Column

Vandaag is paars

Vandaag is paars

Ik was vijf maanden zwanger in juli 2010 toen Prince op de weide van Werchter stond. Mijn lief was twee maanden daarvoor vertrokken en het leek alsof ik nooit meer in mijn hele godganse leven nog een dag gelukkig zou zijn. In mijn herinnering huilde ik constant: iedere dag, altijd, overal. Maar niet daar, bij de grote kleine Prince.

Als kind was ik opgegroeid met de onheilige Drievuldigheid Michael Jackson, Madonna en Prince. Dat waren de jaren ’80 en de jonge twintiger die Prince toen was, zat duidelijk in een seksuele prime. Nadat hij achtereenvolgens Dirty Mind en Controversy had uitgebracht, kreeg hij de titel His Royal Badness. Op het einde van de eighties kwam hij met meesterwerk Sign O’ the Times. Ik had in die tijd pas mijn eerste communie gedaan en kweelde vrolijk zijn nummers over pijpen, natte poezen en aids mee in een fonetisch Engels dat geen enkele ruk betekenis had.

“I like ‘em fat”, “I like ‘em proud”
“Ya gotta have a mother for me”
Now move your big ass ‘round this way
So I can work on that zipper, baby
Tonight you’re a star and I’m the big dipper
(Uit: Get off)

In de jaren ’90 had Baz Luhrmann met zijn versie van Romeo + Juliet een heel nieuwe dimensie gegeven aan de Angelsaksische literatuur én vernieuwde hij mijn aandacht voor het werk van Zijne Purperen Hoogheid. De versie van When doves cry uit de film is weergaloos. Prince zelf was inmiddels aan een tweede leven begonnen als TAFKAP (The Artist Formerly Known As Prince), of soms als The Symbol, en op andere momenten als The Artist. Afijn, het waren verwarrende tijden. De man was bijna 40, het was misschien de voorbode van een midlifecrisis.

Maybe I’m just too demanding
Maybe I’m just like my father too bold
Maybe you’re just like my mother
She’s never satisfied
Why do we scream at each other
This is what it sounds like
When doves cry
(Uit: When doves cry)

In december 1998 zag ik hem voor het eerst live in de Gentse Expo. Ik zat in mijn tweede jaar aan de unief. Mijn toenmalig lief had me ook al – o ironie – een paar maanden voordien laten zitten na een relatie van drie jaar. Het zou mijn eerste zaaloptreden worden. Ik vergeet het nooit nooit nooit. Die dag werd hij mijn held. Ik leerde dat hij op zijn allereerste plaat elk instrument zelf had ingespeeld en ze ook geproducet had. Ook nu schakelde hij moeiteloos van gitaar over op piano, bas of drum. Er was geen hoofd, heup of ledemaat in de zaal niet in beweging. In het midden van het optreden schreeuwde hij: ‘I wanna see you! Put on the lights. I want to see you.’ Hallo tl-verlichting, weg belichting op het podium. Maar niet de sfeer, die was er nog. Overal rond me heen zag ik mensen uitzinnig dansen. Het dak moest eraf. En dat lief van me? Geen seconde gemist.

And the moral of this motherfucker is
Ladies, make ‘em act like they know
You are, was and always will be pussy control
(Are u ready?)
Peace and be wild
(Ah, pussy control)
(Uit: P Control)

Op die juli-avond in 2010 viel het water met bakken uit de lucht. Van ‘Purple rain’ was die avond geen noot gelogen. Ik weet niet meer of ik gehuild heb. Wel had ik schrik om mijn kind te verliezen. Om de haverklap had ik harde buiken. Het was onmogelijk om niet als krankzinnig te dansen op de funk van Prince. Ik hield mijn buik vast en sprong het verdriet uit mijn lijf. Voor het eerst sinds lange tijd geloofde ik dat het misschien wel goed met me zou komen. Met mij en mijn kind.

It hurt me so bad when she told me
With tears in her eyes
He was all she ever had
And now she wanted to die
(Uit: I could never take the place of your man)

Een jaar later had ik een flinke zoon en een ticket voor wat het laatste optreden van Prince voor me zou worden, in Gent op het Sint-Pietersplein. Drie keer is scheepsrecht. Het mag alvast duidelijk zijn dat geen enkele man mij ooit nog kan verlaten, nu ik geen Prince meer heb om me er weer bovenop te helpen. En dat het wel mag gaan sneeuwen komend weekend. Dat ook.

Sometimes it snows in April 
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never-ending
And all good things, they say, never last
(Uit: Sometimes it snows in April)

Foto: Prince op Coachella in 2008, Drew Mackie via Flickr Commons

Wat betekende Prince voor jullie? Deel je verhaal in de comments.

Schrijf je reactie

10 reacties

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen