Sofie Peeters werkt als regisseur en journaliste. Ze draaide de documentaire ‘the road to motherhood’ voor het CANVAS-programma 4X7, over de drang naar snelheid en efficiëntie bij bevallingen. Maar voor Charlie maakt ze hierbij graag nog een mooie kanttekening en sprak met vrouwen die positief terugkijken op hun bevalling. Je kan de docu hier bekijken.
“Frustratie wordt motivatie”: het is een denkwijze die ik vaak toepas. Als ik iets meemaak wat me raakt, boos of intriest maakt, dan zie ik dat als een gelegenheid om er iets aan te veranderen. Iets negatiefs wordt op die manier iets positiefs.
Still uit ‘the road to motherhood’ van Sofie Peeters
De motivatie voor mijn docu ‘the road to motherhood’ ontpopte zich dan ook uit de frustratie rond mijn eigen bevalling. Want hoewel ik op papier ‘een vlotte bevalling’ had, voelde ik me achteraf verschrikkelijk. Ik voelde me geen mens meer. En dat kwam niet door de zogenaamde ‘baby blues’ of omdat ik een zacht eitje ben. Het was de bevalling zélf die me zo klein gekregen had: de snelheid en de efficiëntie waarmee alles moest verlopen. Het gemak waarmee medische ingrepen werden opgedrongen. Het groot aantal vreemden dat mijn kamer in en uit liep en en passant wat vingers tussen mijn benen stak, om te voelen ‘hoe het vorderde’. Het gebrek aan communicatie en menselijkheid. Een heuse kluif aan prangende problemen, waar zeker over gesproken moet worden en oplossingen voor worden uitgewerkt. De vele verhalen die verschenen onder de hashtag #genoeggezwegen sterken me enkel in die overtuiging. Om van de statistieken nog maar te zwijgen.
“Het was de bevalling zélf die me zo klein gekregen had: de snelheid en de efficiëntie waarmee alles moest verlopen.”
Redenen genoeg om mijn documentaire te draaien dus. En toch fluistert er een stemmetje in mijn oor “Pas op!” Hoe zeggen ze dat van die ezel en die steen? Vijf jaar geleden draaide ik, gesterkt door mijn ervaringen met seksisme op straat, de documentaire ‘Femme de la rue’. Er volgde een storm van verontwaardiging: er werd openlijk over seksisme gesproken, gediscussieerd en nagedacht over oplossingen. Super! Maar wat ook volgde, was polarisering. Onbedoeld droeg ik bij aan angst en vervreemding: “Oh nee, Brussel is zo gevaarlijk!”, “Zie je wel, het zijn die moslims weer!”, “Als vrouw alleen kan je toch maar beter binnen blijven, he?” Met mijn motivatie om iets te willen veranderen aan een probleem, had ik er ook onbedoeld aan bijgedragen. Vreselijk vond ik dat.
Ook met ‘the road to motherhood’ loop ik dat risico. Er hangt in onze samenleving een sfeer van angst en controledrang rond bevallen, zowel bij aanstaande moeders als in de hoek van de zorgverleners. Daarom geef ik hier graag wat tegengas. Niet om de problemen te minimaliseren of weg te wuiven. Wel om een mooie kanttekening te maken: een bevalling hoeft helemaal geen horrorervaring te zijn. Integendeel.
“Een bevalling hoeft helemaal geen horrorervaring te zijn. Integendeel.”
Ik sprak met vrouwen die met een gelukzalige glimlach terugkijken op hun bevalling. Ze noemen het “een ongelofelijk empowerende ervaring” en “een uitbarsting van liefde”. Een Goede Bevalling, quoi!
Wat ik heel opmerkelijk en bevrijdend vond, was dat zo’n Goede Bevalling blijkbaar geen specifiek scenario kent. Er waren vrouwen bij die thuis bevielen, anderen in het ziekenhuis. Vrouwen die hun geboorteplan tot op de letter konden volgen en vrouwen die er mijlenver van moesten afwijken. Vrouwen die vaginaal bevielen, anderen met keizersnede. Met verdoving. Zonder verdoving. Op hun rug, op hun zij, gehurkt. Alle mogelijke scenario’s passeerden de revue.
Wat deze Goede Bevallingen wél gemeen hadden, was hoe de vrouwen zich gevoeld hadden. Sterk. Gesteund. Gerespecteerd. Ze bevielen in intieme settings met vertrouwde gezichten: hun partner, een gekende vroedvrouw of gynaecoloog. Het zijn bevallingen waarbij vrouwen wél gehoord werden, waarbij hun mening, waardigheid en gevoelens ertoe deden. Waarbij ze niet opgejaagd werden, maar de tijd en het respect kregen die ze verdienen. Het zijn verhalen die ik graag deel om het lichtpunt in deze problematiek te benadrukken: bevallen, het kan verdomme zo mooi zijn.
Schrijf je reactie