ArmenTekort wil kansarme en kansrijke stadsgenoten met elkaar verbinden via een zogenaamd buddy-traject. Niet zozeer om geld aan kansarmen te doneren, wel om tijd en aandacht te schenken zodat zij uit een sociaal isolement worden getrokken en opnieuw empowered worden. Francisca en Ella vormen zo’n buddy-duo: “Het was liefde op het eerste gezicht.” Foto’s: Jozefien Daelemans
Deze week dook er een opmerkelijke affiche op in het Antwerpse straatbeeld. “Geef geen rotte frank aan kansarmen!” viel er te lezen. Een stunt van één of andere loze haatdragende bende? Niets is minder waar. Het is een campagne van ArmenTekort. De Antwerpse vzw wil daarmee de aandacht vestigen op haar buddywerking waarbij vrijwilligers voor minstens twee jaar een één-op-één-relatie opbouwen met een stadsgenoot in kansarmoede. Achter de nogal brutale slogan schuilt dus een warme boodschap: doneer geen geld, maar wel tijd, aandacht en vriendschap.
In België leeft vijftien procent van ons onder de armoedegrens. In Antwerpen loopt dit zelfs op tot zeventien procent oftewel 80 000 Antwerpenaren. Velen van hen kunnen terugvallen op professionele hulpverlening die hen helpt met onder meer huisvesting, voedsel, inkomen, gezondheid en tewerkstelling. Ondanks alle goede sociale hulpverlening, is dit niet voldoende. Mensen in (kans)armoede krijgen te maken met stress en tegenslagen en sociale uitsluiting waardoor ze sneller geïsoleerd geraken van de maatschappij. Hun situatie tast niet zelden hun eigenwaarde aan.
“In België leeft vijftien procent van ons onder de armoedegrens.”
Met het buddy-project wil ArmenTekort mensen in kansarmoede empoweren. Tegen 2023 hoopt het om zo’n 5000 buddykoppels samen te brengen. Tot op vandaag gingen al meer dan 670 duo’s samen op pad. Francisca Oyemina (36) en Ella Broos (30) vormen nog geen jaar een duo, maar tonen een vibe alsof ze elkaar al jaren kennen. “Het was liefde op het eerste gezicht”, lachen ze in koor.
Francisca woont nu een zevental jaren in Antwerpen. Ze is moeder van twee. Omdat ze rugklachten heeft, is het moeilijk om een geschikte job te vinden waardoor ze momenteel is aangewezen op het OCMW en de sociale huurmarkt. Ze kan dus wel rekenen op sociale hulpverlening, maar het ontbreekt haar aan een goed netwerk. “Ik ben volop Nederlandse lessen aan het volgen, maar het is niet altijd makkelijk om contact te leggen met de schuchtere Vlaming”, lacht ze. “Het was uiteindelijk mijn maatschappelijk assistent die me introduceerde bij ArmenTekort. Ik dacht: Why not?”
Ella Broos (links) en Francisca Oyemina.
Voor ze Ella ontmoette, werd Francisca eerst aan een andere buddy gekoppeld, maar dat draaide niet zo goed uit. “Je spendeert je vrije tijd met elkaar, dus het is belangrijk dat je elkaar goed begrijpt. Mijn eerste buddy was een man met geheel andere interesses dan ik. Met hem klikte het dus niet meteen, maar met Ella wist ik in een oogwenk dat het wel zou goed komen.” (lacht)
Ook voor Ella was het niet meteen een schot in de roos. “Mijn eerste buddy was vrij jong. Ik heb haar één keer ontmoet, maar daarna lukte het niet meer om haar te bereiken. Ze nam haar telefoon niet meer op. Na enkele maanden belde ArmenTekort voor een check-up. Blijkbaar was ze niet meer geïnteresseerd in het project. Dan voel je wel even alsof je hebt gefaald. Met een klein hartje ben ik dan in een ander buddy-project gestapt. En toen ontmoette ik Francisca en was de klik er meteen.” (lacht)
“We praten over onze situaties en over het leven, maar hebben ook gewoon fun.”
Als buddy’s proberen Francisca en Ella elkaar ongeveer één keer per week te zien, ook al hebben ze beiden drukke levens. Francisca kan erover meepraten. “Mensen denken dat werkzoekenden de godganse dag thuis zitten en zeeën van tijd hebben. Euh no! Ik ben altijd enorm druk bezig met van de ene afspraak naar de andere te hollen. Ik leer Nederlands, ik moet mijn maatschappelijk assistent zien, langsgaan bij de instantie van de sociale huurwoningen, … Being unemployed is a fulltime job! (lacht)
Dankzij Ella en het buddy-project ben ik uit mijn isolement geraakt. Ik kwam weer af en toe naar buiten en ik kon meer ontspannen”, vervolgt Francisca. “We praten over onze situaties en over het leven, maar hebben ook gewoon fun. We gaan naar de Shakuma Fitness. Het is een work-out, gebaseerd op Nigeriaanse dansstijlen, het land van mijn roots. We zijn ook al samen naar het concert van de Ghanese superster Shatta Walle (prijkt momenteel met een featuring op het nieuwste album van Beyoncé, red.) geweest. Dankzij zulke activiteiten kan ik mijn zorgen even vergeten. Ik kom buiten en met een beetje geluk ontmoet ik zo ook nieuwe mensen”, aldus Francisca.
“We are just there for each other. We vullen elkaar perfect aan.”
“Ik ben zo blij dat ik Francisca heb ontmoet”, pikt Ella in. “Haar struggles zijn natuurlijk niet te vergelijken met die van mij, maar ik heb er ook. Iedereen sukkelt wel met iets. En wanneer ik bij Francisca ben, kan ik evengoed ventileren tegen haar en mijn zorgen even vergeten. We are just there for each other. We vullen elkaar perfect aan.
Ik voel echt dat we elkáár vooruithelpen. Dankzij mij komt Francisca weer meer buiten en ontmoet ze nieuwe mensen, maar dankzij Francisca leer ik meer over Afrikaanse culturen en is mijn wereldbeeld op bepaalde vlakken weer wat uitgebreider geworden. Zonder ArmenTekort was ik iemand als Francisca niet snel tegen het lijf gelopen en dat zou een gemiste kans zijn geweest.
Wat ik zo goed vind aan ArmenTekort, is dat ze je geen enkele verplichting opleggen of dat je iemand financieel moet ondersteunen of papieren in orde moet maken, meegaan naar het OCMW, enzovoort. Ik bén ook geen maatschappelijk assistent, hé. Nee, je moet er gewoon zijn als buddy, als mens. Dat maakt het project zo laagdrempelig”, aldus Ella.
“De tijd en aandacht die Ella in mij wil investeren valt met geen geld van de wereld te betalen”, besluit Francisca. “Dankzij onze afspraakjes voelde ik me weer opbloeien. Voelde ik me, ondanks de vele struggles die ik nog steeds heb, weer leven. Ik voelde me sinds langs weer volop vrouw.”
Schrijf je reactie