Tom en Anthony van ‘Zwijgen is geen optie’ interviewen geëngageerde mensen die geen blad voor de mond nemen. Engagement is voor deze mensen geen hobby, maar staat centraal in hun leven. ‘Zwijgen is geen optie’ portretteert hen als inspiratie, om te ontdekken hoe we zelf de wereld van morgen een beetje beter kunnen maken dan vandaag. Vandaag onze eigen hoofdredactrice Jozefien Daelemans!
Omdat ze in de bestaande bladen haar gading niet vond, besloot Jozefien drie jaar geleden zelf een magazine op te richten. Het moest een plek worden waar lezers zich konden herkennen in de mensen die getoond werden én waar de lezers terug konden praten. Een online platform dus, met realistische rolmodellen, dat de vinger aan de pols houdt van een veranderende wereld. Jozefien had op voorhand geen marketingplan, doelgroepanalyse of meer van die dure dingen, maar besloot gewoon haar buikgevoel te volgen. “Zo denk ik wel vaker. Wat heb ik te verliezen? Als ik het niet probeer, wie gaat het dan doen?” Het leven is een speeltuin, is haar motto.
Haar buikgevoel bleek juist te zitten. Met een geslaagde crowdfunding werd drie jaar geleden een startkapitaal opgehaald bij de trouwste fans waarmee een nieuwe site werd gebouwd, een webshop werd opgetuigd en de eerste printnummers werden gemaakt. Vandaag draait Charlie voor het grootste deel op inkomsten van abonnees. Mensen die fan zijn van de verhalen die verder gaan dan uiterlijke dromen.
“Mensen voelen dat het plaatje niet meer klopt en zijn aan het zoeken naar iets anders.”
Dat er nood is aan andere verhalen, bewijzen de lezers wel. “Elk stuk dat we posten over work-life balance of over burn-out is gegarandeerd een hit. Mensen voelen dat het plaatje niet meer klopt en zijn aan het zoeken naar iets anders. Iedereen heeft door dat hoe we het nu aan het doen zijn, niet zo netjes is en niet zo goed voor de planeet en niet zo goed voor elkaar, maar hoe moeten we het dan anders doen? Antwoorden vinden op die vraag vind ik veel boeiender dan de vinger te wijzen naar wie het allemaal ‘verkeerd’ aan het doen is.”
Charlie voelt voor Jozefien als een derde kind. De 9-to-5 mentaliteit is niets voor haar. Ze wil baas zijn over haar eigen tijd en over haar eigen leven. De idealen die belangrijk zijn in haar leven, draagt ze uit in haar werk. En zo heeft ze het graag. Haar job is geen verplicht nummertje, maar onderdeel van haar way of life.
“Fuck Fake. Ga terug naar de essentie: zie dat je jezelf goed voelt, dat is al een hele uitdaging.”
Haar rolmodel? Er zijn veel sterke vrouwen die ze als voorbeeld ziet, maar op de eerste plaats staat haar moeder. Een vrouw van eenvoudige komaf die als alleenstaande moeder van vier kinderen de eindjes aan elkaar moest zien te knopen. Zij leerde Jozefien dat de meest eenvoudige dingen de meest waarde hebben. Dat in tegenstelling tot de familie van haar vader, die leefde voor de uiterlijke schijn, maar waar er achter de façade vanalles mis zat. Het zorgde ervoor dat haar bullshitmeter enorm scherp afgesteld staat. Wanneer mensen een hele hoge façade optrekken, is dat vaak een teken dat er daarachter veel verdriet een eenzaamheid schuilgaat. “Zorg dus dat de kern goed zit,” is haar advies. “Fuck Fake. Ga terug naar de essentie: zie dat je jezelf goed voelt, dat je blij bent met je job en de situatie waarin je samenleeft. Dat is al een hele uitdaging. De rest, de uiterlijke dingen, die komen dan vanzelf wel.”
Schrijf je reactie