Maandag, Kerel, meest depressieve dag van het jaar.
Je bent lelijk en donker en triestig.
Sorry, maar het is zo.
En dat niet alleen. Ik heb net ontdekt dat je tot stand gekomen bent op basis van de minst wetenschappelijke formule van het hele universum (als zelfs Wikipedia zegt dat je quatsch bent, dan ben je echt wel ondermaats).
Je vader was een academicus, maar helaas ook een gewetenloze moneygrabber die jou creëerde voor een reisbureau (ik heb ouders al slechte dingen weten te doen, maar dit is er toch zwaar over).
Hier is ze, de formule waarmee je vader je in het leven heeft geroepen:
Maandag, dude, het lijkt misschien niet zo, maar ik zie u graag.
Echt waar.
En ik vind het oneerlijk dat jij ons niet helemaal gegund wordt.
Want jouw bestaan zegt altijd krachtig: ‘Zie, er zijn ook nog andere mensen ongelukkig’.
En dat besef maakte een wereld van verschil voor mij.
Het is nog niet zo lang, dat ik dat oké vind. Een jaar ofzo, misschien twee (veel langer kan het echt niet zijn). Want eerst was ik een baby, toen voelde ik niets. Dan was ik een mollig kind, en als kind had ik een soort van basis contentement dat mij nu totaal vreemd is.
En toen was ik een tiener. En die molligheid was er nog steeds, alleen kwamen er nu ook een hele grote rugzak van Hedgren, pukkels en vettig haar bij. Maar zelfs ondanks die dingen, viel het met de ongelukkigheid best nog wel mee. Ik was wel ongelukkig omwille van bepaalde dingen, maar die hadden altijd een duidelijke reden: de wereld was nog helder.
En toen studeerde ik af, en was ik zogezegd volwassen, en lag de rest van mijn leven voor mij. En dan kwam het.
Af en toe ongelukkig zijn is best wel normaal. Dat betekent niet dat je abnormaal bent, of dringend hulp moet zoeken.
Toen besefte ik voor het eerst dat ik soms gewoon niet gelukkig was. Sommige dagen zijn kut. Soms omwille van een bepaalde reden, soms gewoon omdat het zo is. En dat vond ik zo erg. Ik was zo teleurgesteld in mezelf, en de mensheid, en het universum (het universum had dat toch anders in mekaar kunnen steken, niet?). Soit, ik was ongelukkig en ik durfde dat tegen niemand te vertellen. En ik deed alsof ik gelukkig was. En dat alles ‘ça va wel’ was.
En God, dat was zo vermoeiend.
Ik hield het exact vijf dagen vol. En toen, Blauwe, begon ik daarover met mensen te praten. En ontdekte ik dat er ook andere mensen ongelukkig zijn. En dat af en toe ongelukkig zijn, best wel normaal is. En als dat niet te lang duurt, dat dat oké is. En dat je dan niet per se abnormaal bent, of je dringend hulp moet zoeken. Het is zo bevrijdend om gewoon even ongelukkig te mogen zijn.
Vorige week stuurde mijn papa op dinsdagmiddag vijf over drie deze woorden naar mij, zonder enige aanleiding of uitleg, en toch kwamen ze net gepast:
“De zin van het leven verschijnt vaak in het twijfelen, het niet-weten, het verwachten. Laat dat nu net kwaliteiten zijn die de huidige maatschappij niet op een voetstuk zet. De voorbeelden van levens waarin een moeilijk moment rijkdom en glans heeft gegeven, zijn legio. Waarom koesteren we het ongeluk, het verdriet dan niet wat meer?”
Een quote van Dirk Dewachter.
Mijn papa kent mij.
Je bent een dag waarop ik, wetenschappelijk en maatschappelijk, ongelukkig mag zijn. Zonder dat ik het moet uitleggen.
Het lijkt alsof Dirk mij ook kent (maar ik ben hier vast weer te veel aan het projecteren op woorden die duizend mensen persoonlijk kunnen vinden. Bij horoscopen doe ik dat ook. Ik ben daar heel goed in, in dingen op mezelf projecteren).
In ieder geval, lieve Maandag, nu besef ik pas hoe kostbaar je bent: je bent een dag waarop ik, wetenschappelijk en maatschappelijk, ongelukkig mag zijn. Zonder dat ik het moet uitleggen.
Het was dinsdagmiddag vijf over drie, en ik dacht na deze woorden: het bestaan van een Blauwe Dinsdag zou me wel goed uitkomen. En nu we toch bezig zijn, smijt er woensdag en donderdag ook maar bij.
Dus voilà bij deze. Hier nog eens jouw compleet van de pot gerukte formule. De echte kenners krijgen je waarschijnlijk zelfs in een zaterdag.
En toegegeven, gij zijt wat schots en scheef.
Maar ge zijt er tenminste.
En ik vind dat gij er echt zot professioneel en prachtig uitziet. En zeker 90% van de wereldbevolking kan het verschil niet zien.
Blijf zo verder doen, lieve Blauwe maandag van me. Er zijn meer gasten zoals u nodig.
P.S Een paar dinsdagen in november zouden mij echt goed uitkomen.
Schrijf je reactie