid en mensen geven me ook heel veel vrijheid. Door mijn keuzes kan ik alles invullen zoals ik het wil.”
“Als je andere keuzes maakt in het leven, dan hangen daar ook consequenties aan vast. Ik heb geen huis, vaste job of vast inkomen.”
Ik vraag haar wat ‘huisje, tuintje, boompje, beestje’ voor haar betekent, maar ik ken Griet persoonlijk en weet dus al wat ze gaat zeggen. “In mijn vorige relatie heb ik dat allemaal gehad. Wij hadden een huis gekocht, dat was een gezellig nest, maar ik heb ook heel snel ingezien dat dat niet is wat mij gelukkig maakt. Ik heb er heel lang aan vastgehouden, terwijl ik eigenlijk wist dat ik het moest loslaten. Toen we dat huis kochten, ben ik daar nooit echt blij mee geweest. Ik vond er ook geen rust. Dus heb ik daar uiteindelijk ook afstand van genomen, omdat dat niet meer bij mijn leven paste. Al mijn vrienden hebben dat wel, en dat blijft soms moeilijk. Als je andere keuzes maakt in het leven, dan hangen daar ook consequenties aan vast. Enkele van de gevolgen zijn dat ik geen huis, geen vaste job en geen vast inkomen heb.”
De vissers in Lamu. Foto: Griet Hendrickx
Maar er was meer in Griets leven dat ongepland kwam. Reizen werd haar levensstijl, Lamu haar vaste tussenstop. Ze maakte er een documentaire over hoe het leven van de vissers door de plotse, maar doortastende industrialisering veranderde. Eén van haar personages was Babu, de twee werden verliefd en begonnen een relatie. Op het moment dat ik haar interview is ze hoogzwanger en wanneer dit stuk online komt, is hun dochtertje geboren.
“Nu ik zwanger ben, denk ik daar opnieuw aan, om bijvoorbeeld een huis te hebben. En ik ga in België bevallen, maar ik weet dat ik het hier over een paar maanden weer beu zal zijn. Ik ken mezelf. Tegen het einde van het jaar wil ik weer terug. Ik kijk erg uit naar ons kindje. Dat zal superveel liefde krijgen en ik denk dat dat meer waard is dan een hoop stenen.”
“Ik dacht ook dat een kindje nooit in mijn leven zou passen. Ik wou heel graag kinderen, maar ik wist dat als ik het zou plannen, dat het er nooit van zou komen. Ik zou financieel nooit sterk genoeg gestaan hebben, of een thuis hebben. Eigenlijk ben ik blij dat het gekomen is, en is het heel welkom. Als het dan gebeurt, dan organiseer je de rest er rond wel weer.
“Ik denk dat onze maatschappij meer en meer gefocust is op veiligheid en dingen plannen. Als er iets onverwachts gebeurt, is het meteen paniek.”
Ik heb acht jaar heel intens gereisd in Afrika, als vrouw alleen, ook in verlaten of onveilige gebieden, en daar heb ik geleerd dat er geen betere leidraad in het leven is dan op je gevoel af te gaan. En dat heeft mij nooit in de steek gelaten. Nu probeer ik dat ook in het leven toe te passen. Rationele beslissingen nemen, dat werkt voor mij niet. Dan beslis je dingen die nog totaal niet aan de orde zijn. Dan ga je nadenken over dingen die misschien over een half jaar gaan gebeuren en misschien ook niet. Dat loslaten vind ik een verrijking en een vrijheid in mijn leven.
Ik denk dat onze maatschappij meer en meer gefocust is op veiligheid, op dingen plannen, niks onverwachts laten gebeuren. Als er dan iets gebeurt, dan is het meteen paniek. Mensen zeggen over mijn leven ‘ik zou dat niet kunnen betalen’. Ik kan dat eigenlijk ook niet, maar toch lukt het. En tegelijkertijd kan ik wel de helft van het jaar op een tropische bestemming zijn. Ik vind het ook heel tof dat mijn kindje verschillende werelden zal leren kennen. Het leven is nu meer onthaasten en terug mezelf vinden. Dat is voor mij op dit moment veel waardevoller.”
www.griethendrickx.com
Het Duitse bedrijf Welance organiseerde zopas een rondvraag onder meer dan 500 digital nomads in samenwerking met een zestal bedrijven die diensten aan deze groep leveren. 64 procent van de respondenten bleken mannen te zijn, 36 procent zijn vrouwen. Wie denkt dat deze levensstijl noodzakelijk samengaat met een single bestaan heeft het mis, want 55 procent van de ondervraagde digitale nomaden heeft een relatie. Afgaande op de leeftijdscategorieën kunnen we concluderen dat de combinatie van reizen en werken vooral ingeburgerd is bij de Millennial generatie (°1980-1995): 1 op 3 digitale nomaden uit de poll is tussen 31 en 36 jaar oud. 29 procent van hen is eind de twintig (26 – 30 jaar) en nog een verrassende 18 procent is tussen 37 en 45. De overgrote meerderheid (85%) van de respondenten geeft bovendien aan geen spijt te hebben van zijn keuze en heel gelukkig te zijn met de gekozen levensstijl. (Karolien Vandersmissen)
Lees alle verhalen in de reeks Woelige Meisjes
Schrijf je reactie