Brief

Een brief aan Barcelona

Een brief aan Barcelona

Ik hoopte dat ik je hierover nooit zou hoeven schrijven, liefste Barcelona. Maar nu is het toch zover.

Op 22 maart 2016 woonde ik niet in België, maar in jouw betoverende centrum. Het was de dag waarop er in Zaventem spijkers in het rond vlogen en in de Maalbeekse metro een bom ontplofte.

Het was ook de dag dat ik mijn verhuisdozen inpakte. Ik huilde van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Om wat er die ochtend in België was gebeurd en ook omdat ik er drie dagen later weer heen zou verhuizen. Zou ik wel ooit naar Barcelona’s innemendheid kunnen terugkeren? Naar haar vermouths op zwoele zomeravonden? Naar de zon die mijn sproeten voedde? Naar de uitbundige vrienden die mijn creativiteit zo triggerden? En mij intellectueel zo uitdaagden?

Gisteren waren de rollen omgedraaid. Ik ben nu in België en de aanslag wordt bij jou gepleegd.

“Barcelona, laat je niet inperken. Help waar je kan.”

Vandaag nog meer dan anders denk ik aan de Middellandse Zee die over je strand rolt, je rolluiken vol graffitikunstwerken, je speels modernistische gebouwen, je bevolking met haar veel te snelle keelklanken.

Ik denk aan David, een Barcelonese vriend die twee jaar geleden metrochauffeur was en toen helemaal niet bang was voor aanslagen. En ik denk aan de mooie mozaïek van Miró op de Ramblas die ongewild het décor werd van de gruwel.

Over die mozaïek struinden gisteren mensen, met hun flip-flops en hun neus in de zon en hun aperitief achter de kiezen. Ze keuvelden misschien over de heerlijke warmte of vroegen zich af waar ze tapas zouden gaan eten. Alvorens ze werden opgeschrikt en lafhartig door de witte bestelwagen van de weg werden gemaaid. Ook zij waren ongetwijfeld betoverd door jouw magie.

Daarom Barcelona, laat je niet inperken. Help waar je kan. En vooral, blijf doen waar je goed in bent:

Leef.

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen