“Ik weet zeker dat Malik ook had gewild dat ik zou doorgaan met leven”

Karlijne (30) verloor haar grote liefde Malik (32) in de nacht van 9 op 10 juli 2018. Hij stapte uit het leven in zijn auto op de parkeerplaats van de Albert Heijn. “De eerste keer seks erna was voor mij echt een bevestiging van: “Ik ben nog wel meer dan dat meisje dat rouwt. Gewoon iemand met het ergste liefdesverdriet ter wereld.” Bovendien weet ik zeker dat Malik ook had gewild dat ik een gelukkig leven zou leiden”, vertelt Karlijne openhartig.

Ik was getrouwd toen ik Malik leerde kennen. In eerste instantie maakten we onszelf wijs dat onze band puur seksueel was, maar al snel bleek hij de liefde van mijn leven te zijn. Ik scheidde en ging verder met Malik. Amper twaalf maanden nadat we elkaar leerden kennen, koos de liefde van mijn leven voor de dood. Malik wilde niet meer. Zijn tijd hier was op. De mijne stond stil. Ik was verdrietig en boos, maar ik moest verder. Op een manier voelde het verlies als een relatiebreuk, maar dan ietsje zwaarder. Liefdesverdriet is ook een soort van rouw en seks is een deel van de verwerking, een soort van therapie en ik had daar nood aan.

“Twee weken na de dood van Malik zat ik op Tinder. Het was een opluchting te kunnen babbelen met iemand die van niks wist.”

Twee weken na Maliks dood besloot ik Tinder te installeren. Niet per se om snel gepakt te worden, maar eerder als tijdverdrijf. Het leek me bevrijdend om met iemand te kunnen praten die ver van mij af stond en niet wist van mijn rouwproces. Mensen zijn vaak zo van “ocharme gij” of lopen op eieren. Ik had niks van mijn social media gelinkt met Tinder, dus mijn matches zagen het niet meteen. Niet dat het een groot geheim was, maar het was wel een opluchting om eens te kunnen babbelen met iemand die van niks wist.

Erik was één van mijn Tindermatches en meteen heel grappig. Het klikte en we spraken af voor een koffie. Maliks dood kwam drie dagen later al ter sprake. Hij schrok enorm toen ik het vertelde, dus ik was verbaasd dat hij me toch nog eens wilde zien. We zagen elkaar een aantal keer. Het was zomer, warm en niemand leek veel te doen te hebben. Ik praatte met meerdere mannen, maar met Erik veel meer. Er was zeker wel een soort van aantrekking en ik dacht tijdens onze afspraakjes niet al te veel na over Malik. Het voelde met Erik eigenlijk al alsof we aan het daten waren. Een maand na Malik zijn dood, op 9 augustus, ging Erik naar een feestje en ik was nog wakker toen hij uitgefeest was. Hij kwam langs en bleef slapen in het huis waarin ik met Malik woonde en in het bed waarin ik met Malik sliep.

Hij was de ideale persoon om het mee te doen. Hij was rustig, langzaam en lief zonder dat het te voorzichtig was. De seks was goed. Knuffelen, voorspel, kussen, vrijen, een half uurtje in slaap vallen, opnieuw wakker worden en weer verder vrijen. Het was ’s nachts nog heel warm. Een idyllische zomernacht, heerlijk met het raam open. We hebben een aantal keer seks gehad die nacht. Ik heb niet gehuild. Het was heel fijn en we voelden elkaar goed aan zonder dat er gesproken of geanalyseerd moest worden. Ook de ochtend erna was gezellig.

“Naast een fysieke was het ook een mentale ontlading. Zo van ‘zie je wel, ik kan het wel zonder u’.”

Ik herinner me nog wel heel goed toen we de ochtend erna ontwaakten. Toen ik naar buiten keek, zag ik de zon opkomen en besefte opeens dat het precies een maand geleden was dat Malik overleed. Toen heb ik me zachtjes omgedraaid en stiekem even gehuild. Ik denk niet dat dat met de seks te maken had, maar eerder met de datum.

Ik was best blij dat het me lukte om seks te hebben zonder verdriet. Ik weet niet goed waarom, maar misschien was het voor mij wel een soort van bewijs. Net zoals je uit elkaar gaat met je lief en een rebound hebt. Mijn seksdrive was nog heel hoog, want ik kwam net uit een relatie. Het zat in mijn hoofd dat het vrijen echt moest gebeuren. Ik wil het niet echt een obsessie noemen, maar eerder een soort van focus.

Naast een fysieke was het ook een mentale ontlading. Zo van “zie je wel, ik kan het wel zonder u.” Ik kan ook nog wel gelukkig zijn. Mensen denken vaak dat je in tijden van rouw constant ongelukkig bent, wat op een bepaalde manier wel zo is, natuurlijk. Maar dat wil niet zeggen dat je niet nog kunt genieten, lachen en dus ook vrijen. Schuldig voelde ik me niet, want ik ben ervan overtuigd dat Malik hetzelfde zou doen als ik dood zou zijn. Hij zou ook willen dat ik mezelf zou blijven en het leven zou leiden dat ik altijd deed als gelukkig persoon.

“Ik probeer Malik niet te zien in de persoon waar ik seks of relaties mee heb, maar hij zal wel altijd een deel van mij zijn.”

Ik heb nu sinds vier maanden een nieuwe vriend, Petr. Mensen vragen me vaak of ik niet de hele tijd aan Malik denk, maar dat vind ik raar. Dat zou nogal erg zijn. Mijn huidige vriend heeft trekken van Malik, maar dat komt omdat ik een type heb. In het begin zei ik wel vaak dingen als “Oh, Malik deed dat ook altijd”, maar ik besefte achteraf dat dat niet zo fijn is. Want Petr is een compleet ander persoon. Het is niet dat ik Malik probeer te zien in de persoon waar ik seks of relaties mee heb. Malik zal wel altijd een deel van mij zijn.

Petr voelt zich soms nog wel echt als bezoeker in mijn appartement waar nog veel spullen en foto’s van Malik staan. Er zijn momenten geweest dat Petr zich tweede keus voelde, maar dankzij openhartige gesprekken is dat gevoel snel weggeëbd. Hij gaat heel goed om met mijn verlies. Hij duwt het niet weg, maar is juist heel nieuwsgierig naar alles rond Malik. Hij ontmoet Maliks vrienden, stelt veel vragen en luistert altijd aandachtig. Hij is zelf ook een heel gevoelig persoon en wordt soms emotioneel als het over Malik gaat. Hij volgt mijn verdriet van heel dichtbij, maar staat er toch ver genoeg van af om een gezonde relatie te hebben. Dit is precies wat ik op dit moment nodig heb en daar ben ik dankbaar voor. Het enige waar ik nog mee zit is de vraag hoe ik Malik nu noem. Mijn gestorven lief?”

Lees alle openhartige verhalen in de reeks De Eerste Keer Na