Psychisch Welzijn

Werelddag Suïcidepreventie: take a minute, change a life

Werelddag Suïcidepreventie: take a minute, change a life

Vandaag is het Werelddag Suïcidepreventie. In 2014 stierven in België 1.896 mensen door zelfdoding, wat neerkomt op gemiddeld 6 mensen per dag. Een erg hoog cijfer, dat helaas in het niets verbleekt wanneer we het naast het aantal suïcidepogingen leggen.

Alleen al in Vlaanderen waren er in 2015 zo’n 10.225 zelfdodingspogingen, wat neerkomt op 28 pogingen per dag. Belgische ziekenhuizen zijn echter niet verplicht dit door te geven. Om tot de cijfers van 2015 te komen, werkten 36 van de in totaal 133 spoeddiensten in België mee aan de registratie van de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek. Dat is slechts 27%. Het ware aantal pogingen in ons land laat dus enkel naar zich raden, maar dat het cijfer ontzettend hoog ligt (en wellicht veel hoger dan we kunnen of durven vermoeden), is zeker.

Dat een sensibiliseringsdag rond suïcidepreventie niet voldoende onder de aandacht gebracht kan worden in ons land, lijkt duidelijk. Het thema van dit jaar is ’take a minute, change a life’. Dat thema spreekt behoorlijk voor zich: neem wat vaker tijd voor anderen. Door naar elkaar te luisteren, kunnen we soms letterlijk levens veranderen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we iedere persoon met zelfdodingsgedachten kunnen ‘redden’. Maar wat we wel kunnen doen, is wat vaker praten met elkaar. Écht praten. En dat vergt een inspanning van beide partijen.

“Door naar elkaar te luisteren, kunnen we soms letterlijk levens veranderen.”

We hebben namelijk vaak de neiging om anderen niet te willen ‘lastigvallen’ met onze problemen. Dus vertellen we wel hoe fijn onze vakantie was, hoe vlot de verbouwingen lopen en hoe goed de kinderen het doen op school, maar niet dat we eigenlijk de hele verlofperiode liepen stressen over de kostprijs van die verbouwingen en daardoor niet konden genieten van alle schoonheid om ons heen. Net zoals we geneigd zijn om onze eigen problemen te minimaliseren, doen we dat ook vaak met die van anderen. Als iemand dan toch de moed vindt om een pijnlijk onderwerp aan te snijden, wordt dat maar al te vaak afgeblokt met dooddoeners zoals ‘het komt wel in orde, maakt je geen zorgen’ of ander goedbedoeld advies.

Maakt het feit dat je jezelf weleens betrapt op zo’n dooddoener je een slechte vriend(in)? Tuurlijk niet. Heel wat mensen worden nu eenmaal grootgebracht met het idee dat mentale problemen of beslommeringen geen ‘echte’ problemen zijn. Nochtans krijgen 1 op 3 Belgen ooit te maken met een psychische stoornis en blijkt uit verschillende bevragingen dat ongeveer 26% van onze landgenoten zich slecht in hun vel voelen. Er is natuurlijk ook beleidsmatig heel wat werk aan de winkel; iets waar we wel aandacht voor kunnen vragen maar verder vaak weinig aan kunnen veranderen.

Als we vandaag iets willen veranderen, kunnen we alvast beginnen bij onszelf door wat vaker eerlijk te zijn tegenover elkaar. Door simpelweg te luisteren wanneer iemand vertelt dat het niet goed gaat en door te vertellen hoe we ons écht voelen wanneer iemand vraagt hoe het met ons gaat. Door tijd te nemen voor anderen. Het hoeft soms maar een minuut te kosten om een levensgroot verschil te maken; om iemand te laten voelen dat hij of zij er niet alleen voorstaat.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of www.zelfmoord1813.be.
Foto: Pixabay

Schrijf je reactie

1 reactie
  • Christien says:

    Het is niet de eerste keer dat een artikel met deze inhoud me onder ogen komt en meestal kan ik het naast me neerleggen. Vandaag lukt dat niet. Misschien komt het omdat de persoon die mijn steun en toeverlaat was toen mijn vader (19 jaar geleden) uit het leven stapte, net vandaag 37 geworden zou zijn. Helaas besliste ook hij enkele maanden geleden hetzelfde te doen. Natuurlijk zijn er mensen die luisteren! Iedereen die nauw betrokken is met een persoon die het moeilijk heeft, doet wat hij/zij denkt te moeten doen om te helpen. Naar mijn mening ligt het probleem niet bij het individu maar bij de maatschappij. Voor we het goed en wel beseffen, behoren we tot een systeem waarin geen ademruimte is. Een systeem dat ons niet toelaat even gas terug te nemen. En als die druk (sociaal, emotioneel, financieel, . . . ) er dan voor zorgt dat een persoon op een punt komt medische hulp nodig te hebben, belanden we bij het volgende systeem dat faalt. Geen persoonlijke verwijten naar mensen die in de psychiatrie werken, integendeel, maar ook dat systeem faalt mateloos! Ik ga hiermee misschien het deksel op de neus krijgen maar het is mijn mening, gevormd door wat ik heb meegemaakt. Ben je het er niet mee eens, bekijk het dan als ‘another point of view’. Dat heb ik al die andere keren ook gedaan, alleen vandaag lukte het me niet. Opnieuw zou ik dezelfde raad gegeven hebben: ‘Ik ben er voor je, neem alle tijd die je nodig hebt om aan te sterken en voel je er vooral niet schuldig om dat het niet goed met je gaat. Het is oké om even zonder jou verder te moeten.’ Alleen . . . zou ik iets meer de nadruk gelegd hebben op ‘even’ . . .

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen