“Ik had zo’n faalangst dat ik black-outs kreeg”

“Niet nu Laura”, is dat iets wat mensen vaak tegen jou zeggen?
“Ja, eigenlijk wel! Vroeger had ik een WordPress-site die Dinolaurus heette (lacht), maar dat vond ik toch wat te infantiel. Uiteindelijk is mijn comic Niet nu Laura gaan heten. Ik maakte al stripjes tijdens de les en ik dacht er wel aan om die ooit eens te bundelen onder die naam. Het geeft goed de zelfspot weer die ook in de strip naar boven komt.”

Je werd opgepikt door de grote massa toen je je comics op Instragram begon te posten.
“In het begin had ik nog geen Facebookpagina of Instagramaccount. Ik had zelfs geen smartphone. Mijn site werd eigenlijk ook alleen door mijn vrienden bezocht. Zes jaar geleden ben ik op social media gegaan en is Niet nu Laura gegroeid tot wat het nu is. Vooral het laatste half jaar kwam het in een stroomversnelling terecht: vorig jaar rond deze tijd had ik 5.000 volgers, nu zijn dat er bijna 20.000 meer. En op korte tijd had ik de kans twee boeken uit te geven: Crazy cat lady en Niet nu Laura. Toch blijf ik het gek vinden dat ik zo veel volgens heb.”

“Ik blijf het gek vinden dat ik zo veel volgers heb.”

Krijg je niet enorm veel berichten met zo veel volgers?
“Ik krijg soms wel honderd berichten per dag. Hoeveel respons ik krijg, hangt af van wat ik in mijn Instagram Stories doe, want die gebruik ik heel actief. Ik maak er soms een spelletje van, stel vragen aan mijn volgers. Onlangs nog stelde ik een vraag over faalangst. Ik had een hele mooie kans gekregen, waar ik nu nog weinig over kan zeggen, die me wat onzeker maakte. Ik vroeg daarom op Instagram hoe andere mensen daarmee omgaan, of ze tips hadden. Daar heb ik veel reacties op gekregen. Mijn volgers begonnen hun tips en ervaringen te delen met elkaar en met mij.

Niet nu Laura werd in 2018 uitgegeven bij Uitgeverij Vrijdag

Zoiets vind ik mooi; het is voor hen herkenbaar en ik haal er zelf ook steun uit. Want ik ben altijd onzeker geweest, heb erge faalangst, al heel mijn leven. Toen ik dertien was heb ik zelfs een faalangstcursus moeten volgen, omdat ik door de angst mijn toetsen niet meer  kon maken, ik kreeg black-outs. Nu is dat voor een groot stuk gaan liggen, net omdat ik in mijn strips onzeker durf te zijn. Ik durf te zeggen dat ik niet perfect ben, dat ik liever anders zou willen zijn, maar het niet ben. Dat heeft me erg geholpen.”

“Ik durf in mijn strips onzeker te zijn. Ik durf te zeggen dat ik niet perfect ben.”

Hoe ga je om met al die reacties en berichten?
“Ik probeer altijd te antwoorden. Mijn volgers hebben mijn werk mee bekend gemaakt. Ik vind dat je hen dan niet de rug moet toekeren op het moment dat je ook offline succesvol wordt. Het zijn die mensen die ervoor gezorgd hebben dat ik boeken kan uitbrengen. Als het niet lukt om iedereen te antwoorden, zoals toen ik die faalangstvraag stelde, dan post ik wel een algemeen berichtje om iedereen te bedanken voor de vele reacties en om eerlijk te zeggen dat het niet altijd lukt om te antwoorden. Ik probeer daar zo authentiek mogelijk mee om te gaan.”

Je lijkt in je comics ook jezelf te zijn. Zijn daar voor jou grenzen aan?
“Mijn comics zijn, zoals bij de meeste cartoonisten, op mezelf gebaseerd. Wat je ziet is natuurlijk een uitvergroting van mezelf. Mensen vergeten dat soms: tijdens een signeersessie zei iemand onlangs dat ik nog wel een mooi figuur had voor iemand die elke week pizza eet (lacht).

Ik heb er geen probleem mee om mezelf bloot te geven, figuurlijk dan, maar mijn lief werkt in het bedrijfsleven en voor hem zijn die grenzen anders. Ik kan dan natuurlijk niet elke ruzie in mijn cartoons verwerken. Als ik voel dat het op het randje is, dan zal ik hem altijd eerst vragen of hij akkoord is.

Hetzelfde geldt voor mijn familie. Mijn broer heeft autisme en een mentale beperking en zit nu in een leefgroep. We hebben al veel met hem meegemaakt, maar ik zou dat in mijn cartoons niet onmiddellijk als onderwerp durven nemen. Dat verhaal behoort mijn gezin toe, het is niet van mij alleen. Ik deel dus graag dingen over mezelf, maar ik probeer daar voorzichtig mee te zijn. Ik wil andere mensen nooit kwetsen met wat ik deel, daar ligt voor mij een grens.”

“Ik wil anderen niet kwetsen met wat ik deel, daar ligt voor mij een grens.”

Het valt op dat zulke eerlijke comics, vaak van vrouwelijke cartoonisten, nu veel succes hebben. Hoe komt dat?
“Het wordt makkelijker doordat we nu meer rechtsreeks kunnen delen op social media. En er is een groeiende beweging van vrouwen die gewoon 100% zichzelf willen zijn. Magazines zoals Charlie durven dat ook te promoten. Mijn grote voorbeeld daarin, en dat van vele vrouwelijke cartoonisten, is Gemma Correll. Zij durfde ronduit haar onzekerheden te tonen in haar webcomic. Ik vond dat zo knap, dat ik dat zelf ook ben beginnen doen. Die herkenbaarheid geeft vrouwen en mannen, want ik heb ook wel mannelijke fans (lacht), het idee dat ze niet alleen zijn. Ik eet ook te veel chips, ik laat mijn kerstboom ook staan tot in februari … Eerlijk over mijn leven praten is de reden waarom ik met mijn comics begon en waarom ik het blijf doen. Het is een soort therapie.”

Wat voor mensen zijn jouw fans? Heb jij weleens last van negatieve reacties?
“Ik merk dat ik meer vrouwelijke fans heb, misschien door het vrouwelijke hoofdpersonage, maar mijn mannelijke fans zullen nooit zeggen: “Wat voor wijvenshit is dit?” (lacht). Op Instagram krijg ik trouwens ook grotendeels positieve reacties. Daarin zie je wel het verschil met media zoals Facebook of Twitter. Op Facebook ben ik wel eens aangevallen. Toen merkte ik echt dat dat was omdat ik een vrouw ben die mopjes maakt. Ik had het gevoel dat het mij niet was overkomen als ik een man was geweest. Dat klinkt wat alsof ik de woman card trek, maar als je naar die aanvallende meme-accounts ging kijken, dan zag je dat die continu vrouwen aanvielen.”

“Mijn mannelijke fans op Instagram gaan nooit zeggen: ‘Wat voor wijvenshit is dit?’” 

Wat zijn de plannen voor Niet nu Laura in 2019?
“Ik wil dit jaar heel graag leren animeren. Ik zal altijd in de eerste plaats cartooniste zijn, maar ik wil graag leren animeren omdat je dan weer op een andere manier verhalen kan vertellen en moppen kan maken. Ik denk dat er ook wel een tweede editie van Niet nu Laura gaat komen. Ik maak wekelijk een strip of twee, dus dan is er snel genoeg materiaal voor een nieuw boek. Ik wil ook graag Instagramstickers en -gifjes maken, zoals van mijn ‘Ma eih’-sticker. Niet uit zelfpromo; ik wil gewoon dingen maken die ik zelf ook zou gebruiken. Ik hoop dat die dan een eigen leven gaan leiden.”

Foto’s: Jarod Mauws