Fotografe Sarah Van Looy is 35 en heeft (nog) geen kinderen. Omdat ze wil weten hoe mensen zo’n belangrijke beslissing maken, portretteerde ze vaders in wording. Ze twijfelen over vanalles. Maar ze zijn ook hoopvol, daar op hun roze wolk.
Tim, 37 jaar, commercieel bediende
Heb je altijd al geweten dat je vader wilde worden?
“Ik heb het vrij lang uitgesteld. Ik ben nu 37 jaar en vond de tijd rijp om papa te worden. Mijn vriendin en ik waren er klaar voor. Allez, klaar, ben je daar ooit klaar voor?”
Hoe hebben jullie die beslissing genomen?
“Het klassieke patroon: huisje, tuintje, kindje. Vorig jaar hebben we een huis gekocht en verbouwd. We woonden daar twee maanden en mijn vriendin was zwanger. Ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan, maar het was zeker een bewuste keuze.”
Mocht dat huis met tuintje er nog niet geweest zijn, zou er dan ook een kindje gekomen zijn?
“Ja toch wel, mijn broer is vier jaar jonger dan ik en hij heeft ondertussen al drie kindjes. Ze komen regelmatig bij ons logeren en dan komt het papa-gevoel toch wel heel hard naar boven.”
Hoe zie jij de vaderrol?
“Zodra het kind geboren is zal ik 4/5de gaan werken. Ik heb lang gewacht om kinderen te krijgen en wil er 100% voor hem of haar zijn. Je hebt ouders, en dat is geen verwijt naar andere ouders toe, die altijd maar druk druk zijn en in een rush hun kinderen naar school, jeugdbewegingen, voetbal of andere activiteiten brengen en die maar amper iets samen met hun kind doen. Ik wil samen met mijn kind dingen doen zoals uitstapjes, reisjes maken, samen sporten,… zodat we een sterke band krijgen.Het voordeel aan mijn leeftijd is dat ik het geluk heb om te kunnen leren van de mensen rondom mij die al kinderen hebben. Ik kan zien wat ik hetzelfde wil doen, maar ook wat ik anders wil doen.”
“Ik ben van plan een ‘zelfoogstabonnement’ te nemen en met mijn kind groenten en fruit te plukken”
Heeft je omgeving een mening over het feit dat je 4/5de wil gaan werken?
“Ja, die schrikken allemaal wel een beetje. De meeste mensen kiezen voor een groot huis en geld om dingen te kopen. Voor mij wordt dat bijzaak. Sinds kort wonen we naast een bioboerderij. Ik ga daar af en toe helpen. Ik ben van plan een ‘zelfoogstabonnement’ te nemen, dan kan ik later samen met mijn kind groenten en fruit gaan plukken.”
Hoe was de rolverdeling in het gezin waar jij bent opgegroeid?
“Ik ben opgegroeid in een heel warm gezin. Mijn mama is parttime gaan werken vanaf het moment dat ik in het eerste studiejaar zat. Mijn ouders waren jong toen ze mij kregen, 23 jaar. Mijn vader en ik hebben veel samen gedaan. Zo ben ik met mijn papa naar Werchter en andere festivals geweest. Dat ik niet meer zo’n jonge papa ben, daar ben ik niet mee bezig. Ik ben jong van geest en nog vrij fit (lacht). Ik ga de verloren tijd inhalen. En een kind zal mij wel jong houden zeker?”
Heb je een mooie herinnering aan je eigen vader?
“Toen ik klein was heeft mijn papa mij jarenlang in bed gestopt en hij vertelde dan altijd een verhaaltje. Niet uit een boekje, maar hij improviseerde. Hij vertelde over ‘Jantje De Vis’. Ik werd daar helemaal rustig van, viel in slaap en begon mijn eigen fantasie te gebruiken.
“Ik wil graag weten wat mijn kinderen bezighoudt.”
Ik zou zelf mijn kinderen eerder voorlezen, want ik weet niet of mijn fantasie zo ver rijkt als die van mijn vader (lacht). Dat doe ik nu al als de kinderen van mijn broer komen slapen. Dat is het ‘verhaaltjestijd’. Wat mijn broer ook doet en ik met mijn kind ook wil doen, is het overlopen van hun dag. ‘Wat hebben we vandaag allemaal gedaan?’ ‘Wat zijn de leuke dingen die je gedaan hebt?’ Ik wil graag weten wat mijn kinderen bezighoudt.”
Hoe ondersteun je je vriendin tijdens de zwangerschap?
“We zitten nog vroeg in de zwangerschap en fysiek gaat het goed. Soms maakt ze zich zorgen en wordt ze nerveus. Dan probeer ik haar tot rust te brengen door kleine dingen te doen, zoals haar een massage geven, samen een wandeling maken of gewoon een luisterend oor voor haar zijn. Ik zorg ook voor de huishoudelijke taken, maar dat deed ik daarvoor ook al.”
Stel het is 2037 en je zit met je kind aan het tafel, waar hebben jullie het over?
“Dat betekent dat ik al 57 ben! Ik hoop dat we kunnen terugblikken op alle leuke dingen die we gedaan hebben en dat hij of zij voor een stuk naar mij opkijkt, dezelfde waarden en normen heeft en blij is dat hij of zij in een leuk gezin opgroeit. Dat we in een wereld leven waar de mensen iets milieubewuster zijn en een andere kijk op politiek gekregen hebben.”
Schrijf je reactie