Interview

Bijna een burn-out

BAAS. Annick stapte uit de ratrace en organiseert nu yogareizen

Bijna een burn-out

Elke maand maken we een portret van een vrouw die haar eigen zaak heeft opgestart. We vragen haar op de man af waarom ze de stap heeft gezet en hoe moeilijk het was.
Niet zo lang geleden liep ik tegen een fijne, inspirerende vrouw aan in een van mijn favoriete koffiestekjes te Gent: Clouds in my coffee. Aldaar vertelde ze kort over haar nieuwe onderneming: het organiseren van yogareizen. Eerlijk, ik weet weinig af van reizen en van yoga nog veel minder maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Vandaag ontmoet ik haar andermaal, in koffiehuis De hoek af.

Of Annick een hoek af heeft, weet ik niet. Dat deze vrouw droomt, weet wat ze wil en zich niet laat afschrikken door de Clouds in haar coffee, staat weliswaar buiten kijf. Met haar Yoganic Moves bewoog ze zichzelf richting droom en bracht alles samen waar zij in gelooft. En ik geloof mee. Maak kennis met baas Annick Cuvelier en haar Yoganic Moves.

Laat ons beginnen, bij het begin. Wat doe je exact met Yoganic Moves?

“Ik organiseer yogareizen met de bedoeling mensen daarmee buiten hun comfortzone te brengen. Dat doe ik enerzijds door het reizen an sich, anderzijds door de yoga. Neem nu mijn laatste reis, een reis naar Thailand.

Mijn mama was mee. Het was de eerste keer dat ze Thailand bezocht, voor haar sowieso al een stap buiten haar comfortzone. Ze is achtenzestig en bang van water. Wanneer we vroeger wandelden aan zee ging ze slechts tot haar voeten in het water. Ze kan niet zwemmen. Tijdens mijn yogareizen organiseer ik allerlei excursies waaronder deze keer veel wateractiviteiten. Mijn moeder zei: ‘Ik ga aan niets meedoen!’ Uiteindelijk deed ze, stapje voor stapje, aan alles mee. Er was een – ietwat hachelijke – kanotocht op zee. Waarbij we lage grotten ingingen, met gebukt hoofd. Mijn moeder deed gewoon mee. Om een lang verhaal kort te maken: de laatste dag van de yogareis zat ze plotseling tot haar borst in het water. Op dat moment kreeg ik koude rillingen en dacht: ‘Wauw! Hoe super is dat niet?!’

Voor mij gaat yoga, en ook het leven, over groei en ontwikkeling. En groei gaat samen met: door je angsten gaan. Ik ben zelf met nogal wat angsten geboren maar ik weiger te leven naar die angsten, dat is zo beperkend. De enige weg voor mij is daar door gaan. Ik wil mensen daarin bijstaan, daar een voorbeeld in stellen en inspireren. Door kleine stapjes te nemen.

Ook al zie je het einde van de ladder niet, neem de eerste trede.

Toen ik mijn moeder zag, daar in Thailand…dat gaf mij een kick. Iemand anders zei na een week: ‘Ik voel mij sterker.’ Mensen denken zo vaak: ‘lk kan dit niet, ik kan dat niet.’ Maar wanneer je gelooft in jezelf kan je zoveel meer dan je denkt. Dat is de boodschap die ik met yoga, en met yogareizen wil communiceren.

Mijn bedrijf dat is een droom waar ik ben ingestapt door de dingen te doen. Gewoon starten. Velen dromen maar doen er niets mee. Ze laten hun dromen varen door obstakels die groter zijn dan de droom en zien enkel nog die obstakels. Als je je droom hoog genoeg zet, kan je over de obstakels heen kijken. En zodoende die gaan waarmaken. Ook al zie je het einde van de ladder niet, neem de eerste trede.”

Hoe ben je tot dat verhaal gekomen? Wat deed je voordien?

“Ik werkte negen jaar voor eenzelfde bedrijf waar ik drie verschillende functies doorliep. In het begin was ik verkoopassistente, daarna marketingassistente om te eindigen als communicatieverantwoordelijke. Ik wou eigenlijk al een aantal jaar iets anders gaan doen maar ik durfde niet. Tegelijkertijd kon ik mij niet voorstellen dat dit het was. Toen, in 2003, was ik dus al bezig met: ‘Wat wil ik doen in mijn leven?’”

Ik werkte van ‘s morgens tot ’s avonds, mensen konden mij dag en nacht bellen. Na vier jaar leunde ik tegen een burn-out aan.

Waarom wou je in de eerste plaats iets veranderen?

“Ik had een supertoffe job waarin ik kon reizen, beurzen organiseren,… maar het gaf mij geen voldoening meer. En dat dreef mij tot verandering.

Maar ik maakte nog een paar omzwervingen voor ik bij Yoga terecht kwam. Ik volgde een horeca-opleiding en belandde in de eventsector. In die periode had ik verschillende jobs als kok maar dat was mijn ding niet. Ik miste het contact met mensen, daar op mijn eentje in mijn keuken. Ik belandde uiteindelijk op een boot die gebruikt werd als eventlocatie, die baatte ik vier jaar lang met hart en ziel uit.

Zodanig dat ik over mijn eigen grenzen ging. Quasi heel mijn loopbaan lang eigenlijk. Elke vakantie was ik ziek. Ik werkte van ‘s morgens tot ’s avonds, mensen konden mij dag en nacht bellen. Ik kon mijn grenzen niet stellen en na vier jaar leunde ik zowat tegen een burn-out aan. Ik kon niet meer.”

Toen kwam je bij Yoga terecht?

“Nog niet direct, neen. Wederom dacht ik: ‘Ik wil iets anders. Maar wat?’
Begin 2012 nam ik ontslag. En toen stond ik daar. Zonder werk. Plotseling voelde ik mij niets meer waard. Ik was met niets bezig, wist niet waar ik naartoe ging. En daar waren die angsten. De enige uitweg was: reizen.
Een wereldreis maken was mijn middel om door die angsten te gaan, en tegelijkertijd was het een hoop om geïnspireerd te raken. En toch stelde ik het kopen van een ticket alsmaar uit. Tot ik bij een vriendin terechtkwam die een namiddag organiseerde voor reizigers. Iedereen daar had uiteraard al een ticket, behalve ik. Ik kreeg daar een serieuze schop onder mijn gat waarop ik eindelijk boekte en vertrok. Richting Bali. Eind 2012 was dat.

Tijdens week één was mijn back-up-vriendin daar, dat opstapje had ik klaarblijkelijk nog nodig. Verder lag niets vast behalve mijn retourticket. Na zes weken zou ik terugkeren maar ik bleef uiteindelijk vijf maand. Tot drie maal toe stelde ik mijn terugreis uit. Ik wou zo hartstochtelijk graag een antwoord vinden op mijn vraag. Maar ik was zo ongeduldig! Nog maar goed en wel neergestreken dacht ik al: ‘Dat lukt hier niet…ik vind het hier niet.’ Alsof het uit de lucht ging komen vallen. Daardoor kon ik ook niet genieten, of loslaten…”

Hoe ben je daar dan uit geraakt?

“Thuis was ik al met Yoga bezig maar niet intensief. Wel met sport: fietsen, lopen, spinnen. Sport, sport, sport. Dat was mijn uitlaatklep, maar mijn lichaam kon dat tempo niet meer aan en daardoor begon ik met yoga. En omdat ik een manier zocht om tot rust te komen.

Tijdens mijn reis begon ik meer en meer yogalessen te volgen en dat bracht mij dichter bij mezelf. Na verloop van tijd begon mijn reis in het teken te staan van yoga. Ik bleef langer op een plek waar ik inspirerende yogaleraars ontmoette, stippelde mijn reis verder uit in functie daarvan… Zowel in Bali, als in Thailand volgde ik veel retraites en workshops.”

En toen? Wat gebeurde er toen je terugkwam van het reizen?

(Lacht ) “Wel, elke leraar die ik tegenkwam op reis nodigde ik spontaan uit naar België met het idee om hier iets te organiseren. Toen begon mijn frank te vallen. ‘Ik ben eigenlijk nog altijd aan het organiseren!’ Ik kom uit de eventsector en dat is wat ik graag doe, wat ik kan.

Dat was één ding waar ik dus al zeker van was. Het tweede was: yoga en groei. Ook dat vond ik tijdens mijn ganse onderneming. In maart 2013 kwam ik thuis, met een droom.”

Een bedrijf opstarten leerde mij dat je moet geloven in jezelf.

En die ging je dan waarmaken bij thuiskomst?

“Goh, op reis lijkt alles veel makkelijker dan het is. Je denkt bergen te verzetten. Maar als je terug thuiskomt gebeurt er – NIETS. Je googelt Yogareizen en je denkt: ‘Oeioei, slecht idee, er zijn er al veel te veel. Niet doen dus.’

In eerste instantie althans. Daarna dacht ik: ‘Ik doe het toch.’ Waarop ik een lerares uit Thailand uitnodigde voor een retreat in België. Ondertussen schreef ik mijn businessplan, en ik was vertrokken. Een bedrijf opstarten leerde mij dat je moet geloven in jezelf. Soms had ik goede dagen, soms mindere, maar je moet blijven doordoen en er elke dag voor gaan. Hoe langer ik bezig ben, hoe zekerder ik weet: dit is wat ik wil.

Eind 2013 keerde ik terug naar Thailand voor mijn yoga teacher training en daarna kreeg ik de kans om daar les te geven,… Voor mij was alles duidelijk toen. En daar ben ik dankbaar voor. ‘Wauw, ik heb gevonden wat ik wil doen!’ Dat is mijn grootste cadeau. Ik zoek nog steeds wat naar de vorm. Yogareizen/yoga lesgeven/ workshops organiseren met inspirerende docenten… Maar mensen opnieuw in verbinding brengen met wie ze zijn, met hun sterktes, hen laten geloven in zichzelf,…dat is wat ik wil doen.

Dat je met yoga zoveel kan bereiken vind ik super. Mijn lessen kunnen best fysiek uitdagend zijn. Ik ben ervan overtuigd dat je daar mentaal sterker van wordt, van over een fysieke grens te gaan. Dat hangt samen. Daarnaast is ‘balans’ absoluut een van mijn stokpaardjes. Nu ben ik mijn eigen baas. Vroeger werkte ik voor anderen, en ging ik altijd maar over die grens. Het blijft mijn grootste uitdaging: niet over die grens gaan en in balans blijven.”

Als je lichaam niet meer kan, zegt het STOP. Op welke manier dan ook.

Is dat ook iets dat je wil meegeven in de yogalessen?

“Jazeker. Mensen duwen die grenzen al te vaak weg. Bij het sporten bijvoorbeeld. Je voelt dat je erover gaat en toch doe je door. Je lichaam geeft een grens aan maar je negeert die compleet. Je lichaam is sowieso de baas. Als je lichaam niet meer kan, zegt het STOP. Op welke manier dan ook.”

Mooi verhaal, dank je daarvoor. Dan rest er mij nog een vraag: wens je daar nog een uitsmijter aan toe te voegen?

(Denkt even na) “Ik organiseer op geregelde tijden een reis naar de Franse Alpen. Daar doen we aan yoga, wandelen we, staan in verbinding met de natuur… (kijkt mijmerend voor zich uit) Ik vind dat je van de bergen een energie krijgt, een soort kracht komt daar van uit. De top van die berg beklimmen… dat obstakel overwinnen… gaan voor het bereiken van die top. Mét de ups en de downs, met wat je tegenkomt daar. Dat is het voor mij.”

Ik zou geen mooiere afsluiter kunnen bedenken.

“Wacht, ik wil u nog iets tonen.” Waarop ze een foto vanop haar gsm tevoorschijn haalt.

Een man op een top van een berg begeleid door de gevleugelde woorden:

mountain

Niets komt zomaar uit de lucht gevallen, maar soms vallen de dingen gewoonweg op z’n plaats. Zoals hier en nu.

 

Meer info over Annick en haar moves vind je op:
www.yoganicmoves.com

 

Wil je ook je eigen zaak runnen? Surf dan naar Zekervanhaarzaak.com, het netwerk voor en door vrouwelijke ondernemers, voor meer tips en advies.

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen