Opinie

“Wat is dat, boven je stand leven?”

“Wat is dat, boven je stand leven?”

Wat dat is, boven je stand leven, wil de zoon weten.

“Oei, hoe moet ik dat uitleggen?”, vraag ik.

“Zeg het gewoon”, zegt de zoon. Want zo eenvoudig is het toch?

“Tja… boven je stand leven, wil eigenlijk zeggen dat je meer centen opdoet dan je verdient”, probeer ik.

“Papa, hoe kán dat nu? Als je centen op zijn, dan zijn je centen op. En je kan toch geen spullen kopen met geld dat je niet meer hebt?”

Goed punt heeft de zoon daar.

Ik moet dringend leren om dat verduivelde nieuws weg te zappen tijdens onze autoritten, bedenk ik op zoek naar een beter antwoord op zijn vraag.

“Papa, hoe kán dat nu? Als je centen op zijn, dan zijn je centen op. En je kan toch geen spullen kopen met geld dat je niet meer hebt?”

“Soms bedoelen mensen ook dat we moeten leren gelukkig zijn met minder. Omdat we al heel veel hebben”, vul ik aan. Dat moet zo ongeveer geweest zijn wat u, Kris Peeters, federaal minister van Werk, Economie en Consumentenzaken wellicht bedoelde? Maar uw woorden schoten in heel veel verkeerde keelgaten. Ook het mijne.

Luc Van der Kelen, krantencommentator op rust die jaren de Wetstraat volgde, schreef daags later: ‘De enige die boven zijn stand leeft, is de overheid.’

Ik dacht heel even: en de ‘Panama boys and girls’ dan? Maar die leven natuurlijk niet boven hun stand. Die proberen hun leven van stand nog gigantischere proporties te laten aannemen, via een kluwen van fiscale achterpoortjes, het ene al wettelijker dan het andere.

Ik ben geen populist, meneer de minister. Ik ben gehecht aan genuanceerdheid. Ik word dus niet snel meer boos als ik weer eens een uitspraak van deze of gene politicus hoor.

Maar deze keer ben ik boos. Redelijk woest zelfs. Ook al haastte u zich om uw uitspraak ‘dat we met zijn allen boven onze stand leven’ te nuanceren. Yeah right, denk ik dan.

Ik ben boos om verschillende redenen, meneer de minister.

We leven niet met z’n allen boven onze stand. Ik ben 42 en ik heb niks. Geen huis, geen spaarboek, geen kasbons en al zeker geen zwart geld dat ik in Panama kan parkeren.

Om te beginnen omdat uw uitspraak er typisch een is die geponeerd wordt door mensen die een massief veelvoud van mijn inkomen hebben. Waarmee ik niet wil zeggen dat de verantwoordelijkheid die u als minister draagt, niet gepast vergoed mag worden. Maar u heeft wel makkelijk spreken, met uw soort wedde, en uw auto met chauffeur, en uw meer dan aardig financieel vangnet als u morgen uit de politiek verdwijnt.

Dus ja, ik voel colère. Want excuseer mij vriendelijk, meneer de minister, maar we leven niet met z’n allen boven onze stand. Ik moet vaker dan mij lief is elke euro twee keer omdraaien, zoals ik eerder al schreef. En met mij vele anderen. Niet alleen de eenoudergezinnen, óók de tweeverdieners.

Ik ben 42 en ik heb niks. Geen huis, geen spaarboek, geen kasbons en al zeker geen zwart geld (dat ik vervolgens lekker in Panama kan parkeren). Ik heb alleen rekeningen. En dankzij Turtel- en andere taksen doen die elke maand een beetje meer pijn. Ik werk al meer dan 20 jaar en heb wellicht nog 25 jaar voor de boeg. Ik heb een mooi loon en toch bloed ik geregeld (uit mijn portemonnee, that is). Ik ontzeg mezelf en mijn kind heel gewone dingen. Nee, ik leef niet boven mijn stand. De doorsnee werkende mens leeft niet boven zijn stand.

En ja, meneer de minister, ik heb iets over voor onze welvaartstaat. Ja, ik wil solidair zijn met de zwakkeren in onze samenleving: werklozen, zieken, kansarmen. En dus ja, ik ben zo’n burger die begrijpt dat belastingen nodig zijn. Ik sta graag mijn deel af, ter verbetering van het algemeen welzijn. Alleen, zo loopt het niet echt hé, in de praktijk?

Voor u zal het wellicht niks nieuws zijn, maar de staatsschuldmeter leerde me dat onze staatsschuld elke seconde – élke seconde – met 507 euro toeneemt. Zelfs al is mijn loon van alle 34 OESO-landen het derde zwaarst belast. Politici verstoppen zich graag achter onze welvaartstaat, dat doodgeslagen begrip. Ik vraag mij alleen af: wiens welvaart? Of bedoelt u de reserves van de familie de Spoelberch? De rijkste familie van ons land en tot dusver genoemd in elk dossier van betekenis als het gaat over fiscale fraude. Of bedoelt u misschien één van die andere rijke geslachten, veelal van oudsher warm in de slappe was. Mensen met geld, onfatsoenlijk veel geld dat ze proberen om te zetten in nog onfatsoenlijker veel geld. In Zwitserland, Luxemburg, Panama, de Kaaimaneilanden, afijn, waar níet eigenlijk?

Ik ben een fan van de politiek, altijd geweest. Maar nu heb ik het gehad met u. En met die praatjes van u en uw collega’s. En dat moet u zorgen baren.

Weet u, meneer de minister, ik heb het gehad. Met u. En met die praatjes van u en uw collega’s. En dat moet u zorgen baren. Want ik ben een fan van de politiek. Altijd geweest. Ik beschouw u en uw kompanen niet als zakkenvullers. Ik wil geloven dat edele motieven u drijven. Maar er zijn grenzen aan wat u verkocht krijgt. En u krijgt mij – en miljoenen andere landgenoten – niet verkocht dat ik boven mijn stand leef. Ik draag bij tot deze samenleving. Significant bij. Terwijl de steenrijken er vanonder muizen om meer rijkdom op te potten dan ze in generaties krijgen opgesoupeerd.

Ik vind dat pervers.

Ik vind uw uitspraak pervers, én wereldvreemd.

Ja, dat moet u zorgen baren.

Want als zelfs mensen die van nuance houden hun buik vol hebben van de rekeningen die ze letterlijk en figuurlijk altijd maar gepresenteerd krijgen, dan heeft u pas echt een probleem, lijkt me.

Toch, meneer de minister?

Schrijf je reactie

12 reacties
  • MP Guilliams says:

    Ja, ik ben ook woest over de uitspraak van Kris Peeters! En nog des te meer dan de andere regeringspartijen, die ondernemingen, zelfstandigen, artsen, de weg wijzen om hun inkomsten naar de VS te versluizen om minder of geen belastingen te betalen! Ik vraag me af of die man in de juiste partij zit…C staat voor mij nog altijd voor Christelijk..

    En C staat voor mij dan ook nog altijd voor solidariteit….Dit wil zeggen, Mijnheer Peeters? dat normaal de sterke schouders de zwakke schouders moeten steunen en niet andersom.

    Erger nog, voor mij, zijn Panama boys en girls “dieven”… Want hierdoor moet Kris Peeters altijd maar meer snijden bij de gewone burger om hun tekorten (hoe kan het anders?) bij te vullen.

    Een gewone dief riskeert een gevangenisstraf…Maar de elite (zoals men ze noemt) is zelfs niet meer in staat om nieuwe gevangenissen te bouwen voor de kleine en de grote dief.. GEEN geld, wordt er ons voortdurend gezegd!

    ik denk dat we heel vlug miljarden kunnen vinden om de begroting terug op orde te stellen door de regering avondlessen te geven over “normvervaging”, over “geldverslaving”, en over wat “het algemeen belang” betekent..

    Misschien zal ik in deze regering terug weten wat het woord “geweten” van de mens betekent…

    Er is altijd hoop! En anders kiezen we bij de volgende verkiezingen voor anderen!

    Gelukkig leven we nog altijd tot nu toe in een democratie! Ja, er zijn wel alternatieven voor dit besparingsbeleid!
    Moest er geen alternatief zijn, dan zouden we al in een dictatuur leven! Ik durf er niet aan denken!!!

    God bless Belgium!

  • Storm says:

    Knap geschreven. Ik ben deze week begonnen aan een gelijkaardig stukje op mijn blog maar kreeg het niet deftig geschreven, jij verwoordt wat ik ook wou schrijven.

    Ik heb lang geloofd in de politiek maar begin mijn geloof erin stilaan te verliezen, weet echt niet meer op wie ik nu nog zou moeten stemmen bij volgende verkiezingen.

