Opinie

Waarom ik invulboeken op school compleet schaamteloos vind

Waarom ik invulboeken op school compleet schaamteloos vind

Scholen werken alsmaar meer met invulboeken. Dat is niet alleen triestig voor de creativiteit van onze kinderen. Je kan het ook niet echt een duurzame of kostenbesparende keuze noemen. Slashparent Anne is mama van vijf kinderen en vertelt waarom zij bijzonder opstandig wordt van invulboeken op school.

Laat mij even wat context geven. Ik heb vijf kinderen gekregen in vijf jaar tijd. Best een stevige financiële impact. Maar, het is onze eigen keuze, I admit. Ergens had ik altijd in mijn achterhoofd een verhaal zitten van: kleren kunnen doorgegeven worden, kamers gedeeld en voor een persoon extra koken daar komt het ook niet op aan. Laten we zeggen dat spaarzaam zijn ergens een levenshouding is die je omarmt als je voor een groot gezin kiest.

In de lagere school hield de school rekening met de financiële impact van hun beslissingen, nu ben precies terecht gekomen in het wilde westen.

Ook op het vlak van schoolkosten heb ik het gevoel dat we al jaren mooi het hoofd boven water houden. Buitensporige kosten bleven ons tot nu toe bespaard. Tot nu. Want mijn oudste dochter start 1 september, mijn excuses: 4 september (gratis dagje vakantie in het begin van het schooljaar, olé) namelijk in het eerste middelbaar… Fine, denk je. En wat is the big deal? The big deal is dat ik van de ene verbazing in de andere val. Waar ik tijdens de lagere school het gevoel had dat de school rekening hield met de financiële impact van haar beslissingen, ben ik nu precies terecht gekomen in het wilde westen.

Het startte al bij de verplichting van de aankoop van een tablet. Je hoort me niet zeggen dat ik dat niet begrijp. Ik ben helemaal mee: technologie moet je omarmen. Alleen een beetje vervelend dat het geen iPad mocht zijn. Want wil het nu nét lukken dat we nog zo’n iPad op overschot hadden. Maar ok, ergens wel handig dat de hele klas hetzelfde besturingssysteem heeft. Ik snap het wel.

Groot was mijn verbazing toen ik te horen kreeg dat er helemaal geen tweedehands schoolboeken-circuit is.

Tot ik daarna een blik op de boekenlijst wierp. Een lijstje van ook nog eens bijna 300 euro! Geen probleem hoor, jongens. Lossen we wel op. Want pragmatisch als we zijn, gaan we gewoon op zoek naar het tweedehandsboekencircuit. Mijn kinderen hebben best wat ervaring met tweedehandsspullen, en dat bevalt ons meer dan prima. Groot was dus ook mijn verbazing toen ik te horen kreeg dat er helemaal geen tweedehandscircuit is. Nee, meneer, mevrouw.  Voor elke leerling dienen alle boeken nieuw te worden aangekocht. Excusez-moi? En wtf?

Alle boeken zijn namelijk invulboeken… INVULBOEKEN! Het woord alleen al. Zijn mijn kinderen dan echt papegaaien die de geijkte paden moeten volgen? Waar is de ruimte voor creativiteit? Hoe leren mijn kinderen notities maken, of hoofd- van bijzaken onderscheiden? En dan nog iets. Waarom dan òòk een tablet? Want in mijn hoofd toch het i-de-ale platform om oefeningen te maken en kennis te testen?

Zoveel vragen waar enkel het standaard antwoord op kwam: “De uitgeverijen bieden enkel invulboeken aan, mevrouw.” En inderdaad, als ik de stapels boeken zag liggen die netjes in hoopjes klaarlagen voor de 150 eerstejaars… elk stapeltje aan 300 euro. Reken maar uit die winst.

Waar is onze zin voor duurzaamheid en kostenbesparing?

En dan stel ik mij de vraag: wat als ik die 600 euro echt niet zou kunnen betalen? (En dan heb ik de tweedaagse bezinning in september aan 90 euro per leerling nog niet meegerekend.) Hoe doen andere ouders dat? Alleenstaande moeders? Werklozen?

Is een betaalbaar onderwijs niet de basis van onze samenleving? Een samenleving waar mensen kansen krijgen? Is het toelaten van een tweedehandscircuit niet al een hele grote stap in de goede richting? En wat met het milieu? Is consumptie schaamteloos aanwakkeren hetgeen wat we onze kinderen willen tonen? Waar is onze zin voor duurzaamheid en kostenbesparing?

Conclusie is in ieder geval dat ik 600 euro lichter ben, alleen aan boeken en een tablet. En ik hou mijn hart stevig vast voor de dag dat alle vijf mijn kinderen in het humaniora zitten.

Ik snap dat elk bedrijf moet overleven, maar hoe triestig is een samenleving waar de schoolboeken van onze kinderen de melkkoe zijn van uitgeverijen? Is het niet hoog tijd om in opstand te komen tegen de dictatuur van de invulboeken?

 

Een extra reden waarom betaalbaar onderwijs zo belangrijk is: vorige week werd een analyse van de Pisa-resultaten gepubliceerd, waaruit blijkt dat leerlingen met rijkere ouders systematisch beter scoren op leesvaardigheid, wiskunde en wetenschap. “De 10 % leerlingen van vijftien jaar oud met de hoogste socio-economische achtergrond heeft 79 % kans om in een aso-school te zitten. Voor de 10 % leerlingen met de zwakste socio-economische achtergrond is dat maar 22 %. Bij zittenblijven is hetzelfde mechanisme aan het werk: slechts 8 % van de ‘rijkste’ leerlingen heeft al een jaar overgedaan. Bij de ‘armste’ leerlingen is dat 45 %. Vlaanderen is qua ongelijkheid een van de slechtste leerlingen van de internationale klas. Anders gesteld: haast nergens is afkomst zo’n goede voorspeller voor de schoolresultaten als in ons land,” schrijft De Standaard.
Anne Cornut en Ingrid Renders runnen Maison Slash, een online magazine voor ouders die meer zijn dan papa of mama alleen. Meer weten over Maison Slash? Lees ons interview met Anne en Ingrid.  Of volg hen via Instagram en Facebook
Foto: Istock

Schrijf je reactie

5 reacties
  • Jo Volckaert says:

    Bedankt voor deze inspirerende blog. Ik heb deze blog gedeeld deze week ik mijn netwerk en eveneens heftige reacties op gekregen.. Dit heeft me aangezet om heel toepasselijk jullie blog te verwerken in mijn eigen blog. Deze wordt gepubliceerd donderdag 7 september 2017 om 8 AM.
    Ik nodig jou dan ook heel graag uit deze blog te lezen. Dit kan je doen via http://www.jovolckaert.com. Geef gerust jouw reactie terug. Delen is eveneens toegestaan ;).

  • Sarah says:

    Het is ook op aandringen van de ouders dat er gebruik wordt gemaakt van invulboeken. Wanneer een leraar ervoor kiest om geen voorgedrukte papieren te geven, komen er steevast klachten van ouders. Ze vinden het niet meer van deze tijd om leerlingen zelf te laten schrijven, want wat als ze ziek zijn? Dan moeten ze bijschrijven, en dat lukt niet. Daarom moeten de leraren ook nog eens de ingevulde werkbladen inscannen en op digitale platformen plaatsen.
    De toename van invulboeken ligt echt niet aan de uitgeverijen hoor, maar aan de ouders en de directies die daar in mee gaan.

    • MisterV says:

      Euhm, nee, het is de school die plooit voor de wensen van (enkele!) ouders en de commerce van de uitgeverijen die aan winstmaximalisatie willen doen.

  • Michaela says:

    Amai….zo uit het hart geschreven! En als je dan op het einde van het schooljaar ziet dqt er heeeel veel pagina’s van die dure invulboeken helemaal niet ingevuld zijn en je dat elk schooljaqr opnieuw ziet….plus dqt je nog rekeningen krijgt voor kopieën….ik vind dit systeem niet geslaagd!!!

  • Tina Vervloet says:

    Steineronderwijs ishier een mooie oplossing. Geen invulboeken, geen torenhoge kosten, geen standaard lessen, wel mooi versierde zelfgeschreven schriften, duidelijke afspraken met oog op ieders portemonnaie en lessen op maat … Leve de creativiteit!!!

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen