Column

Waar zijn die handjes?

Waar zijn die handjes?

Nieuw op de werkvloer: sinds kort kun je je bedrijfsbadge laten inplanten in je hand. Je krijgt geen schijf in je handpalm, maar het gaat om een kleine chip, die tussen duim en wijsvinger een plekje krijgt. Je werk zit voortaan niet alleen in je hoofd, maar ook letterlijk onder je huid.

Zou het pijn doen? Niet echt, het is een minimale ingreep. En voortaan kun je dus altijd binnen. Wat een rustig gevoel.

Hier word ik even stil van. Ik denk aan hoe ik ooit ergens werkte waar echt heel veel kon met onze bedrijfsbadge. Niet alleen binnenkomen, maar ook printen of betalen in de kantine. Ik zie het voor me. Twaalf uur ’s middags, even wuiven in het bedrijfsrestaurant en daar glijdt de dagschotel al op je dienblad en glipt het bedrag al even snel van je loon. Toch goed die handen in de zakken houden als je voorbij de snoepautomaat wandelt.

Een knobbeltje tussen duim en wijsvinger is straks een hand-ig teken van de mantra: ik werk, dus ik ben.

Wat later lees ik nog wat er gebeurt als iemand het bedrijf verlaat: de chip wordt gedeactiveerd. Dat levert nog een bijkomend voordeel op, bedenk ik. Bij sollicitaties toon je je hand aan de nieuwe chef: heb jij veel bobbels tussen duim en wijsvinger, omdat die plek vol zit met gedeactiveerde chips? Proficiat, jij kunt een ruime professionele ervaring voorleggen. Een knobbeltje tussen duim en wijsvinger is straks een hand-ig teken van wat een mantra is voor velen: ik werk, dus ik ben.

Toch zie ik ineens een minpuntje aan dit verhaal. Alles wat technologisch is, gaat ooit, op een dag, eventjes stuk. Soms maar heel even, maar toch.

Je komt bij het bedrijf aan, je wuift elegant naar de chiplezer… en de deur blijft dicht. Potdicht. Een collega vragen om de deur te komen openen, is geen oplossing, want op het einde van de dag zal hij geregistreerd staan als ‘dubbel hard gewerkt’ terwijl jij technologisch gezien niks hebt gepresteerd.

Maar dan ineens begrijp ik wat erachter zit. Dat ik er niet eerder aan heb gedacht.

Je werk onder je huid, je zen onder je duim. Echt iets om handenwrijvend naar uit te kijken.

Deze chip is natuurlijk bedacht als oplossing voor al die overspannen werknemers. Het is een slimme zet: geef je werknemers zo’n chip, en als je ziet dat de druk te hoog wordt, laat je het implantaatje even uitvallen zodat ze niet anders kunnen dan naar huis gaan om even te relaxen.

Geniaal vind ik het. En lief. Zo lief om het gekissebis rond werkbaar werk op deze manier op te lossen. Ze hebben gewoon een technologisch snufje bedacht dat ons vanzelf zal begeleiden naar een tijd waarin we ons niet meer zo voorbijlopen, waarin we weer meer mens worden in plaats van werknemer. Je werk onder je huid, je zen onder je duim. Briljant en – jawel – bijdehand.

Echt iets om handenwrijvend naar uit te kijken.

Ilse Ceulemans is journalist en auteur van het boek ‘Het Ministerie van Werkplezier, alles went behalve slecht management’, Uitgeverij Manteau. Het ideaal kerstcadeautje voor je overwerkte vriendin of broer met een burn-out.
Foto: Istock

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen