Charlie zocht koppels op van verschillende leeftijden, geaardheden en etnische achtergronden om hun visie te delen op het thema ‘Liefde en kleur’. Hoe staan zij in het leven en in de liefde? Hoe reageren anderen op hen? Het leidde tot eye-opening, tedere en prikkelende gesprekken. Deze keer: Manu en Nathalie over hun relatie.
Nathalie deed tijdens haar filmopleiding een stage bij een productiehuis en liep daar filmassistent Manu tegen het lijf. Met Manu kreeg Nathalie twee dochters en ook een heel fijne plusdochter.
De jongste dochter van Nathalie en Manu ziet eruit alsof ze Marokkaanse roots zou kunnen hebben. Zij kreeg al eens te horen dat ze moest terugkeren naar haar eigen land. Nathalie kan daar met haar hoofd niet bij. “Voor zo’n meisje is dat choquerend. Ze is toen huilend thuisgekomen. Dat een kind wordt nageroepen, dat vind ik echt wraakroepend. Dat doet me meer pijn dan wanneer het ons zou overkomen.”
“Ik vind het goed dat de huidige generatie besluit om stereotypen te veranderen.”
Manu bevond zich vaak in situaties waar iedereen wit was behalve hij. Zelf stond hij daar niet altijd bij stil. Het was vaak de blik van anderen die maakte dat hij zich bewust werd van zijn huidskleur.
Toen hij een racistische opmerking naar zijn hoofd kreeg als kind, was dat alsof er een bom ontplofte op zijn school. De directie was op de hoogte, de ouders kwamen samen, er werden maatregelen getroffen. Dat was 45 jaar geleden. Tegenwoordig is de samenleving veel diverser, maar wordt racisme minder goed bestreden, merkt Manu op. Hij vindt het daarom belangrijk om het bewustzijn rond racisme aan te wakkeren. Manu: “Ik vind het goed dat de huidige generatie bezig is met deze kwestie en besluit om ertegen te protesteren, om stereotypen te veranderen.”
Bekijk het hele interview hier:
Schrijf je reactie