Tussen hamer en naaimachine

BAAS. Barbara stoffeert oude meubels

Tussen hamer en naaimachine

Elke maand maken we een portret van een vrouw die haar eigen zaak heeft opgestart. We vragen haar op de man af waarom ze de stap heeft gezet en hoe moeilijk het was. Vandaag gaan we langs in het atelier van meubelstoffeerder Barbara Franco (34) in Berchem.

 

Meubelstoffeerder lijkt een nogal, euh, stoffig beroep. Vanwaar komt die interesse?

“Als kind deed ik niets liever dan knutselen. Van een hoop karton-afval een grote robot of trein maken bevoorbeeld. Die knutselpassie is nooit verdwenen met het ouder worden, integendeel. Ik ben ook opgegroeid in een omgeving waar veel interesse was voor kunst, architectuur en vormgeving. En die interesse nam ik automatisch over. Na mijn studies schreef ik me in voor allerlei opleidingen: houtbewerking, mode en creaties… Ik heb een hele verzameling getuigschriften (lacht). Via een vriendin schreef ik me enkele jaren geleden in voor een cursus meubelstofferen: een ambacht waarin je ook je passie voor vormgeving en kleur kwijt kunt. Na de eerste les, was ik meteen verkocht.”

Je wist dus niet meteen na je afstuderen wat je wilde doen. Wanneer kwam de klik?

“Na 6 jaar werken bij mijn 1ste job als decorbouwer bij de VRT, voelde ik dat ik nog weinig plezier aan het werk beleefde. Ik was toen 28 en dacht: als ik me nog wil omscholen dan is het nu het moment. En toen ben ik beginnen zoeken.”

Hoe moeilijk was het om je eigen zaak op te starten? “Alle praktische dingen, het aanvragen van een BTW-nummer, een boekhouder zoeken, enz. waren niet lastig. Maar andere dingen gaven de nodige stress. Omdat ik op een gegeven moment werkloos was, besloot ik 4 jaar geleden zelfstandige in hoofdberoep te worden. Als ik er nu aan terugdenk, had ik het misschien beter anders aangepakt. Ik had geen financiële reserves, en kon dus geen rustig aanloopje nemen. Bovenop de financiële stress vond ik het erg zwaar om alles alleen te moeten doen: van de zoektocht naar een atelierruimte, het aankopen van materialen tot het maken van offertes en facturen. Maar het was wel een goede leerschool, waar ik nu nog de vruchten van pluk. Ik werk nu 20 uur in dienst ergens en doe het meubelstofferen in bijberoep. Dat vind ik een pak relaxer. Ik sluit niet uit dat ik ooit weer zelfstandige in hoofdberoep word, maar dan zeker niet meer alleen.”

Kan je hiervan leven? “Ja, nu zeker wel. En elk jaar zijn mijn cijfers een beetje beter. Toen ik nog in hoofdberoep werkte was het best pittig. Ik kwam toen nét rond, maar het was alle maanden spannend.”

Het leukste aan mijn job is het volledige proces ervaren: beginnen bij nul en eindigen met een afgewerkt, uniek product. Die voldoening is heel groot.

Wat vind je het leukst aan je job?

“In de eerste plaats het werken met mijn handen. Het volledige proces ervaren: beginnen bij nul en eindigen met een afgewerkt, uniek product. Die voldoening is heel groot. Ik heb nu ook een atelier aan mijn huis. Thuis kunnen werken is heerlijk. De vrijheid die je hebt als zelfstandige zou ik ook nooit meer willen opgeven. Ik heb veel meer controle over mijn eigen dagplanning. Ik babysit op woensdagnamiddag wel eens op mijn fantastische neefjes. Het werk dat dan blijft liggen, haal ik ‘s avonds of in het weekend weer in. Ook een pluspunt aan mijn job is dat ik zoveel verschillende mensen leer kennen: klanten van over heel België, leveranciers van stoffen, andere zelfstandigen die met toffe projecten bezig zijn. (denkt na) Ik vind ook dat dit handwerk voor mij rustgevend werkt. Zet mij geen hele dag achter een computer, dan word ik nerveus. Maar hier een hele dag zitten zagen, timmeren en stikken kan mijn hoofd echt leegmaken. Als alles lukt tenminste. Want als ik een fout maak, kan ik behoorlijk in de stress schieten (lacht).”

Welk advies heb je voor mensen die ook hun eigen zaak willen opstarten?

“Ik moedig iedereen aan die zelfstandig wilt worden. Maar begin er goed voorbereid aan. Je moet bereid zijn hard te willen werken, een 9to5 mentaliteit is uitgesloten voor een zelfstandige. En je omringen met de juiste mensen is ook heel belangrijk. Netwerken dus!”

Hoe zie je jezelf over 5 jaar?

“Sowieso dat ik nog steeds mijn boterham – een hele of een halve – verdien als stoffeerder. Als ik luidop mag dromen zou ik graag uitsluitend een ‘designstoffeerderij’ willen: mij dus volledig richten op het bekleden van designklassiekers van Pierre Paulin, Arne Jacobson,… Maar ik vrees dat de vraag in België daar te klein voor is. Verder heb ik geen idee. Ik geniet nog elke dag van het werk en dat wil ik over 5 jaar ook nog kunnen zeggen. Dat is het allerbelangrijkste, de rest is bijzaak.”

Barbara toont me haar atelier dat vol staat met gereedschap, naaimachines, nietpistolen, stofstaaltjes en geraamtes van meubels. Trots laat ze me ook haar riem zien. “Deze heb ik zelf gemaakt, volledig met de hand. Ik volg een opleiding leerbewerking op zaterdag. Als ik dat helemaal beheers, kan ik nog zoveel meer mooie dingen maken. Ik ga tijd te weinig hebben…”
Wil je ook je eigen zaak runnen? Surf dan naar Zekervanhaarzaak.com, het netwerk voor en door vrouwelijke ondernemers, voor meer tips en advies.

Schrijf je reactie

1 reactie

Jozefien was in een vorig leven art-director bij de vrouwenbladen en is nu kapitein van het Charlie-schip. Haar stokpaardjes zijn gendergelijkheid, beeldvorming in de media en het opvoeden van twee luidruchtige jongens.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen