Tom en Anthony van ‘Zwijgen is geen optie’ interviewen geëngageerde mensen die geen blad voor de mond nemen. Engagement is voor deze mensen geen hobby, maar staat centraal in hun leven. Vandaag: Bleri Lleshi, auteur van ‘Inaya: brief aan mijn kinderen’ en ‘Liefde in tijden van angst’.
Bleri Lleshi is academicus, activist, vader, auteur, DJ, docent en jongerenwerker. Hoewel niet per se in die volgorde, behandelt hij al zijn taken met evenveel engagement. Elk van hen doet hij met een bepaald doel voor ogen: mensen helpen.
Volgens Bleri zijn jongeren de toekomst van onze samenleving en wil hij zich daarom focussen op de meest kwetsbare onder hen. In zijn thuisstad Brussel komt hij dagelijks met hen in contact. “Wanneer je ze effectief aanspreekt en vraagt naar hun dromen of talenten, wimpelen ze de vraag af. Ze zijn het gewoon om benaderd te worden als een probleem.” Bleri weigert daarom de term ‘probleemjongeren’ te gebruiken: “Ik zeg ‘jongeren met problemen’, wat dat is wat ze zijn en daarbij kunnen we hen helpen.”
Als docent probeert hij zowel binnen als buiten het klaslokaal zijn leerlingen zo gelijk mogelijke kansen te geven. Al komt hij ook daar extremen in tegen. “Een van hen sliep al weken in het Noordstation met de rest van haar gezin – een vader, een moeder en drie kinderen.” De moeder vertelde hoe ze al overal in Brussel verbleven hadden, van Samusocial naar de stoeprand naar het station. “Maar in plaats van te klagen, zei ze trots dat geen een van haar drie kinderen ooit een schooljaar had moeten overdoen. Zo’n ontmoetingen doen al je eigen problemen relativeren.”
Bleri schrijft zijn optimisme en hoop in de sociale strijd toe aan dit soort ontmoetingen. “Ik ben het mijn ouders en de vorige generaties verschuldigd om verder te bouwen aan die strijd. Dat zij zoveel hebben opgeofferd, geeft me hoop.”
“Ik wilde mijn dochter niet beschermen van de boze wereld, maar hem net beter maken voor haar.”
Diezelfde opofferingen wil hij ook maken voor de volgende generaties. Dat besef kwam toen Bleri ontdekte dat hij vader zou worden. “Mijn eerste reflex was: ik doe niet genoeg. Ik wilde alles doen om een betere wereld te creëren voor mijn dochter. Dat is een gevoel dat elke ouder kent. Ik wilde haar niet beschermen van de boze wereld, maar de wereld net beter maken voor haar en alle andere kinderen.”
Mensen vragen Bleri vaak wat ze zelf kunnen doen om een steentje bij te dragen aan de samenleving. “Het antwoord is heel simpel,” vertelt hij. “Zoek in je omgeving een groep mensen waarvoor je iets wil betekenen. Het kan zijn dat de vluchtelingencrisis je niets kan schelen, maar je wel wakker ligt van eenzaamheid bij ouderen. Probeer voor hen dan een reële oplossing te zoeken.”
Bleri denkt dat voor veel mensen armoede en onrecht nog steeds een ver-van-ons-bed-show is, en dat het voor hen daarom zo moeilijk is om zich te engageren. “Een van de tragedies van onze tijd is het feit dat als we een bepaald probleem niet meemaken, het probleem niet bestaat. We kijken nog steeds te veel met een tunnelvisie naar ons eigen leven.” Dat gevoel kende Bleri als kind ook. Hij groeide op in het communistisch regime van Albanië. “We hoorden gekke verhalen over landen die in het kapitalisme leefden. Alsof alles daar beter was, een luilekkerland waar zelfs de straten er schoner bij zouden liggen.”
Toen het communisme viel en het kapitalisme zijn intrede maakte, viel dat droombeeld in duigen. “We konden eindelijk nieuws van over de hele wereld zien, in kleur en niet langer in zwart-wit. Maar wat ik zag was oorlog in Irak, Iran, Bosnië, Kroatië, Palestina, Israël,… Overal bombardementen. Ik snapte niet dat niemand ons hierover verteld had.” Toen Bleri 17 jaar oud was, kwam de oorlog wel erg dichtbij, in Kosovo. “Op 30 kilometer van ons huis werd er oorlog gevoerd. Ik ben toen gestopt met school om daar te kunnen helpen. Ik zag het als mijn plicht.”
“Wie luistert naar de problemen van de samenleving, zal automatisch meewerken aan een betere toekomst.”
Toch gelooft Bleri niet dat de bijdrage van jongeren en de rest van de bevolking voldoende zal zijn. De politieke wereld zal ook zijn steentje moeten bijdragen. “Ik hoop dat wij als samenleving collectief zullen beseffen dat wij kunnen bepalen welke richting de politiek uitgaat, en niet dat de politiek bepaalt welke richting wij uitgaan.” Volgens Bleri moet de publieke opinie momenteel onderdoen voor media en politiek. Hij ziet het als zijn taak als auteur om het publiek te prikkelen met de voorbeelden die er wel in slagen om een enkele stap vooruit te zetten. “Natuurlijk heb je mensen zoals Trump, Orban of Wilders, maar aan de andere kant zie je de successen van politici als Bernie Sanders en Jeremy Corbyn. Wie luistert naar de problemen van de samenleving, zal automatisch meewerken aan een betere toekomst.”
Schrijf je reactie