interview

“Nog te veel kwetsbare jongeren vallen uit de boot”

Saskia Van Nieuwenhove wint de vijfde Prijs van de Gelijkheid

“Nog te veel kwetsbare jongeren vallen uit de boot”

Het Festival van de Gelijkheid reikt al voor de vijfde keer de Prijs van de Gelijkheid uit aan iemand die zich laat opmerken in zijn of haar inspirerende strijd voor meer verbondenheid en gelijkheid. Dit jaar valt Saskia Van Nieuwenhove in de prijzen. Saskia zet zich al jaren in voor kwetsbare jongeren, onder meer uit de jeugdzorg. Met haar vzw Ne(s)t biedt ze nu een gezinsvervangende thuis aan tienerslachtoffers van mensenhandel.

Met de Prijs van de Gelijkheid 2019 volgt Saskia Van Nieuwenhove in een lijstje met Reinhilde Decleir, Ish Ait Hamou, Mohamed El Bachiri en Jessika Devlieghere van Palestinian Circus School. Het zijn ook deze laureaten die Saskia naar voren schoven als winnaar van dit jaar. Iets waardoor ze de prijs met extra trots in ontvangst neemt. “Dat Reinhilde Decleir mee in de jury zat en mij nomineerde, maakt me heel fier. Ik ben zelf een heel grote fan van haar. Als ik dan verneem dat zij op haar beurt vol lof is over mijn project, doet dat enorm veel deugd.”

Zo’n twee jaar geleden richtte Saskia de vzw Ne(s)t op waarmee ze extra middelen kon verwerven om jongeren, meestal jonge meisjes die in de kinderprostitutie zijn terechtgekomen, bij te staan op onder meer juridisch en psychologisch vlak. “Ne(s)t staat enerzijds voor Nest. Ik wil hen een veilig nest bieden. Tienerslachtoffers van pooiers komen meestal uit heel kwetsbare gezinssituaties. Een echte thuis hebben ze al van jongs af aan nooit gekend. Dat probeer ik wel te geven. Ik ben uiteraard geen hulpverlener, het enige wat ik bied is een degelijk dak boven het hoofd en een warm nest in plaats van een kille, gesloten instelling. De instellingen zijn niet per se slecht, maar niet iedereen kan er aarden. Daarvoor heb ik nu dus een alternatief”, aldus Saskia.

“Met het vangnet dat ik bied, wil ik tegelijk een brug slaan naar hun verdere toekomst.”

“Anderzijds staat het voor ‘net’, als in opvangnet. Ze kunnen altijd op mij rekenen. Bij mij weten ze dat ze er niet alleen voor staan, eens ze achttien worden en op eigen benen moeten staan. Ik help hen mee zoeken naar een eigen woonst, al dan niet als begeleid alleen wonen, maar wel altijd geheel op hun eigen tempo. Die aanpak werkt. Als ze in een instelling zitten, lopen ze veel vaker weg. Bij mij komen ze telkens terug omdat ze een gevoel van geborgenheid hebben. Met het vangnet dat ik bied, wil ik tegelijk een brug slaan naar hun verdere toekomst.”

Het opvangnet en het veilige nest kan je heel letterlijk nemen, want Saskia vangt momenteel acht meisjes op in haar eigen huis. “Deze week is het twee jaar geleden dat ik het eerste meisje opving. Ze zag echt geen andere uitweg en ik hield mijn hart vast voor haar. Ik wou absoluut een tweede Jordy (een jongen uit de jeugdzorg die in 2016 in een tentje stierf van ontbering, red.) voorkomen”, zegt Saskia. “Mijn eerste gedacht was om haar eventjes in huis te nemen, maar dagen werden weken en maanden. Ondertussen kwamen er nog tien andere bij. Drie zitten ondertussen elders. Ik heb écht geen plaats meer over en dat breekt mijn hart. Anders nam ik er gerust nog wat meer in huis.” (lacht)

Van een work-life balance is er dan amper nog sprake. “Ik zit met acht pubers in huis met elk hun eigen loodzware bagage. Ik zit middenin de problematiek. Ik sta ermee op en ga ermee slapen”, aldus Saskia. “Hoe ik het volhoud? Omdat ik ondertussen ondersteund word door twee prachtige begeleiders en een team enthousiaste en toffe vrijwilligers. En door goed op mijn zelfzorg te letten. Uiteindelijk leef ik nog, hé, en ik lach nog, dus çava.” (lacht)

“Hoe zwaar het ook soms is, ik verval zeker niet in cynisme.”

De meisjes waarvoor Saskia in de bres springt, zijn vaak het slachtoffer van pooiers, zogenaamde loverboys. Ze verleiden de jonge, kwetsbare meisjes met materiële weelde, zoals een iPhone. In ruil daarvoor vragen de loverboys seks. Sommige meisjes hebben op den duur wel tot twintig klanten per nacht. “Dat heeft uiteraard zware psychologische gevolgen. Maar momenteel gaat het, naar onze normen, goed met de meisjes. Er zijn er bij die zich lang dwangmatig probeerden wakker te houden, bang voor nachtmerries. Als we zien dat zij nu toch al vijf uur per nacht kunnen slapen, is dat een hele grote stap. Dat geeft hoop voor de toekomst. Hoe zwaar het ook soms is, ik verval zeker niet in cynisme. Hoe heftig de problemen van de meisjes ook zijn, het zijn zij die mij overeind houden en het allemaal waard maken.”

Het jarenlange werk van Saskia is ook niet onopgemerkt gebleven. Tegen 2020 zouden er over Vlaanderen een viertal gelijkaardige projecten uit de grond moeten zijn gestampt. Die projecten zouden een kleine, gezinsvervangende plaats worden voor zo’n tien jongeren. “Mijn initiatief inspireert duidelijk de hele sector. Dat is fijn om te zien.”

Saskia Van Nieuwenhove werkte jarenlang als journaliste en gaf op die manier ook vaak een stem aan kwetsbare jongeren. Ze was niet zelden snoeihard voor het beleid, maar ziet dat er vandaag een positieve evolutie aan de gang is. “Na Jordy is de sector echt wel wakker geschud. Veel instellingen zetten jongeren niet meer zomaar op straat op hun achttiende.

“Mijn initiatief inspireert duidelijk de hele sector. Dat is fijn om te zien.”

Begeleiders reageren nu anders op sommige situaties, al staan zij zelf natuurlijk ook onder een enorme werkdruk. Zij kunnen hun taak als opvoeder amper nog uitvoeren omdat ze meer bezig moeten zijn met administratie en de helft van de tijd voor een computer doorbrengen. De overheid hield het gelukkig niet bij loze woorden. Er zijn effectief dingen veranderd, maar er zijn nog te veel kwetsbare jongeren die uit de boot vallen, waaronder deze piepjonge slachtoffers van pooiers. We zijn er dus zeker nog niet.”

Om nog even terug te komen op de Prijs van de Gelijkheid, vraag ik Saskia wat gelijkheid voor haar betekent. “Dat je ongeacht je afkomst, religie, roots, maar ook van wie je ouders wel of niet zijn, gelijke kansen krijgt en als een gelijkwaardige persoon wordt bekeken. Het zou niet mogen uitmaken in deze maatschappij dat je toevallig in een verkeerde wieg bent geboren en dat de achterstand waarmee je aan je leven begint zo groot is. Iedereen heeft recht op een goed – nu ja – ne(s)t. (knipoogt) 

Het Festival van de Gelijkheid gaat dit jaar door op 28, 29 en 30 november in de Vooruit in Gent.

Bekijk of beluister ook het gesprek dat Zwijgen Is Geen Optie had met Saskia Van Nieuwenhove.
Foto: Zwijgen Is Geen Optie

Schrijf je reactie

4 reacties
  • Sandra Vercauteren says:

    Respect voor wat je dagelijks realiseert, en voor wat je betekent voor de meisjes…een veilige haven in een zeer woeste zee

  • De Windt Anny says:

    Gefeliciteerd om jouw onvoorwaardelijke Inzet en je Volharding ❤️

    • Sonia says:

      Je hoef ik je bewonder in alles wat jij doet. Telkens ik daar ben, met de meisjes praat merk ik hoe nauwkeurig je de zorgaanvraag aanvoelt en blijft attent observerend de 
      ,!dit op zich is al een talent op zich. 
      Je doet een nobele job met een bescheidenheid die jou nog eens des te mooier wordt.

  • Anne says:

    Proficiat ik heb heel verl bewondering voor wat je realiseert.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen