Mocht je de afgelopen weken bij jezelf hebben gedacht: wie the fuck is die lookalike van Tante Marleen die voor het raam van de bakker hangt en waarom branden mijn ogen na het zien van Tom van Grieken en John Crombez die een poging doen tot ritme op Ketnet: het zijn zondag weer verkiezingen, jongens! En hoewel de campagne dit keer (gelukkig) kort en niet zo heel krachtig was, gaan we allemaal wat blij zijn dat ze weer voorbij is, toch?
Ik ben zo één van die mensen die houdt van de democratie en stemmen erg belangrijk vindt, maar die alle hoepla errond dodelijk vermoeiend en vervelend vindt. Ja, campagnes zijn nodig om jezelf als politieke partij en als kandidaat kenbaar te maken, maar die personal branding tournée generale laten we toch echt beter over aan de doorsnee instagram influencer, denk ik dan. Het was wel hipper en beter gedaan dit keer, moet ik toegeven, als ex-communicatie medewerker.
“De meest notoire racisten in het politiek veld gaan volgens mijn buikgevoel heel veel stemmen halen zondag.”
De winnaars van het promo-spelletje waren, tot mijn grote teleurstelling, de pottenstampers op de uiterst rechtse flank. Extreemrechts heeft de wind in de zeilen, en dat vind ik behoorlijk kut. De meest notoire racisten in het politiek veld gaan volgens mijn buikgevoel (en volgens elke peiling) heel veel stemmen halen. Ik merk in mijn omgeving dat dat vooruitzicht angst, frustratie en bad vibes teweegbrengt.
Dus ik dacht: misschien moet ik mijn eigen coping mechanismes delen, de trucjes die ik toepas op verkiezingsdagen om toch positief en hoopvol naar de toekomst te kijken. Sinds de onverwachte verkiezing van Donald Trump als Amerikaanse president in 2016 bereid ik me voor op het ergste, telkens er een belangrijke stembusgang in de wereld gaande is. Ik was dus niet verbaasd over Brexit, of over Thierry Baudet en ik ga het niet zijn over Dries Van Langenhove. Dat helpt. En hier zijn nog vijf dingen die helpen, gratis en voor niks.
1. Ga op het drukste moment van de dag naar je stemlokaal
Dat lees je goed: probeer de drukte niet voor te zijn door super vroeg op te staan of lanterfant niet tot het laatste moment om de lange wachtrijen te vermijden. Voor mij was het helend om in die rij te staan en voor het eerst écht te zien met wie ik eigenlijk allemaal samenleef. Dat wachten is vervelend voor ons allemaal, en het is net die gedeelde frustratie die ons vriendelijker en opener maakt. “Ja, buurvrouw, dat is nogal eens een rij, he.” “Goh, buurman, het mag nu toch wel wat vooruitgaan.” Gij en ik, in datzelfde bootje. Dat is schoon, eigenlijk. Het is een goede reminder dat of je nu groen, rood of donkerbruin stemt: wachtrijen zijn voos en de mensen erin willen allemaal hetzelfde. Weggaan.
2. Neem kinderen mee
Of dat nu je eigen kinderen zijn of leenkinderen die je mee hebt geschaard: een jengelende peuter aan je arm of een schattige baby of zelfs een nukkige tiener bieden je de afleiding die je nodig zal hebben. Het zijn ook ‘conversation-starters’. In het geval van de kleintjes starten ze gesprekken met de mensen voor en achter jou in de rij. Want trust me, zelfs iemand die ideologisch gezien je ergste vijand is, zal een lach niet kunnen onderdrukken wanneer je peuter luidkeels de vinger op de gezamenlijke wonde legt en “IK! WIL! HUIS!” roept. In het geval van de dwarse puber zal het een gesprek starten over wat zijn of haar maatschappijbeeld is. Uitleggen waarom je daar staat, wat je eigenlijk gaat doen, en hen dwingen deel uit te maken van het proces is ook voor jezelf leerrijk.
3. Switch Off
Ik geloofde nooit in de uitspraak ‘nothing good ever happens after midnight’, want sommige van de leukste momenten uit mijn leven gebeurden lang na middernacht. Maar ik geloof wel oprecht in ‘nothing good happens online after you voted’. Ik ga na mijn stembeurt met de kinderen ergens heen waar er geen wifi is. Een bos of een strand of een bus met enkel dat ‘Delijn’-netwerk: je m’en fou. Ik wil geen enkele analyse horen of lezen. Het is wat het is, en er komen nog weken genoeg om ‘och got allez’ of ‘hoe is da na meugelijk’ te bespreken. De verkiezingsshows de dag zelf en de regen aan opinies zijn ergerlijker dan de hele campagne en het resultaat. Kijken naar serieuze mannetjes die speculeren en professionele journalisten die als dorstige honden microfoons onder de neuzen van politici duwen is even nuttig als blijven hopen dat Vlaams Belang niet zal stijgen. Don’t waste your time. Het wordt mooi weer, ga iets doen.
4. Drink. Veel
Ik weet dat dit voor velen onder jullie een loos advies is (ik heb het niet over water of Fristi). Ik ken heel wat geheelonthouders, en een aanzienlijk deel van mijn vriendenkring is momenteel aan het vasten. Voor jullie ga ik proberen wat anders te bedenken, habibi’s. Maar dus, voor de drinkers onder ons: deze zondag is de dag om dat ene drankje dat je écht niet meer aandurft, gewoon een nieuwe kans te geven. Ikzelf durf bijvoorbeeld al meer dan tien jaar geen tequila shot meer te nemen. Iets met longen uit mijn lijf kotsen en een heel gênante walk of shame. Maar deze zondag is echt het uitgelezen moment voor day drinking in het zonnetje. Wie weet waag ik me aan dat shotje. Het is een dag waar jezelf verdoven zowat de beste vorm van selfcare is. Jullie zijn allemaal uitgenodigd in mijn tuin wanneer ik terug ben van de wifi-vrije zone. Bring your own drinks wel, want ik ben nu nogal broke en de Open Vld gaat het niet op één dag voor de kleine zelfstandige freelancer kunnen oplossen.
5. Kijk twee weken en half verder
Ik besef dat twee weken en half nogal arbitrair lijkt, but I did my research. Na twee en een halve week is de mainstream media doorgaans klaar met de analyses, en keert de rust terug. We weten dan normaal gezien hoe de regering gevormd zal worden en we zijn zowat klaar met holle frases. Alles wat er daarvoor gebeurt, is dus eigenlijk een beetje fluff. We zouden nog voor we gaan stemmen, moeten bezig zijn met die twee en halve week later. Los van analyses in de media, los van geratel in de politieke arena. Het uiteindelijke resultaat, als de kaarten geschud zijn, ziet er doorgaans minder dramatisch uit dan het jaren dertig-parcours dat je momenteel wakker houdt.
Voilà, een praktische gids om niet toereloere te worden. Want eerlijk, we hebben de luxe niet om de hoop op te geven. Nu, meer dan ooit, moeten we de hoop met twee handen vastgrijpen, en geen centimeter lossen.
We gon’ be alright.
4 reacties
Wat een flauw gedoe. Dat iedereen die niets te zeggen heeft zich onthoudt wegens nutteloosheid van het te lezen. Kan je niets anders dan onzin schrijven? Of beter : kan je niet beter stoppen? WIJ hebben een vredig , begripvol welvaartsland opgebouwd! Klagen kan iedereen! En waarom altijd die hoofddoek? Kassa voor Vlaams Belang! Blij dat je niet meer op TV komt!
Preach! Amen! Gasho!
Tip 3: switch off: da’s wat ik ook van plan ben. Dat oeverloze geanalyseer en gevoorspel dat compleet geen zin heeft. Geef mij straks den uitslag en “‘t is kleir”. En vermits den uitslag wel eens een zware domper zou kunnen zijn, heb ik dan tenminste nog een aangename dag gehad. ✌?❤️
Baby, don’t worry, about a thing ?… Ik doe mee met dat drinken! Ik heb hier nog ettelijke flessen Bacardi die staan te verstoffen. Maar ‘t zal in mijnen eigen hof zijn, want achter een paar geraak ik vanzeleven niemeer naar huis! Schol alvast! ?