Getuigenis

Kanker, moi?

Kanker, moi?

‘Dat u een beginnend stadium van baarmoederhalskanker heeft. Niets om u zorgen over te maken. Bij de meeste mensen duurt het heel lang voor dat kwaadaardig wordt. Bij u gaat het blijkbaar wel ietsje sneller. Gelukkig laat u elk jaar een uitstrijkje nemen. Op die manier zijn we er op tijd bij.’


’t Is een beetje zoals die terrorismedreiging. We zitten op niveau 4. Voor de zekerheid zetten we de straten alvast vol mannen met kalasjnikovs in gepantserde tanks. Blijf dus maar gewoon binnen, dat is het veiligst. En maak u vooral geen zorgen. Want dat is nu ook weer niet nodig. Gewoon kalm blijven. Dat is het beste.

Say whaaat? 

Geen mens die nu eigenlijk weet wat ik heb. Vooral ikzelf niet. ’t Is niet dat ik ooit gevoeld heb dat ik een beginnend stadium van die kanker had ofzo. Integendeel. Ik heb nooit echt iets gevoeld in mijn buik. Soms vraag ik mij af of de medische wetenschap het zelf wel allemaal weet. Heb ik nu eigenlijk kanker of heb ik het niet?

In elk geval: die misschien-baarmoederhalswand-kanker maakt mij bang. Al is het een beginnend stadium. En al is het nu nog niet kwaadaardig. En al zijn ze er op tijd bij. Ik hoor toch vooral heel hard het woord ‘kanker’. En wie garandeert mij dat die nu-nog-niet-kwaadaardige-vorm-van-misschien-kanker niet ergens anders in mijn lijf al boobietraps aan het installeren is?

Die misschien-baarmoederhalswand-kanker maakt mij bang. Al is het een beginnend stadium. En al zijn ze er op tijd bij. Ik hoor toch vooral heel hard het woord ‘kanker’.

Na het nemen van een biopsie, gevolgd door een wegwimpelend ‘het zal waarschijnlijk zelfs niet eens tot een ingreep komen’, bleek de uitslag dan tóch niet zo rooskleurig als de ketting van mijn 8Bar-SingleSpeed. Integendeel. Die ingreep moest gebeuren, en snel. Ik probeerde nog te argumenteren dat ik op de voorgestelde datum moest werken. De woorden ‘ik denk dat u de ernst van de zaak niet ten volle begrijpt, mevrouw’ rinkelen nog steeds na in mijn oren.

De operatie werd asap gepland, en mijn lichaam besliste prompt om een tegenoffensief in te zetten. Ik ontwikkelde in ijltempo een keelontsteking om ú tegen te zeggen. Slikken was zo goed als onmogelijk en ademen ging nog slechts in een beperkt aantal lichaamshoudingen. De rechterkant van mijn nek was zodanig opgezwollen dat het leek alsof mijn hoofd rechtstreeks op mijn borstkas stond.

Toen ik twee dagen later in het ziekenhuis op het appèl verscheen om het geïnfecteerde stuk baarmoederwand te laten weghalen, riep de verpleegster van dienst met lichte paniek in haar ogen de anesthesist op. Tijdens een operatie onder volledige verdoving steken ze namelijk zo’n ding in je keel. Niet meteen een goed idee in mijn geval van acute en virale keelontstokenheid.

De operatie werd onmiddellijk afgeblazen.

Twee weken platte rust met zoveel mogelijk antibiotica, een hele doos Dafalgan Codeine (vier keer per dag, stevig trippen gegarandeerd) en nog een of ander pijnstillend paardenmiddel waren mijn deel. Na het nieuws van de kanker dacht ik dat ik mij niet slechter kon voelen.

Wel, ik had mij vergist.

In de weinige heldere momenten die ik die dagen had, dacht ik na over hoe het met mijn dochtertje en hond verder moest als ik er niet meer zou zijn. In gedachten trof ik al bijzonder praktische regelingen, en ik besliste ook dat Epic van Faith No More mijn begrafenis zou inleiden. Graag ook met Mike Patton als ceremoniemeester. (Als iemand dat even kan regelen? Merci).

Eigenlijk wilde ik gewoon nu al dood zijn. Dat killer virus dat in mijn buik zat hoefde niet zozeer de kans te krijgen om mij van binnenuit op te vreten.

Verder probeerde ik vooral heel stil te liggen want alles deed verschrikkelijk veel pijn. Mijn vriendinnetjes verzorgden mij fantastisch goed. Er werd verse soep gekookt in mijn keuken, de hond werd uitgelaten, ik werd toegedekt met dekentjes en er werd thee met honing voor mijn neus gezet. Ik merkte er helemaal niks van. Volledig weg van de wereld. Onder de pillen, en platgeslagen van miserie.

Eigenlijk wilde ik gewoon nu al dood zijn. Dat killer virus dat in mijn buik zat hoefde niet zozeer de kans te krijgen om mij van binnenuit op te vreten. Liever ineens de korte pijn. Want als zelfs ademen niet meer gaat, heeft het leven nog weinig zin, toch?Maar zoals dat altijd gaat, kreeg ik een goeie stamp onder mijn gat. Van de kleine ik die op mijn linkerschouder woont. Een kunst die ik – en daar ben ik best wel trots op – als de beste beheers. Cut your losses and run. 

Eenmaal uit de ik-heb-kanker-grot gekropen, begon ik er ook over te praten met vriendinnen. En ik merkte dat ik niet alleen stond met mijn verhaal. Baarmoederhalskanker is een SOA en er zijn blijkbaar redelijk veel meisjes en vrouwen die HPV-16 hebben of gehad hebben. Ja, je leest het goed.

Baarmoederhalskanker is een SOAJe krijgt dat door seks. 

Ik wist dat ook niet. Well thanks for that, asshole.

Ik zal elk halfjaar op controle moeten gaan. En ik zal elk halfjaar weer moeten wachten om te weten of de misschien-wel-kanker terug is of niet. 

Ondertussen is mijn operatie achter de rug. Overmorgen weet ik of ik nog eens geopereerd moet worden of niet. ’t Is vooral het wachten waar ik helemaal knetter van word. Geduld is namelijk niet mijn grootste talent. En toch zal ik dat moeten oefenen. Want of ik nu nog eens onder het mes moet of niet, ik zal elk halfjaar op controle moeten gaan. En ik zal elk halfjaar weer moeten wachten om te weten of de misschien-wel-kanker terug is of niet.

Maar hey, zo rap gaan ze mij niet hebben. Het plan is pedaleren tegen kanker, en ik meen dat echt serieus. Ik trap de kanker eruit. Wetenschappelijk bewijs is er nog niet voor mijn theorie, maar er is ook niemand die kan bewijzen dat het niét helpt. En ondertussen heb ik toch maar weer mooi iets gevonden om mij in te smijten. Ik beschouw het als een lesje in prioriteiten stellen.

All work and no play makes Sarah a dull girl. Hoe graag en met hart en ziel ik mijn werk ook doe…

5068806_orig

Moraal van dit verhaal

  • Laat jezelf, je zus, je vriendinnen en je dochters elk jaar nakijken. Als ik drie jaar gewacht had, had ik nu aan de chemo gelegen.
  • Als je nog niet seksueel actief bent, kan je je laten vaccineren tegen HPV. DOE DAT. Ik wist dat niet. Jullie (en je dochters) bij deze wel.
  • Doe niet te veel dingen tegen je zin. Het leven is daar echt te kort voor.

To be continued.
Love, peace and pedaling!

Sarah Boo

Sarah wil met 7 vriendinnen de 1000 km voor Kom op tegen Kanker fietsen. Lees meer op hun blog Bik-A-Boo.
Je kan hun team sponsoren via deze link.

HP-Wat?

HPV staat voor humaan papillomavirus en is de meest voorkomende soa. Er zijn intussen al meer dan 100 verschillende typen van het virus bekend. Ze kunnen grofweg in twee groepen opgedeeld worden: de laag risico-typen (die genitale wratten veroorzaken) en de hoog risico-typen (die de slijmvliezen infecteren en verschillende kankers kunnen veroorzaken).

HPV kan doorgegeven worden tijdens vaginale, anale en orale seks, zelfs wanneer je (bedpartner) geen symptomen vertoont. Helaas kan je weinig doen om besmetting te voorkomen. Meisjes die nog niet seksueel actief zijn, kunnen gevaccineerd worden tegen de meest voorkomende HPV-typen (maar dus niet tegen álle typen van het virus). Jongens kunnen voorlopig nog niet gevaccineerd worden, hoewel het bij hen ook verschillende vormen van kanker en genitale wratten zou kunnen tegengaan. Ben je wel seksueel actief, dan kan het gebruik van een condoom de kans op besmetting wel verlagen, maar niet voorkomen.

Wie besmet is met het virus, zal daar in 80% van de gevallen niets van merken. Meestal verdwijnt de infectie vanzelf. Mocht je ontdekken dat er daar beneden rare dingen beginnen te groeien, ga dan naar een arts om je te laten behandelen.

Ongeveer 70 à 80% van alle seksueel actieve mensen zullen ooit besmet worden met HPV. De besmettingsgraad is het hoogst aan het begin van het seksueel actieve leven.

Voor vrouwen
De Wereldgezondheidsorganisatie raadt aan om elke 3 jaar een uitstrijkje te laten nemen bij de gynaecoloog of de huisarts, omdat er een relatie is aangetoond tussen HPV en baarmoederhalskanker. De periode tussen het oplopen van HPV en het ontstaan van kanker bedraagt meestal 10 tot 15 jaar. Dankzij regelmatige controle wordt baarmoederhalskanker in veel gevallen in een voorstadium ontdekt, waardoor de behandeling minder ingrijpend is en kanker voorkomen kan worden. Zelfs als er al kanker aanwezig is, zorgt de vroegopsporing ervoor dat de kansen op genezing groter zijn.

Voor mannen
Er is op dit moment geen officieel goedgekeurde test om HPV bij mannen op te sporen. Er is namelijk nog geen effectieve, betrouwbare manier ontwikkeld om een monster te nemen van mannelijke genitale huidcellen, waardoor HPV kan worden opgespoord. Als je als man genitale wratten hebt, bestaat de kans dat HPV die de wratten heeft veroorzaakt. Raadpleeg in dat geval een arts.

Effe slikken
In de media circuleren cijfers over keelkanker bij dertigers en veertigers door een overdracht van HPV via orale seks. De precieze omvang is niet bekend, maar hoe dan ook zou het gaan om kleine aantallen. Orale seks kan inderdaad zorgen voor overdracht van HPV. Dat zou voor 1 op 3 van de gevallen zo zijn.

Infokader: Elisa Hulstaert
Meer info kan je hier vinden.

Schrijf je reactie

6 reacties
  • Mercedes says:

    Yeeeeeep. Heb er al sinds mijn 19 last van, van die letterlijke KUT HPV.
    Hier zelfs geopereerd moeten worden nav uitstrijkje…..
    Achja, al een geluk wonen we in Belgie en als je effectief jaarlijks je laat controleren hierop, zal het niet tot kanker komen.

    Mooi toch? 🙂

  • Wildcard says:

    Ik moest toch serieus slikken bij het lezen van je logje.
    Wat erg voor je 🙁 Ik wens je vooral veel sterkte toe want zoiets heeft altijd zijn weerslag op je mentale gezondheid 🙁

  • Ik sluit me aan bij de club, ook al twee keer behandeld geweest (1x laser en 1x operatie), maar ondertussen wel vrij van voorlopercellen én HPV verklaard, dus ik mag van mijn gyn weer op 2 oren slapen, aangezien ik met vaste partner een kleine kans heb om die HPV weer ergens op te scharrelen.
    Ik heb er trouwens ook een bloemlezing over op mijn blog gezet, want ja, het IS belangrijk dat vrouwen de risico’s kennen en dat ze zich regelmatig laten screenen. Mijn relaas vind je hier

  • E says:

    bij mij al drie keer een stukje baarmoederhals weggenomen pmwille van HPV. Wel gelukkig zonder problemen nadien kindjes kunnen krijgen (want er was kans dat de verkleinde baarmoederhals het niet ging kunnen ophouden). Was ook schrikken voor mij. Moet nog jaarlijks op controle (vroeger om het halfjaar). Ik vraag telkens dat ze ook met microscoop kijken (en niet alleen uistrijkje). voorlopig alles ok. Heb ook in droeve momenten gedacht dat ik het nie tlang meer ging trekken; dat er misschien als ‘boobie traps’ gelegd waren in mijn lichaam. Ik hoop van niet, natuurlijk. En dat kan natuurlijk bij anderen ook zijn (wij gaan misschien nog sneller op ons ongemak zijn als iets minder goed functioneert dan normaal en zullen dus sneller een dokter op zoeken). Nu het al vier jaar geleden is, denk ik er evenwel veel minder aan. Tot ik dit stukje las. 🙂 Maar ik kan er wel mee leven. Moet er mee leven

    ps: wat hebben ze dan precies weggenomen? Jouw baarmoeder?

  • paula de jong says:

    AUB niet laten vaccineren met het hpv vaccin. De meisjes worden erg ernstig ziek van, en er zijn al resultaten dat je juist een verhoogde kans hebt op kanker.http://www.wanttoknow.nl/gezondheid/vaccinaties-gezondheid/deense-tv-hpv-vaccin-ruineert-vrouwenlevens/ Waaronder mijn nichtje. Dit is een produckt is toaal niet uitgetest en wordt op kinderen uitgeprobeerd. Wilt u zich aub eerst in verdiepen voordat u uw kind hier aan bloot stelt. De jaarlijks controle is het beste. Dit is iets wat ook met prik gedaan moet worden. dus je komt nog steeds niet van de vervelende controle af. Nu er teveel tegengas komt over de hpv -prik proberen ze een nieuwe doelgroep de jongens zo gek te krijgen om ze te laten vaccineren. Het beste is nog altijd veilige seks en goed controle.

  • nele says:

    Net hetzelfde te horen gekregen eind april; op twee weken tijd van ‘het zal wel niks zijn we zullen een biopsie pakken voor de zekerheid’ naar de operatietafel. Gelukkig had ik de pech van de keelontsteking niet, wat een miserie! Doet wel deugd je verhaal te lezen, ik was ook geweldig onder de indruk en ongerust en mijn omgeving lachte het naar mijn gevoel allemaal zo een beetje weg. Het is goed om te weten dat er nog levenslustige madammen even hard kunnen verschieten. En goed om te weten dat het met u goed gaat, hopelijk komt het nooit nog terug! Ikzelf zit ondertussen in Latijns-Amerika, halverwege de eerste controle na operatie, dapper naar (universeel gratis) kapotte ziekenhuizen gaand en zes weken wachten op de resultaten van een uitstrijkje. Maar superprofessionele, liéve artsen ook en bij het nemen van een echo noemde de dokteres mijn baarmoeder ‘prachtig’. Eindelijk opnieuw een positieve en natuurlijk licht hilarische noot, na al dat gepeuter in en gepieker over die arme baarmoederhals.

Charlie geeft regelmatig het woord aan mensen die - net als wij - geen blad voor de mond nemen.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen