Getuigenis

De gemiddelde eerste keer

De gemiddelde eerste keer

Ik vroeg acht vriendinnen, allemaal rond de zeventien, naar hun eerste keer, met wie het was, wanneer en hoe. Sommigen hadden het nog niet gedaan en van de anderen kreeg ik – nogal verrassend – bijna identieke ervaringen te horen. Door te puzzelen met hun belevenissen, ontstond dit verhaal. Samen zou dit de gemiddelde eerste keer kunnen zijn, van het doorsnee tienermeisje. Foto’s: Agathe Danon

Hij staat op me te wachten wanneer de bus aankomt. Natuurlijk heeft hij als enige geen paraplu bij. Lange slierten kastanjekleurig haar plakken als zeewier voor zijn ogen. Tweeënveertig minuten te laat zijn we. Verdomde wegenwerken ook.

Een brede grijns verschijnt op zijn gezicht, hij heeft de bus gezien. Ik moet glimlachen. In sneltempo gaat zijn blik alle raampjes af, op zoek naar mij. Maar het glas is te hard aangeslagen. Wat heb ik hem gemist.
Pas als ik uit de bus stap, ziet hij me. Onmiddellijk begint hij nog harder te glimlachen. Met open armen komt hij naar me toe.

“Ik heb je gemist!” zeggen we tegelijk. We schieten in de lach, hij omhelst me. Kolkende stroompjes regenwater druipen van zijn haar over mijn wangen.

Een paar vriendinnen werpen me veelbetekenende ­blikken toe, achter zijn rug. Eentje maakt nog-meer-­betekenende handgebaren. Ik zwaai vrolijk terug.

Snel lopen we naar zijn huis. Ik open mijn paraplu, hij neemt die van mij over, legt zijn vrije arm over mijn schouder, kust me. Hij vraagt me hoe het in ­Parijs was. Ik zeg dat het leuker geweest zou zijn met hem ­erbij, en vertel hem over de afgelopen vier dagen.

“Ik wil niets zeggen, maar volgens mij is je water een héél klein beetje aan het overkoken.”

Fuck. Godverdomme. AI DA’S HEET!” Met een verkrampte grimas zwaait hij als een bezetene met zijn linkerhand. Ik schiet in de lach. Hij heeft echt zijn best voor mij gedaan. Zo lief. Er is carpaccio als voorgerecht en al. Volgens mij is het zowat de eerste keer dat hij een kookpot heeft aangeraakt. De bolognesesaus voor de spaghetti heeft hij samen met zijn mama voorbereid. Echt schattig hoe ze, voor ze op weekend vertrok, nog snel benadrukte hoe lang hij het opnieuw moest opwarmen. En dat er nog basilicum bij moest.

“Zullen we een film gaan kijken?”
“En de afwas dan?”, pruttel ik tegen.
“Die doen we morgen wel.”
Hij neemt mijn hand en trekt me zachtjes mee naar zijn slaapkamer. Voor zijn deur kust hij me, onze handen nog steeds verstrengeld.

Ik ga naar ­binnen. Overal branden ­kaarsjes – oh shit. Hij wil seks.

Ik ga naar binnen. Overal branden kaarsjes. Dus dáárom was hij zo lang weg toen hij het dessert ging – oh shit. Hij wil seks. Hij zou toch nooit al die kaarsjes aansteken als hij geen seks wil? “Vind je de kaarsjes leuk?” vraagt hij enthousiast, alsof hij een kleuter is die aan de juf vraagt of zijn tekening mooi is.

Ik lig in zijn armen, speel een beetje met zijn handen. Mijn hoofd beweegt op het ritme van zijn ademhaling. Zijn vingers strelen de mijne. Met zijn andere hand kroelt hij door mijn haar. Alleen al daarom is het fijn om een vriendje te hebben. Gewoon omdat je dan iemand hebt die altijd door je haar wil kroelen.

“Je haar ruikt echt lekker!” zegt hij terwijl hij aan een lok tussen zijn vingers snuift. “Ik denk dat ik morgenvroeg je shampoo toch ook eens uitprobeer.”

Langzaam zakt zijn hand naar beneden. Gaat over mijn rug, onder mijn shirt. Zijn hand gloeit nog net niet, maar toch ril ik even.
“Heb ik koude handen?” Ik schud mijn hoofd en lach. “Nee, echt niet.”
Hij begint mijn rug te kietelen. Zachtjes. Oh wat hou ik ervan als hij mijn rug kietelt. Dit mag hij echt voor de rest van mijn leven blijven doen.

De laptop met de film op mijn schoot klappen we na ­amper een kwartier al dicht. Als plaatsvervangende activiteit beginnen we minutenlang te kussen. Buiten regent het nog steeds.

