Getuigenis

Ik heb een alcoholprobleem

Ik heb een alcoholprobleem

De feestdagen zijn in zicht, een periode die gekenmerkt wordt door veel cadeaus, veel eten en vooral veel drinken. Misschien is vandaag wel een goed moment om even stil te staan bij ons alcoholgebruik. Want zonder drank, geen feest, is nog vaak de norm.

10 pintjes per week mogen we nog drinken in plaats van de eerder voorgestelde 21. Dat stond deze week in de krant. Ik drink geen pintjes. Ik lust geen bier. Maar tijdens het weekend durf ik al wel eens een vodka binnenkappen. En nog een. En nog een.

Zaterdagavond. Ik zit met vrienden op café. De whisky sour gaat lustig binnen. Het is gezellig. We praten wat, we lachen wat en we blijven gezellig verder drinken. Het is zaterdag dus we hoeven nergens heen. Na het rustige café volgt de drukkere feestplek. Keuze zat (hahahah) in Gent. Favoriete oord der verderf: de Charlatan. Heerlijk om er de menselijke zoo te zien en de paringsdans van de eenzame man. De vruchteloze pogingen van single mannen die een groepje meisjes benaderen om vijf minuten later weer af te druipen. Ik dans. In mijn hand een vodka. En nog een. En nog een. Tegen een uur of vier trek ik naar huis. De volgende dag, zondag, is standaard katerdag. Mijn schoonouders vragen onverwachts of we mee op restaurant gaan. De vrouw laat weten dat ik een kater heb. Alles wordt weggelachen. Ah, wat schattig bijna.

Een andere zaterdagavond. Zelfde tafereel. Ik drink teveel. Niet thuis in een hoekje verborgen, maar out in the open. Bij vrienden, op café, in een club. Ik deel op social media hoe laat ik nog door de straten dwaal. Hoe verwonderd ik ben van de wereld rondom mij. Hoe tipsy ik ben. Ik deel de dag erna hoe miserabel ik me voel in de opera waar we veel te dure kaartjes voor hebben gekocht. Genieten van de voorstelling lukt niet echt. Daarvoor is mijn kater iets te hard aanwezig. De wereld rondom mij draait en Twittervrienden lachen wat voort. Hilarisch.

Ik vond die zevende vodka Redbull wel lachen. Net als mijn vrienden en de mensen online. Drinken is fun.

Maar ah, dat is weekend, als dat al niet meer mag. Toch? Alleen gebeurt het ook al wel eens op een donderdag. Uitgaansdag in Gent. En er is toch maar 1 werkdag meer erna. Er is een Museumnacht, of er staat een Glazen Huis. Vrienden moeten de dag erna niet werken of pas later, dus dan gaan we toch gewoon even stappen? Met een even houten kop zit ik de volgende dag op het werk. Echt efficiënt denken lukt me niet. Niemand heeft me die avond laten weten dat ik beter die zevende vodka Redbull laat staan. Niemand hield me tegen. Ikzelf ook niet. Ikzelf vond het wel lachen. Net als de vrienden rondom mij en net als de mensen online. Drinken is fun. Drinken is sociaal.

Ik heb een alcoholprobleem. Dat besef ik nu. Niet dat ik dus ergens in mijn uppie zit te drinken en flessen verberg, maar op café en tijdens het uitgaan ken ik geen grenzen. Het blijft nooit bij 1 drankje, want ik weet dat ik toch gewoon naar huis kan waggelen en dit alles uitslapen en de week nadien weer wegdrinken. Ik kan de dagen niet meer tellen die ik heb vergooid door met een kater rond te zwermen. Door te ‘overleven’ en de dag proberen door te komen.

Het ergste aan dit alles is dat ik hetzelfde zie bij mijn vrienden. Jongere vrienden, studenten, maar evengoed oudere vrienden. Werkende vrienden. Mensen net als ik, die er helemaal geen probleem in zien om haast wekelijks tegen de ochtend door de Gentse straten te dwalen en de middag nadien pas wakker te worden. Het ergste is dat niemand me zegt dat dit fout is. Behalve mijn vrouw natuurlijk, want zij zit ‘the day after’ met een nutteloze vent naast haar. Met een stinkende vent die naast haar ligt en een hele dag in de zetel hangt. Online ziet niemand dat. En ook niet offline.

Niet drinken is vreemd. Je bent bizar als je geen alcohol drinkt. Je geniet niet van het leven.

Alcohol is gewoon alomtegenwoordig in onze maatschappij. We zijn bourgondiërs. En een pintje kan geen kwaad. Of twee pintjes. Of allez, ’t is weekend, pakt drie of vier pintjes. En de overheid moet ons dat niet te veel verbieden hoor. Ze hebben al zoveel gezaagd over onze rookgewoontes. Weg met dat verbieden. Onze ouders zullen het ons ook niet zeggen. Zij zijn opgegroeid in een omgeving waar het ok was en zien de gevolgen vaak niet in. Hoe vaak hoor ik veertigers en vijftigers met een paar glaasjes op zeggen: “Ik rij al 20 jaar met de wagen en had nog nooit een accident. En ik ken deze weg echt goed.” Moeten zij ons plots vertellen dat overmatig drankgebruik niet gezond is? Die sociale controle rond drinken is er niet. Zonde.