    @Tine: Ja, voor nogal wat mensen kan er nog wel wat af. Maar het probleem met het kaasschaafprincipe is dat er voor iedereen wat af gaat, ook voor zij die nu al tekort komen, en wat erg is: Dat zijn er steeds meer. Met dank aan steeds dieper snijdende maatregelen. Nog erger: Zij die lachwekkend veel over hebben doen er alles aan om niet te hoeven bijdragen of moeten simpelweg niet bijdragen. Absurd! Hun centen verdienen ze nochtans op de rug van de gewone werkmens, want het is die gewone werkmens die effectief werkt, consumeert en meerwaarde creëert in deze maatschappij.

    Ik denk dat ik de volgende verkiezingen maar voor PVDA stem. Ik ben nochtans niet extreem links, maar wie schiet er anders nog over?

  • Tine says:

    Beste Jeroen, allereerst: topstuk, zoals al je anderen, heel fijn om te lezen altijd.
    Ik ben het ook met een heel groot deel van je opmerkingen/frustraties/verontwaardiging eens, alleen weet ik niet of ik Peeters per se ongelijk geef. Een stem valt er bij mij niet te winnen voor hem, maar in de mate dat hij bedoelt ‘we zijn het soms toch wel heel goed gewoon’, ben ik het wel ongeveer met hem eens. Misschien is het omdat ik geen hypothecaire lening heb lopen, of geen kind heb, maar als ik kijk naar mijn vrienden (allemaal 28-29 jarigen zoals ik), kan het soms niet op: 2-3 keer per jaar op vakantie, waarvan vaak minstens 1 keer naar een verre, exotische bestemming, minstens een paar keer per maand op restaurant/brasserie/café, festivals, feestjes links en rechts (waaronder enkele erg fraaie (dure) trouwfeesten, ‘ik weet niet wat aandoen! Ok, nieuw kleedje bestellen op de ASOS dan maar’, een fraai (al is het met meubels van ikea of kringloopwinkel) ingericht eigen (gehuurd) stekje, lid van een sportclub al dan niet fancy fitness of yogaclub, velen hebben een auto… En ik pas zelf ook grotendeels in dat rijtje .

    Als ik dat vergelijk met de twintigerjaren waarover mijn ouders (allebei 65) het soms hebben: steevast in Frankrijk kamperen in de zomer, een zelf-in-elkaar-geknutselde wieg van sinaasappelkisten voor mijn oudste broer, een trouwfeest in de parochiezaal, krabben om wat te sparen voor een lening. Dan vind ik toch dat sommigen onder ons het echt goed gewoon zijn, en ik voel me dan ook (wel) aangesproken door de uitspraak van Peeters. Dat neemt echter niet weg dat ie bij veel mensen terecht in het verkeerde keelgat is geschoten.

    • Tine says:

      En ik wilde nog toevoegen: ik kan me inbeelden dat ook sommige van die vrienden verontwaardigd zijn door de uitspraak van Peeters, en dat is helemaal hun goed recht. Ik wilde alleen maar even opmerken dat veel (misschien vooral jongere?) mensen andere dingen dan pakweg 30 jaar geleden ‘normaal’ of ‘gewoon’ of ‘naar hun stand’ vinden, terwijl ze dat zeker niet altijd waren 🙂

    • luc says:

      Voor elke uitspraak is er een verklaring zoals ook voor elke daad,wet,regelment in belgie .. wat ik de laatste tijd begrepen heb is dat er achter deze zaken een dubbele verklaring zit,eentje dat wij denken te begrijpen en een andere met bijbedoelingen en meestal in het nadeel van de doorsnee burger. Stel u voor, we gaan belgie opsplitsen,daar wordt vlaanderen beter van zo gezegd. Tot hiertoe heeft dat geleid tot veel extra regelmenten, strubbelingen en uitgaven, in het bijzonder voor politieke posten. Nu zijn er al 7 regeringen, Toevallig ? En de doorsneeburger leeft boven zijn stand? Denk het niet.

    • Wouter says:

      Dan heb je rijke vrienden en vriendinnen. (Hoeveel percent van de Belgen gaat 4 keer per jaar op reis?) Dat is niet de doorsnee Belg. Vergeet niet dat een groot deel werkloos is. Bij de jeugd in Brussel meer dan 20%. Hoe ga je dan een huis huren van 600€ of meer per maand? En een gezinnetje stichten? Tenzij je ervan uitgaat dat alle werklozen profiteurs zijn en deftig betaald werk zo maar te krijgen is. Maar ook tweeverdieners hebben het niet altijd makkelijk.

      • Tine says:

        Beste Wouter: je hebt gelijk, is zeker niet de doorsnee Belg, dat wilde ik ook helemaal niet zeggen. Maar ik kan me wel inbeelden dat sommige mensen in een gelijkaardige situatie als degene die ik boven schetste op de uitspraken van Peeters zouden reageren met ‘ik betaal al zoveel belastingen, ik leef toch niet boven mijn stand?’. Terwijl ik vind dat we het misschien toch wel heel goed (te goed?) gewoon zijn. Ik wil maar zeggen: als Peeters zegt ‘we moeten besparen’, dan zijn er zeker dingen waarop ik of vele vrienden kunnen besparen. Vergelijk het met wat Steven hoger zegt, nl. ‘Ooit zou ik toch aan een eigen huisje willen komen, zeker als er kindjes komen, maar dat gaat moeilijk als er steeds meer belast word.’ Moeilijk misschien, maar in eerste instantie kan je dan toch al eens het min. 2 keer op vakantie gaan en dergelijke laten?

        Ik wil dus helemaal niet beweren dat er niet (heel) veel mensen die nu echt al op hun tandvlees zitten, en niet zien waar ze nog meer kunnen besparen, maar er zijn ook (denk ik toch) veel mensen die het leven dat ze nu hebben volstrekt normaal of naar hun stand vinden, terwijl het in vergelijking met vroeger nu allemaal veel luxueuzer is? Maar ik kan me vergissen he 🙂

      • Tine says:

        Wilde nog 2 dingen toevoegen: 1) uiteraard is deftig betaald werk niet zomaar te krijgen en zijn niet alle werklozen profiteurs en vooral 2)zeker, tweeverdieners hebben het niet altijd makkelijk, maar als je met twee bijvoorbeeld alletwee een deftige auto hebt, alletwee een smartphone, alletwee en deftige kleerkast, alletwee op vakantie kunt (misschien zelfs meer dan 1 keer per jaar), alletwee eens naar een festival hier of daar kunt, op café kunt gaan, … dan zie je toch zelf ook in welke uitgaven je het eerst gaat snijden, zonder daarom in de armoede gekatapulteerd te worden? Tuurlijk, mensen mogen een luxueus leven leiden, zeker, maar als iemand dan zegt ‘misschien is het wat teveel soms’ (hetgeen ik aanneem dat Peeters bedoeld heeft), dan zeg ik ‘dat kan wel eens kloppen’.

  • Monique (Mo-nikske) Camps says:

    Ergens heeft Mr Peeters wel gelijk natuurlijk als je ziet wat wij vroeger met hetzelfde geld allemaal konden is het verschil immens en toch proberen wij op de zelfde manier verder te leven.
    Van weinig naar veel is veel gemakkelijker dan omgekeerd maar nu betalen wij, met zen allen, wel de rekening van veel politiekers die zo maar, zonder speciaal diploma eender welke portefeuille krijgen en er maar op los speculeren met cijfers .
    Ik zou niet in hun schoenen willen staan want ik ben er tenminste bewust van dat ik niet het bagage heb om zo’n moeilijke taak tot een goed eind te brengen.
    “Eendracht maakt macht” moet ook gelden voor de aller rijksten !

  • Maaike says:

    Tot mijn grote spijt…heel herkenbaar. Ik wil best ook solidair zijn, maar heb het gevoel – zoals velen denk ik – dat de solidariteit nogal vaak van één kant komt.

  • Evelien says:

    Altijd fijn om jou te lezen Jeroen! Net zoals het fijn was om jaren geleden als stagiaire met jou samen te werken op de redactie van het toenmalige 4FM. Leuk om je via Charlie terug tegen te komen!

Copywriter, journalist, woordvoerder, boekenwinkeluitbater, (dorps)dichter… Het cv van Jeroen (42) verzamelt een bonte verzameling stielen en geen ongelukken, met één grote rode draad: taal. Sinds 2013 is hij aan de slag als creatief schrijver bij Studio 100, waar hij onder meer boeken en magazines maakt. Daarnaast heeft hij ook zijn eigen schrijfbedrijfje, De Zinnenspinnerij. Maar voor alles is hij papa van een mondige zoon, Cas (6), die al eens een hoofdrol speelt in Jeroens column voor Charlie Magazine.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen