“Ik wil niet de hele dag aan een bureau zitten”

Leerkracht en redactrice Margit sprak met vier schoolverlaters die elk op hun eigen manier voor hun diploma zijn gegaan. Het werden eerlijke, openhartige en misschien ook wel inspirerende getuigenissen.

Jasper (31), heeft een master in Geschiedenis en een getuigschrift Lerarenopleiding. Start in oktober met de VDAB-opleiding ‘Maritieme opleiding deck’

“Mijn vader is psycholoog. Hij had al vroeg door dat er iets niet helemaal klopte. Ik was een druk kind en al vanaf de kleuterklas kon ik niet goed mee. De leerkrachten dachten dat ik zwakbegaafd was.

In het eerste leerjaar viel het nog harder op dat ik anders was dan mijn klasgenoten. De diagnose? ADHD. Ik heb het jaar nog uitgedaan, maar moest wel blijven zitten. Tijdens dat bisjaar maakte het schoolteam duidelijk dat ze het niet aangewezen vond om door te zetten. Ik ben dan naar Dennenhof in Schilde gegaan, een openluchtschool in het buitengewoon onderwijs. Daar werd sterk gefocust op specifieke begeleiding. Ik heb me daar goed geamuseerd. Ik denk dat die school en de begeleiding daar me heel erg vooruit hebben geholpen.

Omdat mijn ouders me verstandig genoeg vonden, wilden ze dat ik na de lagere school instapte in het gewone middelbaar – tegen de raadgeving van de kinderpsycholoog in, die vond dat ik niet te hoog moest mikken. Mijn vader wilde dat ik het sowieso probeerde zodat ik later nooit spijt zou krijgen. Daar ben ik hem heel dankbaar voor.

De leerkrachten wisten niet goed hoe ze moesten omgaan met mijn problematiek. Ik deed mijn jaar maar moest weer van school veranderen.

Ik kon moeilijk aarden in die middelbare school. De leerkrachten wisten niet goed hoe ze moesten omgaan met mijn problematiek. Na mijn eerste jaar was ik opnieuw niet geslaagd. Ik deed mijn jaar over en ging toen wel door, maar ik moest ook weer van school veranderen omdat ze het daar niet zagen zitten om met mij verder te gaan. In het tweede middelbaar kreeg ik een B-attest. Ik dubbelde en kreeg opnieuw een B-attest met als boodschap: gelieve een andere school te zoeken.

Ik was al drie keer blijven zitten en moest alweer op zoek naar een andere school. Ik kwam toen terecht in de Handelsschool in Turnhout. Ik was intussen zeventien en zat in het derde middelbaar. Opeens besefte ik dat ik iets moest doen waardoor ik verder kon. Ik wilde zo snel mogelijk naar het hoger onderwijs. Ik realiseerde me ook dat iemand niet belachelijk is omdat hij z’n best doet op school. Ik schreef me in voor de middenjury (de huidige Examencommissie, nvdr) omdat ik wist dat dat voor mij de snelste weg naar een diploma was.

Mijn school heeft me toen wel goed begeleid. Ik mocht me inschrijven voor het vierde middelbaar, en kreeg een lokaal ter beschikking waar ik kon studeren voor de derde graad middenjury. Dat zorgde voor discipline: ik moest aanwezig zijn op school en besteedde mijn tijd daar aan studeren. Die discipline heb je echt wel nodig.

Ik ging ervan uit dat je met een masterdiploma sowieso wel werk vindt. Pas later besefte ik dat de mensen natuurlijk niet op me zaten te wachten.

Dankzij de middenjury heb ik toch een aantal verloren jaren kunnen inhalen: op mijn negentiende behaalde ik mijn diploma secundair onderwijs. Aan de universiteit koos ik voor de opleiding geschiedenis. Geschiedenis interesseert me heel erg, maar ik heb destijds niet nagedacht over wat ik effectief met dat diploma zou kunnen doen. Dat vind ik wel een gemis op de unief: je krijgt weinig informatie over je kansen op de arbeidsmarkt en de studie zelf is weinig praktijkgericht. Ik ging ervan uit dat je met een masterdiploma sowieso wel werk vindt. Pas later besefte ik dat de mensen natuurlijk niet op me zaten te wachten.