Meer zelfs. Open op zaterdag je Facebook of Twitter en je ziet overal alcohol. Lekker gezellig. Sociaal. Open op zondag je Facebook of Twitter en je leest overal over katers. Schattig. Samen afzien. Niet drinken is vreemd. Je bent bizar als je geen alcohol drinkt. Je geniet niet van het leven. Lees maar even hoe Nick Vinckier zijn 100 dagen zonder alcohol beleefde. 100 dagen zonder alcohol? WAT?

Ik blijf even weg van de drank. Even mezelf leren om stop te kunnen zeggen. En om tegen vrienden stop te kunnen zeggen. Hopelijk doen jullie dat ook.

Foto: Istock
In februari organiseren de Stichting tegen Kanker en de Druglijn Tournée Minérale, een uitdaging om een maand lang geen alcohol te drinken. Je kan alleen of in groep meedoen. Charlie Magazine doet alvast mee, je kan je hier inschrijven in onze groep.

Schrijf je reactie

9 reacties
  • No says:

    Na een verplichtte zuiveringskuur van 3 maanden, 1,5 jaar geleden heb ik zoveel meer lol tijdens het uitgaan, vrienden drinken al eens een alcohol vrij biertje mee, en staan versteld van het grappige effect van oprecht plezier. De laatste tijd drink ik bij uitzondering gewoon één drankje gewoon voor de smaak. Ik voel me persoonlijk zoveel meer in contact met mezelf en m’n vrienden. Maar t is nooit bij me opgekomen om dat gedrag ook te promoten, en andere te overtuigen hiervan. Dat ligt niet in onze cultuur denk ik, ik zal er eens over denken…

  • ML says:

    Opvallend hé, die sociale factor in middelengebruik, – misbruik & – afhankelijkheid.
    Denk maar aan marihuana: de voorkeur geven aan verdwijnen in sociaal isolement, boven het dagelijks leven onder ogen te zien en mee te beleven met je partner of gezin.
    Denk maar aan cocaïne: geen sociale grenzen meer, want iedereen is je vriend. Geen zelftwijfel meer of angst voor de blik van de ander, want jij bent de sterkste, grappigste, meest geliefde, beste.

    Ik heb geen begrip voor de maatschappelijke aanvaarding van al deze middelen. Wel tonnen respect voor mensen die beseffen dat dit een probleem is, zowel voor zichzelf als voor de omgeving. Voor mensen die beseffen dat de enige oplossing is om dit middel vaarwel te zeggen.

  • liese says:

    mooi geschreven! je reflecties zorgen er waarschijnlijk voor dat je binnenkort meer aan je weekend en je partner zult hebben (en omgekeerd)

  • Ann says:

    Mijn vriend drinkt geen druppel alcohol. De opmerkingen die hij daarover krijgt… Hoog tijd voor een mentaliteitsverandering!

  • (vrouw van 39) says:

    Heel herkenbaar verhaal. Ik had net hetzelfde ‘open-en-bloot-alcoholprobleem’, dat niemand nu net als een probleem zag want iedereen doet het! Maar ik moest toegeven dat de ene cocktail om de volgende vroeg en dat ik na mijn eerste drankje al niet meer helder kon denken, alleen denken aan de volgende, en drinken tot de drank op was of tot iedereen naar huis ging, of tot ik bijna omviel. En ik had geen idee dat ik een alcoholprobleem had want “ik dronk toch maar één keer per week” (en alcoholiekers drinken elke dag – dacht ik toen). Intussen drink ik al meer dan 2 jaar niets meer want ik heb gelukkig beseft dat ik een alcoholprobleem heb en dat gaat nooit meer weg, ook niet na een jaar afwezigheid van alcohol. Ik wens je veel moed. Dank je voor je getuigenis.

  • Jill says:

    Super dit te lezen! Mijn relatie – de relatie ‘van mijn leven’ weetjewel – is hierop stukgelopen. Op voorrang geven aan uitgaan en de vrienden die erbij horen.
    Het zal wel even wennen zijn op zaterdagavonden en zeker tijdens het uitgaan. Ik wens je doorzettingskracht en zelfzekerheid over je beslissing. Ik hoop dat je vrienden het aanvaarden.

    • Jill says:

      Om nog even eraan toe te voegen: ik ging vroeger zelf op die manier feesten. En ben naast mijn relatie ook de hele vriendenkring eraan kwijtgespeeld omdat ik er niet meer in meeging. Heel hard.

  • Jokke says:

    Alcohol kan een zeer disruptieve factor zijn. Bij ons zit het in de familie en sinds de vele braspartijen in m’n studententijd zit de angst erin dat die microbe mij ook ooit te pakken krijgt. Maar dat wil ik m’n kinderen later niet aandoen.

    En misschien ben ik bizar als ik niet of weinig drink, maar ik heb nu eenmaal geen alcohol nodig om 100% m’n bizarre zelf te zijn.

    Fijn dat je er bij stil staat. De gevolgen van een alcoholprobleem draag je meestal ook niet alleen.

Kenny is het Vlaamse liefdeskind van Kanye West en wel Kanye West. Hij was ooit een van de bekendste Vlaamse Ello-gebruikers. Spijtig genoeg zat nooit iemand op Ello. Zijn baard en kat met drie poten zijn z’n grootste features. Centjes verdient hij als social media creative in de reclamewereld.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen