“Mannen. Mannen van Twitter. Wat zijn de nadelen van man zijn? We praten vaak over de nadelen van vrouw zijn, maar hoe gaat het met jullie?” Deze week postte de Britse schrijfster en comedian Caitlin Moran deze vraag op haar Twitterwall.
Ze kreeg een stortvloed aan reacties van mannen die over hun kleine en grote problemen vertelden. Sommige antwoorden erg grappig, andere heel pijnlijk. De reacties vertellen vooral iets over hoe we als maatschappij kijken naar mannelijkheid en wat we van mannen verwachten. Wij selecteerden en vertaalden de meest opvallende getuigenissen. Lees mee.
Caitlin Moran ontving bijna 7000 reacties op haar vraag.
“Soms, wanneer je te snel gaat zitten, ga je op een van je ballen zitten. Daarnaast is het zo slecht nog niet.”
“Uitgelachen worden als je gaat zitten om te plassen.”
“We hebben gewoonweg niemand om mee te praten. Naar een psycholoog gaan is duur en er wordt op neergekeken, vrienden nemen je enkel serieus als er echt iets HEEL ERG mis is, en het is moeilijk om mensen te vertrouwen met gevoelige onderwerpen. Ik denk dat daarom veel mannen drinken.”
“Opgroeien met mannelijke rolmodellen die hun gevoelens onderdrukken en dan 50 euro per uur moeten uitgeven om hiermee te dealen wanneer je dertig bent.”
“Ik ben zesentwintig en ben kaal aan het worden. En ik kan er met niemand in de wereld over praten.”
“Mijn vriendin verwacht van mij dat ik de kostwinner ben van ons gezin. Ik startte mijn eigen bedrijf en moet met alle drama eromheen dealen. Ik ben zesentwintig en ben kaal aan het worden. En ik kan er met niemand in de wereld over praten.”
“Een man zijn en een ouder zijn, kan soms zwaar zijn. Toen mijn vrouw en ik beslisten dat ik thuis zou blijven voor de kinderen, kwamen er vreemde reacties naar boven. Mensen vonden me een mislukkeling. En anderen vonden me een creep.”
“Dat je altijd het initiatief moet nemen tijdens het daten. Ik heb sociale angsten en ben extreem verlegen, de gedachte om op vrouwen af te stappen in de publieke ruimte boezemt me ontzettend veel angst in. Maar de samenleving verwacht van mannen dat wij altijd de eerste stap zetten.”
“Ik denk dat er van mannen altijd verwacht wordt dat ze competitief zijn, zodat een man die wil samenwerken met een andere man als zwak wordt beschouwd. Bijvoorbeeld wanneer je competitie vermijdt op het werk (ten voordele van samenwerking), vertrouwt men het niet of vindt men het niet slim. Het wordt gezien als onderdanig en zwak of geniepig.”
“Sterk zijn is cool. Altijd sterk moeten zijn – da’s een last.”
“Wanneer ik kinderen zie die hulp nodig hebben, moet ik aan mijn vrouw vragen om in te grijpen.”
“Ik gaf mijn grootvader een grote bos narcissen voor zijn 90ste verjaardag. Het was de eerste keer ooit dat iemand hem bloemen gaf. Zijn reactie is de reden waarom ik erop sta om mannen vaker bloemen te geven.”
“Wanneer mijn vrouw de woonkamer verlaat, blaast ze alle dure kaarsen uit, want ze wil ze niet ‘verspillen’ aan mij alleen.”
“Ik zag een klein meisje huilen en haar mama zoeken. Ik voelde dat ik een vrouw moest zoeken om haar te benaderen, omdat ik bang was om verdacht te worden van de vreselijkste misdaad als ik het meisje zou aanspreken. Misschien is dit er een beetje over, maar de angst is er wel.”
“Het vreselijke gevoel in mijn maag wanneer voetballiederen hoor in die domme overdreven lage stem. Zeker wanneer het gecombineerd is met van die ‘ventenventenventen’ onzin.”
“Willen erkennen dat we veel geleerd hebben (o.a. van #MeToo) en meer willen begrijpen en ons gedrag veranderen, maar bang zijn om afgemaakt te worden voor vervelende dingen die we vroeger gedaan hebben.”
“De epidemie van eenzaamheid en woede beschrijft onder voormalige legermannen in het bijzonder.”
“Eenzaamheid en woede. Ik kom net van bij een ex-leger collega die de epidemie van eenzaamheid en woede beschrijft (en waar deze woede vandaan komt weten we niet. Bij mij vooral uit frustratie, denk ik) onder voormalige legermannen in het bijzonder.”
“Helemaal alleen staan aan de schoolpoort.”
“Hier in Australië, is er een cultuur van maten en makkers, wat ik erg oppervlakkig vind en zeker geen vervanging voor vriendschap. Maten helpen je om je gedachten te verzetten, maar niet om een probleem op te lossen of erover te praten.”
“Ik begon 2-3 jaar gelden voor het eerst te leren hoe ik mijn gevoelens kan delen met mijn vrouw. En hoe ik kan luisteren naar haar problemen zonder de druk te voelen om ze meteen op te lossen. Ik wist gewoon niet dat praten en luisteren goed genoeg was. Dit is misschien oversharing, sorry.”
“De verwachting (van de media, niet van individuen) dat je een ‘sexual powerhouse’ bent, die 24 uur per dag kan presteren, en dat je altijd degene bent die het initiatief neemt in alles. In vergelijking met verwachtingen naar vrouwen toe, is het niet erg vermeldenswaardig. Ik heb geluk.”
Caitlin Moran is verrast door de vele reacties maar ook heel blij. “Wel, dit heb ik altijd geloofd over feminisme: zoveel dingen die mannen hier willen, zijn dingen die vrouwen wel hebben. Come join us! Have our things! Net zoals wij ook jullie dingen hebben gekregen (stemrecht en broeken).” Als antwoord op de vele antwoorden richtte ze de FB groep The Decent Fellows’ Society, een groep waar mannen over deze dingen vrijuit kunnen praten.
“Als socioloog zag ik dat mannen het machoverhaal ervaren als een belemmering in hun leven.
Genderexperte Katrien Vanderheyden, die we interviewden voor ons groot dossier rond gendermythes, deed jaren onderzoek naar mannelijkheid. Ze ontdekte dat mannen met veel meer dingen worstelen dan ze doen uitschijnen. “Als ik interviews afnam met mannen ging ik soms met tranen in mijn ogen naar huis. Ik schrok van hun eenzaamheid. Veel mannen vertelden dat ze nooit geleerd hebben om over gevoelens te praten. Dat ze nooit verdrietig mochten zijn. Dat ze altijd stoer, sterk en macho moesten zijn. Terwijl zij natuurlijk ook wel eens behoefte hadden om uit te huilen. Als socioloog zag ik hoe sterk het machoverhaal nog altijd aanwezig is in de maatschappij en dat mannen dit ervaren als een belemmering in hun leven.”
Toch ziet Verheyden de toekomst hoopvol in: “Gelukkig is er een groeiende groep mannen die zelf van hun voetstuk afstappen, en die zeggen meer gewonnen dan verloren te hebben. Ze hebben gewonnen aan intimiteit en emotionaliteit. Hun relaties met hun partner en met hun collega’s zijn veel beter geworden. Ze zijn gelukkiger. Wat is er nu belangrijker dan dat?”
Hetzelfde gevoel heerst bij een van de mannen die reageert op Moran: “Niet wanhopen. Als ik naar mijn kinderen kijk en hun vrienden, zie ik een nieuwe lading volwassenen. Veel minder veroordelend, meer open-minded en eerlijk, en ik denk dat zij een betere toekomst voor ons allemaal kunnen bezorgen.”
Mannelijke lezers van Charlie, hoe denken jullie hierover? Wat suckt echt aan man zijn? Vertel het ons! En hoe kunnen we dat veranderen.
1 reactie
Het torenhoge verwachtingspatroon en het gevoel dat we niet meegetrokken worden in de hele ‘positivity beweging’. Vrouwen met wat meer rondingen of juist een maatje minder, worden in de bloemetjes gezet in allerlei marketingcampagnes terwijl mannen (zeker in de reclamewereld) nog grotendeels afgerekend worden op hun lengte, breedte van de borstkas of omtrek van hun biceps. Om nog maar te zwijgen over de binnenkant. Wie zijn gevoelens uit, wordt versleten voor ‘homo’.
Ook wij zijn divers en dat wordt nog te vaak niet getoond.