Interview

Kindercrèche met Drie Sterren

BAAS. Onderneemster Naziha heeft grote ambities

Kindercrèche met Drie Sterren

Elke maand maken we een portret van een vrouw die haar eigen zaak heeft opgestart. We vragen haar op de man af waarom ze de stap heeft gezet en hoe moeilijk het was. Vandaag gaan we op bezoek in de crèche van Naziha Joundi. Naziha startte vier jaar geleden een eigen crèche, en runt nu twee filialen met in totaal 12 personeelsleden. Naziha werd vorig jaar tweede voor de prijs van Vrouwelijke Ondernemer van het Jaar. Wanneer ik haar ontmoet, is het meteen duidelijk: deze energieke vrouw gaat ervoor! Foto’s: Katleen Gils


 

Het is nog vroeg wanneer we aankomen op de crèche. De kindjes die door hun ouders worden afgezet, worden meteen vrolijk onthaald door de verzorgsters. “Siebren!” “June!” Het lijkt alsof ze de kinderen maanden niet gezien hebben, zo worden ze omhelsd en geknuffeld. Terwijl de peutertjes beginnen aan hun ochtendritueel, zetten Naziha en ik ons aan een kleurrijk tafeltje op kinderformaat.

Waarom ben je een crèche begonnen?

“Waar moet ik beginnen? Ik kom uit een heel groot gezin met elf kinderen. Ik ben de middelste. Ik wist vroeger niet meteen waar ik naartoe wilde, dus heb ik vanalles geprobeerd. Ik ben begonnen op een kantoor maar al snel merkte ik dat dat niets voor mij was. Dan ben ik een lerarenopleiding gaan volgen en heb ik een tijdje lesgegeven in een concentratieschool. Maar ook dat gaf me niet genoeg voldoening.

Het lesgeven was voor mij niet genoeg. Ik wilde dingen veranderen aan de basis, bij kinderen van 0 tot 3 jaar. Plus, ik wilde werken met een multiculturele groep mensen. Dat was mijn droom. Zo ben ik op het idee gekomen om een crèche te openen.

Mijn moeder is analfabeet maar wilde het beste voor al haar kinderen. Ze stond er helemaal alleen voor maar heeft ons altijd aangemoedigd om onze dromen waar te maken.

Zelfstandig zijn zit wel een beetje in onze familie. We zijn zonder vader opgegroeid. Mijn moeder was al op 32 jaar weduwe en sindsdien had ze een dubbele rol. Zelf is ze analfabeet maar ze wilde het beste voor al haar kinderen. Ze stond er helemaal alleen voor en ik heb voor haar de grootste bewondering. Mijn moeder is een durver, ze heeft ons altijd aangemoedigd om onze dromen waar te maken. Altijd heeft ze ons het gevoel gegeven dat ze in ons geloofde en dat alles zou slagen, als we er maar zelf voor gingen! Het beste wat een moeder kan doorgeven aan haar kinderen is zelfvertrouwen.”

Een crèche begin je niet zomaar. Wat ging eraan vooraf?

“Ik heb er lang over nagedacht. Ik had mijn ervaring van op kantoor en van in het onderwijs. Ik vond het altijd een uitdaging om ergens te starten, maar eens ik het systeem doorhad, vond ik het saai. Ik vond het lesgeven heel tof, maar niet genoeg. Ik wilde aan de basis beginnen om iets te veranderen bij die jongeren.

Ik heb heel veel opgezocht, bijgeleerd over kleine kinderen en pedagogie. Ik ben gaan praten met andere crèchehouders. Ik wilde het écht goed doen. Voor mij moest het verder gaan dan het verzorgen, verschonen en eten geven. Ik wilde iets meer betekenen voor de maatschappij. Dat was heel belangrijk voor mij. Ik heb er uiteindelijk anderhalf jaar over gedaan om alle juiste informatie te verzamelen. Daarna ben ik het juiste pand gaan zoeken, ook niet evident want de eisen zijn enorm streng. Dit pand huren was een groot risico. Maar ik had een gevoel van ‘dit gaat slagen’. Ik had zelf weinig middelen, mijn moeder heeft ons een kleine som geld geleend. Zo ben ik met mijn zus gestart.”

Waarin onderscheidt jouw crèche zich van de andere crèches?

“Ik wil alleen met de beste verzorgsters werken. Ik ben een beetje prestatiegericht, dus ik verlang veel van de sollicitanten. Een goeie cv is niet genoeg, hun motivatie moet eraf spatten tijdens ons eerste gesprek. Ik verwacht van mijn personeel dezelfde passie die ik heb. Die liefde voor de kinderen moet er bij hen ook zijn.

Daarnaast willen we ons ook inzetten voor de ouders. In het begin had ik alleen maar werkloze ouders. We stimuleerden de moeders om een job te zoeken. We vroegen hoe de zoektocht verliep en gaven hen een duwtje in de rug. We motiveerden ook de ouders die geen Nederlands kenden om eerst de taal te leren. Die maatschappelijke meerwaarde vind ik toch wel belangrijk. Je geeft iets terug aan de maatschappij. We zien hier ook vaak ouders die gewoon een troostende schouder of een luisterend oor nodig hebben.”

Je voelde de mensen gewoon blokkeren bij het zien van die hoofddoek. We werden continue afgewezen gewoon om het feit dat we twee Marokkaanse dames waren.

Wat was het moeilijkste bij de opstart?

“In het begin was het best moeilijk. We kregen te maken met racisme. Mijn zus draagt een hoofddoek en de eerste klanten schrokken daarvan. “Zou ik mijn kind daar wel naartoe brengen?” Je voelde de mensen gewoon blokkeren bij het zien van die hoofddoek. We kregen te kampen met zoveel vooroordelen. We werden continue afgewezen gewoon om het feit dat we twee Marokkaanse dames waren. Er werden dingen naar ons geroepen als “Hey, zijn jullie bezig met illegale praktijken!” (lacht).

De eerste maanden had ik vijf zwarte kindjes. Dan is het kindje van een bekende Vlaming hier naartoe gekomen. Dat hielp wel voor andere ouders om de stap te zetten. Als je een crèche opent, moet je er elke dag voor gaan. We hebben zo’n grote verantwoordelijkheid, je zorgt voor andermans kinderen. En wij moesten ons in het begin dubbel bewijzen.

Nu is het gelukkig helemaal anders. We hebben in vier jaar tijd een erg goede naam opgebouwd door mond-aan-mond reclame. Ik heb nu lange wachtlijsten. We hebben ook een tweede filiaal geopend en er zijn nu 12 mensen in dienst. Dat geeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel.”

Ben je een goeie baas?

“Ik denk het wel. Ik ben veeleisend maar mijn personeel krijgt van mij ook veel kansen. Als ik iets positiefs zie in een medewerkster, ga ik er ook voor. Ik geloof in het goede van mensen. Als er iets uit te halen valt, blijf ik erin geloven. Dat moet je doen als werkgever, je mensen continue motiveren en begeleiden. Er zijn natuurlijk ook moeilijke momenten. Personeel begeleiden is een moeilijke taak. Je moet veel geduld hebben. Zij zijn afhankelijk van mij en ik ben afhankelijk van hen.

Het is geven en nemen. Ik geef veel aan mijn personeel, ik sta altijd klaar voor hen. Ik ben niet iemand die de taken verdeelt en klaar. Je moet steeds een luisterend oor bieden. Ik werk ook met moeders. Als hun kinderen ziek zijn, dan stel ik me flexibel op. Ik heb die dingen zelf meegemaakt, dus ik geef hen dan krediet. Omdat ik zelf op een kantoor heb gewerkt, heb ik ook vaak moeten rennen om op tijd mijn kinderen op te halen. Opvoeden is niet altijd gemakkelijk. Ik kan dat vanuit een ander perspectief zien.

Ik heb zelf drie kinderen, maar mijn echtgenoot helpt heel veel mee. Hij heeft zijn eigen job, maar doet de facturatie en administratie hier. Hij neemt erg veel taken op zich, omdat hij ziet dat ik gelukkig ben hier. Ook in het huishouden en met de kinderen helpt hij veel. Hij steunt me echt.”

Kinderen zijn onze toekomst. Het is voor ons een grote eer om daar deels verantwoordelijkheid voor te dragen.

Heb je iets met baby’s?

“Wel, ik kan niet zeggen dat ik van kleins af aan al de grootste babyvriend was. Het is eigenlijk gek dat ik hiermee begonnen ben. Ik kon iemand schattig vinden maar daar bleef het bij. Maar als ik nu een baby’tje zie, dan smelt ik gewoon. Het is raar hoe ik zo’n grote liefde heb ontwikkeld naar kinderen toe. Ik zie ze anders dan vroeger.

Kinderen zijn onze toekomst. De eerste levensjaren zijn ongelooflijk belangrijk voor hen. Het is voor ons een grote eer om daar deels verantwoordelijkheid voor te dragen. Elk kind is anders, je leert elk kind op een andere manier kennen. Dat vind ik heel boeiend. Kinderen zijn op die manier een beetje ‘verslavend’. Mijn job is verslavend.” (lacht)

De ochtendactiviteit van de peuters is gedaan en de kleintjes stormen terug de peuterzaal binnen. Meteen vliegen er enkele naar Naziha en kruipen op haar schoot.

“Kijk, deze kindjes gaan binnenkort naar school. Ik heb hen gekend van toen ze drie maanden oud waren en eind augustus vertrekken ze. Dan moet je afscheid nemen en dat doet heel veel pijn. Maar we houden met veel kinderen nog contact op onze jaarlijkse barbecue. De liefde voor de kinderen blijft. Da’s toch wel een speciaal gevoel, wanneer die kindjes zo op je toe komen gelopen. Dat zou ik niet kunnen missen. Dat bestaat niet op kantoor. Ik zou ook niet meer in een stille omgeving willen werken. Ik hou van het lawaai en de drukte.”

Er werken hier ook een aantal zussen van je. Hoe belangrijk is familie in je leven?

“Enorm belangrijk. Een goeie band met je ouders is één van de belangrijkste dingen in je leven. Het gaat niet enkel om het kind. Ik wil het ook goed doen voor mijn ouders.

Elke vrijdag komen mijn broers en zussen bij mijn moeder samen. Elkeen heeft een interessante job: mijn broer heeft een groothandel in groenten en fruit, mijn zus is advocate, een andere broer zit in de immobiliënsector maar toch gaat het merendeel van de verhalen aan tafel over deze crèche. Ik heb drie zussen overhaald om bij mij te komen, we werken dus met vier zussen hier. Je kan al raden hoe enthousiast ik over mijn droom ben. Soms beloven we om er niet meer over te praten, maar dat lukt nooit. (lacht) Ik ben gewoon zo gepassioneerd door wat ik doe. Zelfstandig zijn is zwaar maar – het klinkt misschien cliché – de voldoening die je hiervoor krijgt, is enorm. Het gevoel dat je hebt wanneer je naar huis gaat, daar gaat het om. Ik heb mezelf de tijd gegeven om op zoek te gaan naar datgene dat me echt tot in mijn binnenste gelukkig kan maken. Ik heb dit niet kunnen vinden op een kantoor noch in het onderwijs. Ik heb het gevonden bij het allerbelangrijkste in een mensenleven en dat zijn die twee eerste levensjaren van een mens! Als we de eer krijgen om daar een deel van te mogen meemaken dan ben ik de gelukkigste mens.”

Meer info: www.kdvdester.be

 

Wil je ook je eigen zaak runnen? Surf dan naar Zekervanhaarzaak.com, het netwerk voor en door vrouwelijke ondernemers, voor meer tips en advies.

Schrijf je reactie

13 reacties
  • Rabiaa says:

    Masha Allaah.
    Dit raakt me tot diep in mijn hart en mijn moederziel.
    Het doet me plezier om te lezen dat een jonge vrouw zo wordt geprezen over haar hoedanigheid.

    Naziha en haar Team, ik wens jullie van harte nog veel werkplezier en vooral héél véél geluk in shaa Allaah !

    R.T.

  • Moussa says:

    Ik ken Naziha al heel lang en mijn tweeling gaat al een paar jaar naar De Sterrenloft (haar andere creche ) en ik ben superblij dat ik bij haar terecht ben gekomen. Opvoeding. Dicipline, de manier waarmee ze omgaan met de kinderen alles eigenlijk, teveel om op te noemen. HET IS GEWOON GEWELDIG. Ik ga met een gerust hart werken. Ik wil ook even de tijd nemen om Lynn, Aziza, Zakia, Rawea en last but not least Karima te bedanken voor de inzet die ze dagelijks tonen.Nu zijn mijn tweeling vanaf september naar school en tranen hebben gevloeid.Maar troost jullie ons allerkleinste Anissa komt ze vervangen. Hahaha Sucses

    Thanks very very very much

  • Kim Van de Perre says:

    Ik kan alleen maar zeggen dat de passie die te merken is in dit interview evenzeer terug te vinden is in de opvang. Zowel Naziha als haar verzorgsters zorgen met ontzettend veel liefde voor Aaron Yannis, ons eerste zoontje. Ik had me geen beter opvang durven dromen en ben zo blij dat ik in februari vorig jaar De Ster ben binnengestapt op zoek naar een crèche. Zowel voor mij als de papa was het hier liefde op het eerste gezicht. Kort voor de geboorte van ons zoontje had Naziha haar tweede crèche, De Sterrenloft, geopend en daar zit hij nu, al een half jaar, vier dagen per week, en zowel hij, als wij, vinden het daar ge-wel-dig! Bedankt voor jullie harde werk en zorgen

  • Ward says:

    Ja ja ja! Inderdaad, een megamadam! En alle madammen die er werken, chapeau! Zoveel oprechte gedrevenheid en engagement naar zowel kinderen als ouders, ik wist niet dat ’t kon.
    Ik zal nooit vergeten hoe de sterrenploeg onze voormalige crèche geleidelijk ombouwde tot een sterrenwerf en vervolgens afwerkte tot een fantasierijk sterrenparadijsje boordevol nestwarmte en enthousiasme…
    Al veel plezier gehad en een florerende Thijs.

    Leve De Sterrenbende!!!

  • Souad Achahbar says:

    Naziha is een super vrouw. Ik ken Naziha al 15 jaar. In al die jaren heb ik haar gekend als iemand met een groot hart.
    Ze heeft altijd een luistert oor voor u en probeert u te helpen op elke manier mogelijk.

    Mijn jongste zoon gaat nu naar De Ster en ik weet dat ik mijn kind met een gerust hart kan achterlaten want hij krijgt alle nodige aandacht en ook opvoeding die er nodig is.
    Niet alleen Naziha maar haar zussen zijn super dames. En natuurlijk de rest van haar personeel.

    Doe zo voort Naziha en Team!!!

  • Hadiga Dighou says:

    Ik heb 3 kinderen , een dochter Noor van 14 jaar , een zoon van 12 jaar en een dochtertje Iman van 2,5 jaar oud. Al mijn kinderen zijn naar een kinderdagverblijf geweest. Als ik het kinderdagverblijf van de twee oudsten vergelijk met de Ster dan besef ik dat ik heel goed heb gekozen.Ik breng mijn dochtertje Iman met veel plezier en met een gerust hart naar De Ster.
    De sfeer is effectief warm en zoals een tweede thuis. Mijn Iman is dol op het sterrenteam en op de sterretjes(kindjes). Ik waardeer Naziha omdat zij altijd open is voor alle vragen en opmerkingen. Er worden ook allerhande activiteiten georganiseerd tijdens het jaar zoals een barbecue, Zomer van Antwerpen, ouderavond enz…
    Kortom een dikke pluim voor De Ster en het Sterrenteam!!!

  • Steven says:

    Naziha mag trots zijn.
    Onze dochter “Sam” gaat heel graag naar De Ster
    en wij voelden er ons van dag 1 thuis!

  • Sara says:

    Wauw Wat een mooi artikel! Prachtige foto’s! Ben zelf mama v 2 kids! Moest ik mijn kinderen nr e Kdv willen brengen is dat de ster! Zoveel toewijding zoveel liefde! De bazin heeft het mooi verWoord om deel uit te kunnen maken ve mensenleven van 0-2j is een grote veranwoordelijkheid want die jaren zijn cruciaal ie mensenleven! Echt supper tof en respect voor zo’n persoonlijkheid als de bazin vd ster!!!

    • Jef says:

      Wij zijn blij dat onze dochter er weg is!
      Ze geven veel te veel koeken, snoep en zelfs lolly’s aan de kinderen.
      Tijdens de verbouwingen stonk het er naar de sigaretten en lagen de peuken op de grond. De bazin denk dat ze kweetniewat is en volgens mij is klant nog altijd koning! Medicatie die in de ijskast moet leggen ze in de zon.
      Tijdens de vakantie is er geen heen en weer boekje omdat ze aan het verbouwen zijn????En als je dan vraagt of je kindje geslapen heeft zeggen ze ik ik veronderstel van wel. Er zijn Nog andere ouders die absoluut niet tevreden zijn. Het is er ook altijd vuil en als onze dochter er als baby ging stonk het er ook altijd. Misschien wordt het eens tijd dat K en G hier eens onverwacht binnen valt!

      • Celine says:

        Ons kindje gaat er nog steeds en er is altijd een slechte communicatie!!Als er een kinderziekte rondgaat kom je het pas te weten wanneer je eigen kindje al thuis ziek is!!!
        Hun tuin is echt smerig en onkruid overal.

  • Lynn says:

    Naziha
    Twerelds beste bazin!

    Na mijn sollicitatie dacht ik onmiddellijk,
    daar zit wat pit in.

    De eerste richtlijnen werden gegeven,
    hier is je klas, maak je droom waar, doe er iets mee om het even.
    Maar denk eraan:
    werk vol liefde en enthousiasme met deze kinderen tot aan de sterren en de maan!

    Ik ben hier nu 11 maand tewerkgesteld,
    deze job omruilen doe ik zelfs niet voor bakken geld.

    We zijn het beste dreamteam, joepie!
    Het belangrijkste van al,
    Ik heb een tweede familie!!

  • kathleen says:

    Een ongelooflijk pakkend mooi interview. Respect, bewondering en vooral nieuwsgierig ben ik nu. Als toekomstige mama wil ik mijn kindjes in een betrouwbare veilige omgeving achterlaten wat natuurlijk vanzelfsprekend is. Wat ik direct uit de foto’s kan uithalen is dat er zo veel warmte en liefde word gegeven. De Stertheeft mijn hart gestolen. Doe zo voort hopelijk ben je een groot voorbeeld voor de rest. Tot binnenkort. Kathleen

  • Elke says:

    Bewondering.

Jozefien was in een vorig leven art-director bij de vrouwenbladen en is nu kapitein van het Charlie-schip. Haar stokpaardjes zijn gendergelijkheid, beeldvorming in de media en het opvoeden van twee luidruchtige jongens.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen