Groetjes uit Den Haag

Groetjes uit Den Haag: het einde

Groetjes uit Den Haag: het einde

Yasmina (33), werkt al tien jaar in de media maar trekt een jaartje naar Den Haag om te ontsnappen aan het leven en de bijhorende keuzes van een beginnende dertiger. Dat jaar vloog voorbij en Yasmina pakt haar koffers weer. Heeft dit jaar haar leven veranderd? Foto’s: Kat Holtslag.

Ken je dat gevoel? Hoe één moment een leven lang kan duren. Een feestje met de juiste mensen en de juiste muziek. Een avond op café waar je maar niet uitgepraat geraakt. Of een boek waar je jezelf in verliest. Het omgekeerde kan ook, heb ik na mijn jaar in Den Haag geleerd. Hoe één jaar in een zucht voorbij kan zijn.

Hoe ik mijn longen vol zuurstof vulde voor een avontuur dat in het begin oneindig lang leek te duren. Omdat alle zekerheden in Brussel waren achtergebleven, en hoe de uitdaging en het onbekende me minachtend aankeken en eens meewarig lachten. Hoe ik besloot dat ik niets te verliezen had en kennis maakte met nieuwe meisjes. Meisjes die vriendinnen zouden worden van wie ik dacht dat ik ze al lang niet meer nodig had. Hoe ik aarzelend de deur opende van Lokaal Duinoord en daar niet alleen een plekje achter de bar kreeg, maar ook in de harten en levens van de gasten. Hoe ik opnieuw in een klaslokaal terecht kwam, met anderen die graag Arabisch wilden leren. Hoe ik de liefde voor honden en katten kon delen, met andere vrijwilligers in het asiel. En hoe ik keer op keer van mijn surfplank viel, maar de woeste golven weer tegemoet zwom.

“Zou ik het licht zien en thuis meteen een kinderkamer inrichten? Of zou ik definitief terugkeren naar mijn geboortestad?”

Een hele tijd heb ik mijn adem ingehouden, omdat ik niet wist welke kant dit sabbatjaar zou uitgaan. Zou ik een nieuwe passie vinden? Een hobby die misschien wel mijn job zou kunnen worden? Zou ik het licht zien en thuis meteen een kinderkamer inrichten? Of zou ik definitief terugkeren naar mijn geboortestad? Ik hield mijn adem in tot het einde van het jaar. Omdat ik ervan overtuigd was dat de antwoorden zich dan wel zouden aandienen. Als onverwachte gasten die plots voor de deur staan. Maar dat deden ze niet. Niet in Den Haag, niet na een jaar. Meer nog, hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik ging twijfelen. Tot een paar wijze mensen me de ogen openden.

Ignaas Devisch, een geweldige filosoof die ik tijdens een gespreksavond leerde kennen. En mijn vriendinnen Kaat en Herte die er net niet hun beroep van maakten. Allemaal zeiden ze hetzelfde: “Een nieuwe stad gaat je niet vertellen wat je moet doen. Een jaar uit je comfortzone brengt geen antwoorden. Eigenlijk ploeteren we heel ons leven, zonder echt te weten wat we willen. Maar dat is oké.”

In mijn laatste weken in Den Haag durfde ik eindelijk weer uit te ademen. De druk die me een jaar lang als een schaduw had gevolgd leek weg. Was de trip dan voor niets geweest? Had ik de drie wijzen beter eerder ontmoet, zodat ik een heleboel tijd en geld had uitgespaard? Neen, toch niet. Ik heb door afstand te nemen van mijn leven niet de antwoorden gekregen die ik zocht, maar wel andere wijsheden gevonden.

“Was de trip dan voor niets geweest? Had ik de drie wijzen beter eerder ontmoet, zodat ik een heleboel tijd en geld had uitgespaard?”

Dankzij de Nederlanders durf ik sneller onbekenden aan te spreken. Niet dat dat ooit een probleem was, maar ik ben niet bang om nu voor te stellen iets gezelligs te doen. Aanschuiven aan de bar, voorstellen om samen koffie te drinken of carpoolen naar een feestje? Niets zo bevrijdend om daar niet langer bij stil te staan en gewoon te vragen. Leuke plus, ik heb gemerkt dat mensen vaak erg blij en verrast reageren en je nog leuker vinden ook (!).

Door een compleet andere job te doen, heb ik mezelf ook ontzettend goed leren kennen. Oké, nog leuker was geweest, als ik mijn droomjob had gevonden. Maar ik heb wel geleerd wat mijn zwaktes en sterktes zijn. Waar ik goed in ben en waar ik volledig in suck. (FYI: Ik ben niet gemaakt voor de horeca. De keren dat de kassa niet klopte, ik verkeerde gerechten bracht of een bord liet vallen zijn niet bij te houden. Maar ik hou wel erg veel van het sociale contact met de gasten.) En ook dat is wat waard. Dat ik weet waar ik blij van word en wat me uitholt. Misschien niet de beste vaardigheden voor op een cv, maar ik weet zeker dat het mij op weg zal helpen om te doen wat ik graag doe. Ook al is dat hetzelfde als voorheen.

“Ik weet nu dat dat ik heel goed op m’n eentje verder kan. En dat is best bevrijdend.”

Maar het belangrijkste dat ik heb geleerd? Het allermooiste? Waarom ik de rest van de wereld zou aanraden om op grote of kleine schaal uit je comfortzone te stappen? De kennis dat je altijd opnieuw kan beginnen. Dat je niet verplicht bent in een relatie, vriendenkring of stad te blijven, omdat je het gevoel hebt dat je niet anders kan. Ik was de eerste om dat te geloven, maar heb aan den lijve ondervonden dat niets minder waar is. Dat er altijd ergens een parallelle wereld is waar mensen ook van je gaan houden en je weer zullen missen als je vertrekt. Wil dat zeggen dat mijn geliefden minder waardevol zijn? Helemaal niet. Ik wil ze voor geen geld ter wereld verliezen, maar ik weet nu dat het leven niet stopt bij hen. Dat ik heel goed op m’n eentje verder kan. En dat is best bevrijdend.

Het is mijn laatste dag in Den Haag. De nacht is gevallen en de gasten zijn naar huis na een onvergetelijk afscheidsfeest bij Lokaal Duinoord. De knuffels, lieve woorden en cadeautjes gaan mee naar België. Net als mijn nieuwe vrienden, die voor eeuwig in mijn hoofd en hart huizen. Terwijl ik voor de laatste keer de deur achter me dichttrek, slaak ik een zucht. Die exact zo lang duurt als mijn jaar in Den Haag.

Lees hier het hele vervolgverhaal Groetjes uit Den Haag
 Foto’s: Kat Holtslag

Schrijf je reactie

2 reacties

Yasmina El Messaoudi wilde als kind actrice worden in Hollywood maar werd uiteindelijk freelance radio- en tv-presentatrice. Onlangs liet ze carrière, man, huis en auto achter om een jaar koffie te serveren in Den Haag. Ze hoopt zo antwoorden te vinden op al haar thirty-somethingvragen. Of dat lukt lees je hier.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen