Yasmina is intussen terug in België na een jaar in Den Haag. Daarvoor werkte ze tien jaar in de media, maar ze wilde even ontsnappen aan het leven en de keuzes van een beginnende dertiger. Heeft haar sabbatjaar wat opgebracht? Heeft ze antwoorden gevonden op haar vragen? En hoe is het leven terug in Brussel?
“Wat doe je nu eigenlijk?” Het moet de meest gestelde vraag zijn sinds ik terug ben in België. Met nipt op de tweede plaats: “Mis je Den Haag niet te hard?”. Om die laatste vraag te beantwoorden: Ja. Ik mis Den Haag. Heel erg zelfs. De groepsapp van mijn vriendinnenclub als voorbode van gezellige terrasjes of koffie met taart. De gasten van Lokaal met wie ik uren voor en achter de bar stond te ouwehoeren. Mijn collega’s die me mee onbezorgd lieten genieten van hun twintigersleven. Tijd voor mezelf. Voor hobby’s, zoals surfen, Arabische les, en het dierenasiel. Maar vooral het gevoel om even niets te moeten. Om gewoon Yasmina te zijn. Niet van tv, niet van de radio, niet van een magazine, of vriendin van. Alsof ik even opnieuw kon beginnen. Als de eerste pagina van een nieuwe agenda, of een vers blad van een blocnote. Het voelde bevrijdend. Om niemand te zijn. Geen verwachtingen, en dus geen teleurstellingen.
“Ik voelde me thuis bij de Nederlanders met hun grote mond en even groot hart. Ik werd Yassie. De Gekke Belg.”
Daar ben ik namelijk altijd erg mee bezig geweest. In de smaak vallen. Pleasen. Binnen de verwachtingen van anderen vallen. Elke screentest of sollicitatie was een strijd in zoeken wat de andere wil en wie ik zelf ben. Dat is natuurlijk nooit te verenigen. Het is het één of het andere. En dus was het vaak het andere. Omdat ik het zo graag wilde. Of dacht dat ik het wilde. Omdat het moest. Goed stond op papier. Maar eigenlijk had ik geen idee. Wat ik écht wilde. Daarom was mijn jaar in Den Haag zo ontzettend fijn. Ik wist niet wat ik wilde doen, maar het maakte ook helemaal niet uit. Ik was er niet voor een carrière of vrienden. Dat gaf plots ruimte om gewoon mezelf te zijn. En dat viel eigenlijk nog lang niet zo tegen. Integendeel. Ik voelde me thuis bij de Nederlanders met hun grote mond en even groot hart. Ik werd Yassie. De Gekke Belg. Of lieverd. Geen verdere connotatie. Maar gewoon ik. Ik begon haar leuk te vinden. En zo werd ik onverwacht niet alleen vrienden met Freetje, Elise, Manouk, Nienke, Benthe en Kat, maar ook met mezelf.
Maar ik moest nog een vraag beantwoorden. Die eerste. Wat doe ik nu? Eigenlijk hetzelfde als voorheen. De roep van de media was te sterk. Dat is een grapje, of misschien ook niet. Feit is wel dat ik mezelf had beloofd om me open te stellen voor alles. Ook als dat betekende weer dezelfde sector in te gaan. En dat is ook gebeurd, nadat ik een superleuke vacature zag staan bij een radiozender. Eentje die op mijn lijf geschreven was. Die al mijn talenten en interesses leek te verenigen. En dus besloot ik er toch maar voor te gaan.
“Ik besefte die dag ook iets belangrijks: ik ben hier niet slecht in. Meer nog, ik ben er goed in. En ik geniet.”
Alleen als grote verschil: met de kennis van mijn jaar in Den Haag. Geen verwachtingen meer, geen druk. Ik ging als mezelf: Yassie, de Gekke Belg. Die bleek ook in België in smaak te vallen. Het eerste gesprek maakte ik zoveel plezier dat het me helemaal niet deerde wat de uitkomst zou worden. Die gezellige voormiddag nam niemand me meer af. En ik besefte die dag ook iets belangrijks: ik ben hier niet slecht in. Meer nog, ik ben er goed in. En ik geniet. Van elke seconde dat ik bezig ben met de opdracht. En alle anderen die nog zouden volgen.
Voor het eerst in mijn leven liet ik alles op me afkomen. Deinde ik mee op de golven van de zee. Net als wanneer ik in Scheveningen op een surfplank stond, en geduldig wachtte op een goeie wave. Was het nu niet, dan wel later. En blijkbaar zat de golf nu goed. Want de job werd de mijne. Halftijds, zodat ik verder kan schrijven en presenteren. Alsof het zo had moeten zijn. Als je me dus vraagt wat ik tegenwoordig doe? Dan is mijn antwoord: wat ik graag doe, maar deze keer als mezelf.
Schrijf je reactie