Uitgetest

Schrijfster zoekt biechtvader

Schrijfster zoekt biechtvader

Lara Taveirne wil gaan biechten. En ze heeft geluk, want ze kan de volgende dag al terecht bij meneer pastoor. De kerkelijke wachtlijst is duidelijk korter dan die van haar gynaecoloog. Foto’s: Carmen De Vos

De zon doet ontzettend haar best, de dauw op de prikkeldraad is bevroren. Ik fiets stevig door. In de berm ligt een platte kat. Ik kijk er iets te lang naar. Twee boeren staan te praten op het erf, de zurige geur van mest waait me tegemoet. Bij de bocht heeft de wegwijzer dienst gedaan als vangrail, de pijl heeft een knauw gekregen maar geeft wonderwel nog steeds de goeie richting aan. De naam van het dorp waar ik naar onderweg ben. In de verte zie ik de kerktoren al. Om kwart voor tien heb ik daar een afspraak met de priester. Meneer pastoor, zo had ik hem tot mijn eigen verbazing een dag eerder aan de telefoon genoemd. Waarmee hij me van dienst kon zijn, vroeg hij. Wel, bracht ik uit en hier haperden de woorden even. Ik, euh, ik vroeg me af of ik een keer kan komen biechten. Ik sprak heel zacht en heel West-Vlaams, geloofde dat dit was hoe een goeie katholiek klonk. Even werd het stil, maar dat werd gevolgd door goed nieuws. De volgende morgen mag ik komen biechten, zegt hij, na de ochtenddienst. De kerkelijke wachtlijst is duidelijk korter dan die van mijn gynaecoloog.

Al fietsend naar de kerk neem ik me voor om werkelijke zondes op te biechten. Ik had een hele waslijst aan misstappen bijeen verzonnen, het bleek een leuke bezigheid, er zaten ook echt goeie tussen. Ik kon niet wachten om te zien hoe de priester erop zou reageren, maar wanneer ik mijn fiets tegen de kerkhofmuur zet weet ik het zeker: wil ik iets schrijven over biechten, dan kan ik de waarheid niet omzeilen. Ik adem nog eens diep in.

De mis is nog bezig als ik via de middenbeuk het kerkje binnenstap. Twee vrouwen staan rechtop voor hun stoel. Bij het altaar staan drie mannen, met hun ruggen naar ons toe. Ze dragen witte jurken. De priester heeft me vast horen binnenkomen, hij heeft het ineens over zondaars. De micro piept ervan. Het licht valt met bakken tegelijk naar binnen door de glas-in-loodramen aan de zijkant. Het geschilderde oog van God boven het tabernakel is lichtbruin, het kijkt me aan.

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen