Tom en Anthony van ‘Zwijgen is geen optie’ interviewen geëngageerde mensen die geen blad voor de mond nemen. Engagement is voor deze mensen geen hobby, maar staat centraal in hun leven. ‘Zwijgen is geen optie’ portretteert hen als inspiratie, om te ontdekken hoe we zelf de wereld van morgen een beetje beter kunnen maken dan vandaag. Vandaag Alexia Leysen, theatermaakster en initiatiefneemster van Dagen Zonder Vlees.
Zes jaar geleden lag Alexia een boek te lezen in haar bed waar ze zo zenuwachtig van werd dat ze niet meer kon slapen. Het boek ging over de klimaatproblematiek en hoe de mens de wereld om zeep aan het helpen is. “Ik was dat boek aan het lezen en ik besefte dat er echt een probleem was. Vlees eten heeft zo’n grote impact op het milieu en bijna niemand beseft dat.” Alexia is direct uit haar bed gestapt en achter haar computer gaan zitten en zo ontstond de Facebookpagina Dagen Zonder Vlees. Ondertussen doen meer dan 100.000 mensen mee aan de jaarlijkse vastenperiode zonder vlees en vis en is het tweede kookboek al uitgebracht met alle favoriete vegetarische recepten van de bekende deelnemers.
Een super geëngageerde vegetariër dus, zou je denken. Maar niet helemaal, want Alexia is geen vegetariër. Dagen Zonder Vlees is dan ook geen pleidooi voor het volledige vegetarisme, maar een warme oproep om bewust minder vlees en vis te eten. “Mijn doel is niet dat niemand ooit nog vlees eet, maar dat zoveel mogelijk mensen minder vlees eten.”
“Het is belangrijker om zo veel mogelijk mensen in de juiste richting te duwen. Ook al is het een traag proces.”
“Het interessante aan Dagen Zonder Vlees is dat je een heel spectrum aan mensen hebt. Kijk maar naar Philippe Geubels die normaal drie keer per dag vlees eet en het al moeilijk vind om één dag geen vlees te eten. Andere mensen eten al heel weinig vlees, maar letten er tijdens de vastenperiode nog iets meer op. En dan zijn er nog al die mensen die daar ergens tussen zitten.”
De boodschap is laagdrempelig, net om op die manier zo veel mogelijk mensen mee te krijgen. “Als je te hoge eisen stelt, zal je veel mensen niet meekrijgen omdat ze nog niet volledig staan waar ze moeten staan. Het is belangrijker om zo veel mogelijk mensen in de juiste richting te duwen. Ook al is het een traag proces. Ik heb zelf ook nog steeds een te grote voetafdruk, maar ik denk er wel bewust over na. De kleine stappen tellen ook.”
Consequent zijn vindt Alexia maar overroepen. “Altijd consequent zijn is gewoon niet haalbaar en werkt alleen maar verlammend. Ik vind het zo jammer dat er maar twee kampen zijn: het ene kamp zijn wereldverbeteraars die alles goed willen doen, maar die commentaar krijgen op wat ze niet goed doen. ‘Je eet geen vlees maar draagt wel lederen schoenen? Oei!’ Het andere kamp denkt dat ze toch niks goed kunnen doen dus trekken er zich niks van aan. Het is toch veel interessanter en waardevoller om te denken: ‘Ik ga oprecht proberen om betere keuzes te maken’.”
Schrijf je reactie