Deze week komt het boek ‘Zwart’ uit, een bloemlezing van Nederlandse en Vlaamse schrijvers met Afrikaanse roots, samengesteld door Ebissé Rouw. Wat alle auteurs met elkaar gemeen hebben is dat ze het continent van hun (voor)ouders hebben moeten verlaten en dat hun identiteit gelaagd is. Ook redactrice Dalilla Hermans schreef een hoofdstuk en vertelt daarin over de complexe relatie met haar zwarte huid. Foto’s: Chen Vandeput
Ik lig op mijn buik op de massagetafel. Mijn gezicht duwt tegen een soort leren donut, onder me zie ik patronen op het oude tapijt. Ik voel me opgelaten, te bewust van mijn eigen lijf. Ik voel hoe mijn armen en benen zwaar worden. Ik hoor mezelf ademen. Het is warm in de kleine ruimte, maar af en toe waait er een briesje – ik vraag me af hoe dat kan. Het raam is dicht, de deur ook. Maar ik voel mezelf kippenvel krijgen, voel de haartjes op mijn huid overeind komen.
Mijn brein schiet alle kanten op. Ik krijg stress van het ontstressen. Ik loop de afspraken in mijn mentale agenda na. Drie kleine kinderen en dertig lopende projecten. Ik probeer de puzzel van de komende weken te leggen.
;)