Zachtjes wrijft hij over mijn bovenbeen, dat over het zijne ligt. Stiekem hoop ik dat het hem opvalt dat mijn benen zo glad zijn. Dat hij maar niet denkt dat ik anders zo veel moeite zou doen om ze te scheren, midden in de winter.

Centimeter voor centimeter gaat zijn hand naar boven. Heel voorzichtig, alsof het iets ongelofelijk breekbaars is, raakt hij met zijn vingertoppen mijn borsten aan.

Opnieuw gaat zijn hand onder mijn shirt, begint hij mijn rug te kietelen. Langzaam beweegt hij steeds verder richting mijn buik. Centimeter voor centimeter gaat zijn hand naar boven. Heel voorzichtig, alsof het iets ongelofelijk breekbaars is, raakt hij met zijn vingertoppen mijn borsten aan. Daarna met de rest van zijn hand. Zachtjes laat hij ze in zijn handpalm rusten. Pas na een tijdje gaat hij met zijn hand onder mijn beha. Stiekem vind ik dat wel leuk.

“Wil je dat ik hem uitdoe?” stel ik voor, een minuut of vijf later.
“Hoeft niet, kies jij maar.”
Het zal wel zijn, ja. Hij zit nu al tien minuten aan mijn borsten, maar mijn beha “hoef ik echt niet uit te doen.”

agathe-danon

Ze hebben zo ook hun voordelen, die kaarsjes, besef ik terwijl ik mijn shirt uittrek. Nu vallen alle lelijke dingen aan mij tenminste niet zo op.

“Je bent zo mooi”, fluistert hij zachtjes.
Ik schud van nee. “Nee, ik ben niet mooi. Echt niet.”
Verliefd kijkt hij me aan. Zo verliefd. Ik begrijp echt niet dat iemand zo verliefd op me is.
“Kijk dan hoe mooi je bent, ik wil dat je ziet hoe mooi je bent.” Opnieuw schud ik mijn hoofd.
“Wat vind je dan niet mooi aan jezelf?”
Maar ik durf geen details te zeggen, uit angst dat hij die dingen dan ook zal zien, en me niet meer mooi zal ­vinden. “Gewoon, alles.”

Hij trekt me naar zich toe. Omhelst me. Kust me.

“Ik weet het niet”, zeg ik. “Misschien voel ik me er toch nog wat ongemakkelijk bij.”
Onmiddellijk trekt hij zijn hand weg.
“Ja tuurlijk, maakt niet uit. Ik doe alleen waar je je goed bij voelt.” Deze keer streelt hij mijn wang.
Het is niet dat ik niet gevingerd wil worden, eerder dat ik bang ben dat hij mijn vagina misschien raar vindt. En zou hij mijn schaamhaar wel goed vinden zo? Ik wist echt niet wat ik ermee moest doen. Waar houden jongens van? Getrimd? Helemaal weg?

Op de een of andere manier is het plots kwart na twaalf. We liggen hier al tweeënhalf uur, maar het lijkt alsof er nauwelijks twintig minuten zijn gepasseerd.

Ik vind het bizar fijn wat hij doet. Wordt er nu van mij verwacht dat ik ga kreunen?

Nog steeds zijn we aan het knuffelen. Opnieuw glijdt zijn hand langzaam naar omlaag. Misschien moet ik hem deze keer maar gewoon laten doen? Als hij dat zo graag wil? Ik moet zeggen dat ik het eigenlijk wel echt bizar fijn vind, om zijn hand daar te hebben. En hij ziet me graag, dan zal het allemaal wel niet zo veel uitmaken zeker? Maar wordt er nu ook van mij verwacht dat ik ga kreunen? Het is wel echt enorm fijn, maar om nu te gaan kreunen?

Zou hij willen dat ik hem aftrek? Waarschijnlijk wel. Ja, ongetwijfeld wel. Willen alle jongens dat niet?

Langzaam schuif ik mijn hand zijn broek in. Hij is stijf inderdaad. Ik dacht al dat ik iets tegen mijn been voelde. Maar ja, dat gaat dus niet, hè, dat aftrekken. Met die broek aan. Ik heb geen millimeter bewegingsruimte.

Dan maar niet.

“Zal ik mijn broek uitdoen?” Hij is me nog steeds aan het vingeren. En alhoewel ik me niet kan voorstellen dat ik vandaag nog ga klaarkomen, is het wel ontzettend fijn.

“Kies maar”, zeg ik.

Hij trekt zijn broek uit. Hoe moet ik dat hier aanpakken?

Charliemagazine_0215_kleinLees het hele verhaal over de gemiddelde eerste keer in ons bookzine. Of word lid van Charlie en krijg voor €50 per jaar onze bookzines toegestuurd en extra online artikels!
charliemag.be/shop
Foto’s: Agathe Danon

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen