Ella Roose is piepjong en zit tjokvol dromen. Over de toekomst, het grotere plaatje dat de wereld heet, maar ook haar zelfontplooiing. Ze leest, filosofeert, reist en pleit voor een stevige portie gekheid. “Mijn ouders hebben me geleerd geen grijze muis te zijn. Normaal is maar banaal, zeggen ze. Het is niet minder betekenisvol een heel normaal leven te leiden, maar er komen andere dingen op je pad als je uit je schulp kruipt. En eens lekker gek doet.
‘Doe eens normaal’ klinkt ook heel normerend. Waarom zouden we allemaal aan de norm moeten voldoen?” We zijn allen uniek, maar ook egocentrisch, vindt ze. “Ik deel een fascinatie voor de sterren met mijn papa. Wanneer je omhoogkijkt, besef je hoe groot het heelal is en hoe klein wij zijn. Reizen heeft eenzelfde effect op mij. Het is een bevestiging om me klein te voelen. Dat gaat niet over een laag zelfbeeld, maar over relativeren. Mensen zijn egocentrisch, ik ook, maar ik hecht er veel waarde aan om de dingen in perspectief te zien.”
“Het beroep van leerkracht vind ik heel erg onderschat. Het zijn de betekenisgevers voor de jeugd.”
“Alleen reizen heeft me uit mijn kleine comfortabele bubbel getrokken. Ik heb er fantastische vrienden aan over gehouden. Van Hongarije tot in China. De wereld is een stukje opengegaan, maar er overviel me eveneens een gevoel dat ik al veel gemist heb. Het heeft mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Er is nog zoveel te ontdekken en te begrijpen.” Ze wil veel, heel veel, dus is het moeilijk om haar dromen te destilleren.
Een rode draad heeft ze wel al. “Ik wil heel graag iets betekenisvol doen. Wat dat precies zal zijn, ligt helemaal open. Ik zie mezelf in het onderwijs staan. Het beroep van leerkracht vind ik heel erg onderschat. Het zijn de betekenisgevers voor de jeugd.” Ze droomt ook internationaal. En dat gaat het vooral over de wereldpolitiek. Iets waar ze veel en hard over nadenkt. En waar ze voor haar leeftijd al een stevige basis en sterke mening over opgebouwd heeft. “Het hele politieke gebeuren vandaag voelt zo onmenselijk. Ik bekijk de zaken vanop een afstand en verdwaal in het hele kluwen. Ik zou graag een beetje menselijkheid terugzien in de politiek. En een engagement zien naar het klimaat toe. Want daar wordt frappant te weinig aandacht aan besteed. Een revolutie wil ik niet, zoals sommige vrienden van mij, maar ik geloof niet dat het kapitalistische maatschappijbeeld dat we vandaag hebben houdbaar is.”
Ze is bescheiden en voorzichtig wanneer ze het zegt. “Veel volwassenen hebben een pessimistische visie op de toekomst en op de jeugd. Maar een groot deel van die jonge mensen is geëngageerd. Ik probeer me bij te scholen in de politiek, de economie, de filosofie. Te praten met gelijk- en andersgestemden. Ik heb hoop. En als anderen dat ook hebben, dan komt het allemaal goed.”
Schrijf je reactie