Soms heb ik spijt van mijn studiekeuze, omdat ik maar moeilijk werk kan vinden. Veel mensen met mijn diploma kwamen in het onderwijs terecht. Ook ik heb de aanvullende lerarenopleiding gevolgd, maar ik merkte al snel dat lesgeven niks voor mij was omdat ik niet goed functioneerde in een schoolomgeving. Ik was heel slecht in de administratie van het leerkracht-zijn. Ik kon ook niet goed aarden in de school waar ik terechtkwam. De leerkrachten waren heel zakelijk en gestructureerd, het voelde koud en kil. Al moet ik ook wel eerlijk toegeven dat ik het na die ene school niet meer opnieuw geprobeerd heb.

Daarna ben ik heel veel gaan reizen. Elke keer als ik terugkwam, werkte ik een tijdje als magazijnier, om daarna weer een ander stukje van de wereld te ontdekken. Zo kon ik uiteraard niet blijven leven. Ik ben onlangs vader geworden en mijn vrouw wil zich graag settelen. Wortel schieten in de buurt van onze families. Misschien hangt het samen met mijn ADHD, maar ik wil geen hele dagen aan een bureau zitten. Daarom start ik binnenkort met een nautische cursus in Zeebrugge. Dat is een intensieve VDAB-opleiding van negen maanden. Tijdens mijn reizen heb ik gemerkt dat ik me gelukkig voel als ik in de buitenlucht met mijn handen bezig ben. Ik hoop een job te vinden op baggerschepen, of in de lange omvaart. Zo kan ik mijn liefde voor het reizen combineren met mijn werk en mijn gezin.

Misschien hangt het samen met mijn ADHD, maar ik wil geen hele dagen aan een bureau zitten. Tijdens mijn reizen heb ik gemerkt dat ik me gelukkig voel als ik in de buitenlucht met mijn handen bezig ben.

Ik vermoed dat ik op mijn scholen destijds de enige leerling met ADHD was. Ik heb dat nooit ervaren als een handicap. Ik heb er wel de negatieve gevolgen van ondervonden. Het onderwijssysteem was voor mij niet ideaal. Voor leerlingen met mijn problematiek was er toen weinig ondersteuning. Al wil ik ook niet alles op het systeem of de leerkrachten steken, want het lag natuurlijk ook wel voor een deel aan mij. Ik moest gewoon de klik maken om ervoor te gaan. Daar was ik pas klaar voor op mijn zeventiende.

Toch zou ik niemand anders willen zijn. Mijn ouders hebben me altijd heel erg gesteund. Zij hebben altijd in mij geloofd. Ik ben er me heel sterk van bewust dat als ik andere ouders had gehad, dat het dan helemaal anders had kunnen lopen. Soms krijg je een label opgeplakt, en het is niet altijd evident om jezelf naar boven te knokken. Niet iedereen heeft een vechtersmentaliteit. En niet iedereen heeft een familie die hen steunt.

Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die me minderwaardig bekijkt omdat ik middenjury gedaan heb. De meesten vinden het knap dat ik toch mijn weg heb gevonden. Ik vind het voor mezelf ook wel een verwezenlijking. Als kind heb ik een aantal keer een IQ-test moeten afleggen. Het resultaat was steeds goed, bovengemiddeld goed zelfs. Ik denk dat ze vroeger altijd dachten dat ik ne lomperik was, zeker? Nu ja, wat wil zo’n IQ-test eigenlijk zeggen? Uiteindelijk is dat ook maar een cijfer.

Lees hier het verhaal van schoolverlaters Hiske en Ali.