Interview

“Minder Kardashians en meer realistische rolmodellen graag!”

10 vragen aan twintigers over de toekomst van de journalistiek

“Minder Kardashians en meer realistische rolmodellen graag!”

Terwijl de debatten over de toekomst van de media vaak gevoerd worden door Belangrijke Mijnheren in nette pakken, willen wij de vraag graag stellen aan de volgende generatie: meisjes en jongens die geen wereld kennen zonder internet en gebeten zijn door nieuws en media. Van een pas afgestudeerde student journalistiek tot de jongste hoofdredacteur van Vlaanderen. Vandaag onze chef redactie Selma Franssen!

Selma Franssen, 28, chef redactie bij Charlie Magazine

1. Welke media consumeer je?
“Het is verleidelijk om langs de krantensites te surfen en snel nieuws te bingen, maar ik probeer dat te laten. In plaats daarvan kies ik elke dag een aantal longreads uit de New Statesman, New York Times, de Deense publicaties Zetland en Information, De Groene Amsterdammer, De Correspondent en artikels die ik tegenkom op Medium of via Blendle. Tijdens de afwas luister ik naar podcasts zoals NPR Embedded.” 

2. En hoe en waar?
“Ik lees op mijn desktop of smartphone en ga nergens heen zonder een boek. Ik heb ook geen radio, televisie of Netflix omdat… ik nu eenmaal het allerliefst lees. Dat doe ik zelfs als ik in de rij sta bij de supermarkt.”

3. Betaal je voor media?
“Ja. Ik werk voor een medium dat niet kan bestaan zonder lezersinkomsten, dus ik wil makers van andere media ook steunen. Hetzelfde geldt voor muziek, die koop ik waar mogelijk op vinyl en rechtstreeks van de artiest. Ik heb online abonnementen op Zetland en De Correspondent en krijg wekelijks De Groene Amsterdammer op papier. En ik betaal voor losse artikels via Blendle. De Standaard en De Morgen lees ik op mijn werk. Geen idee wat ik betaal. Waarschijnlijk meer dan verantwoord is in verhouding tot mijn inkomen, maar soit. Put your money where your mouth is, denk ik dan, ik bespaar wel op m’n gasrekening ofzo.”

4. Wat mis je zelf in het aanbod?
“Omdat redacties weinig divers zijn en de focus ligt op breaking news, vertolken de grotere ontwikkelingen die lezers elke dag voelen zich niet in de media. Artikels worden geschreven vanuit de opvatting dat het klassieke gezin, de opdeling tussen links en rechts, vaste jobs en eindeloze economische groei onverwoestbare pijlers zijn. Terwijl steeds meer mensen al dan niet uit vrije wil een zelfstandigenstatuut of flexjob hebben, we steeds langer buiten traditionele gezinsverbanden leven, jongeren ervan uitgaan dat ze later geen pensioen zullen krijgen, mensen niet primair als consument gezien willen worden en ga zo door.

De diverse samenleving is een feit, de redacties en bijgevolg hun output moeten dat weerspiegelen.

Ik lees dus graag publicaties die wél mee zijn met de tijdsgeest. Artikels waarin de journalist op zoek gaat naar manieren om werk en bezit te herdefiniëren, in plaats van ons te vertellen wie wat gezegd heeft over het gat in de begroting. Of artikels met en door mensen die ondervertegenwoordigd zijn in de media, zonder dat ze in dat artikel opgevoerd worden om hun “groep” te vertegenwoordigen. Dus iemand die vertelt over zijn job als trambestuurder en die toevallig ook transgender is, in plaats van een transgender die vertelt hoe het is om transgender trambestuurder te zijn. De diverse samenleving is een feit, de redacties en bijgevolg hun output moeten dat weerspiegelen.”

5. Waarvan is er te veel?
“Bijlages, speciale edities en hele lifestylebladen die specifiek voor mannen of vrouwen gebrand worden en allerlei verouderde stereotypes naar boven halen. Mannen en vrouwen werken, betalen rekeningen, koken, gaan op reis, zijn opvoeders, hebben seks, sporten, maken en gebruiken technologie… Er is meer dat ons verbindt dan dat ons van elkaar doet verschillen. Hebben we echt verschillende bladen en katernen nodig, of is die doelgroepenbenadering vooral handig voor adverteerders?

Zolang lifestyle-bladen reportages over ondernemen voor mannen blijven branden en vrouwen vooral make up voorschotelen, zullen we ons nooit een vrouwelijke president van de VS kunnen voorstellen en zullen mannen die zorgtaken op zich nemen scheef aangekeken blijven worden. In plaats van ontelbare Kardashians, wil ik graag meer realistische rolmodellen zien.”

6. Wanneer zijn media op hun best?
“Als ze mijn blik op de wereld veranderen.”

Het gebeurt regelmatig dat een lezer mijn dag goed maakt door een bericht met interessante aanvullingen en vriendelijke woorden te sturen.

7. Hoe zie jij het gebruik van media evolueren?
“Print zal niet verdwijnen. Persoonlijk vind ik het een voordeel dat ik magazines vaak van a tot z lees en daardoor kennismaak met nieuwe onderwerpen en meningen, terwijl ik online alleen de artikels tegenkom die mensen uit mijn omgeving delen. Het internet was ooit een baken van nieuwe informatie, totdat we gevangen raakten in de filterbubbel, die ons content voorschotelt op basis van ons surfgedrag, onze likes en onze vrienden. Als je vooral via apps als Facebook en Twitter surft in plaats van via de browser, wat veel mensen doen, zie je vooral meer van hetzelfde: content die je bestaande opvattingen bevestigt in plaats van uitdaagt. Dat gaat veranderen denk ik, mensen worden Facebook als hun portaal op het internet zat. Ik denk dat meer mensen gebruik gaan maken van diensten als Blendle en Medium, waarbij een team de beste en meest interessante artikels uitkiest, die je elke ochtend via een nieuwsbrief in je inbox krijgt.”

8. Hoe zie jij de interactie tussen lezer en medium het liefst?
“Ik verbaas me altijd over online media waar vooral gescholden wordt onder de artikels en waar de journalist die het stuk schreef, zich niet eens in de discussie durft te mengen. Waarom heb je dan eigenlijk die commentsectie? Als je met zorg een community rond je medium opbouwt en je lezers serieus neemt, kun je wél een waardevolle commentsectie hebben, waar lezers met elkaar en de journalist praten. In het beste geval is de commentsectie een waardevolle aanvulling op het artikel. Lezers hebben vaak expertise en ervaringen die kunnen bijdragen aan artikels en bij een magazine als Charlie zijn onze lezers essentieel voor ons voortbestaan. Het is daarom belangrijk om lezers de mogelijkheid te geven in gesprek met ons te gaan, en ook echt iets met hun input te doen. We doen dat via social media, onze events en de commentaren op onze eigen site. Dat is fijn voor de lezers, maar ook voor ons. Het komt regelmatig voor dat een lezer mijn dag helemaal goed maakt door een Facebookbericht met interessante aanvullingen en vriendelijke woorden te sturen.”

Ik wil een magazine maken dat zoals het leven is, zodat mensen niet meer hoeven te dromen van een gefotoshopt leven zoals in de magazines.

9. Wat zou jij doen als je eindbaas was van een krant of mediahuis?
“Gemakkelijker gezegd dan gedaan: voluit durven inzetten op andere verdienmodellen dan het maken van hele bijlages die enkel uit advertenties bestaan. Neem zo’n bijlage over reizen bij de weekendkrant, die bestaat uit twee (gesponsorde) reportages over luxevakanties, en verder pagina’s en pagina’s vol advertenties. De lezer heeft daar niets aan. Als ik de weekendkrant koop, gooi ik de helft van de bijlages al bij de krantenwinkel in de vuilbak. Ik weet dat het moeilijk is om een krant te financieren, maar laten we daar alsjeblieft mee stoppen. Mijn geweten zou schoner zijn en bomen wereldwijd zouden ons dankbaar zijn.”

10. Jouw estafettevraag van de vorige in de rubriek (Yorick Dupon, aspirant-journalist en redacteur bij Geekster):Wat hoop je met Charlie Magazine te veranderen aan het medialandschap in Vlaanderen?
“Ik wil een magazine maken dat zoals het leven is, zodat mensen niet meer hoeven te dromen van een gefotoshopt leven zoals in de magazines. Aantonen dat lezers net zo graag, of liever, beelden zien van mensen die op hen lijken, dan modellen die bijna onherkenbaar zijn gefotoshopt. Aantonen dat het loont om te geloven dat mensen – en in het bijzonder vrouwen – slim zijn en geïnspireerd willen worden, in plaats van omlaag gehaald te worden door dieettips, verouderde stereotypen en roddelverhalen. Ik hoop dat andere media zullen volgen en dat echt langzaamaan de norm wordt in plaats van onecht. Keep it real, fuck fake!”

En dan nog de bonusvraag! Volgende week is Jan Walraven, journalist bij Apache aan de beurt. Wat zou je hem willen vragen?
“Vrees je voor de toekomst van Apache met het proces dat nu boven jullie hoofd hangt?”

Foto Selma: Sarah Van Looy
Lees hier alle interviews in de reeks Jonge Mediamakers

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen