Er is iets aan de hand in Nederland: SIRE, een bekende organisatie die sensibiliserende reclame maakt, heeft een nieuwe campagne met de titel ‘Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn?’. Je voelt ‘m waarschijnlijk al aankomen: de boodschap van het bijbehorende filmpje doet denken aan een tijd toen jongens nog buiten piraatje speelden terwijl meisjes braaf binnen zaten te borduren. En niet andersom, want zo hoort dat niet.
Deze campagne wil opvoeders vertellen dat jongens op een andere manier leren en zich ontwikkelen dan meisjes. Schijnbaar leren jongens meer door te ontdekken, te experimenteren, risico’s te nemen en te doen. Want jongens die niet ravotten zijn geen echte jongens en leren door te ontdekken is minder belangrijk voor meisjes… Juist ja. De Nederlandse auteur Guus Kuijer verzuchtte op Twitter: “Ik was een jongen, maar niet stoer. Ik hoop dat SIRE dat niet erg vindt.” Het filmpje werd op social media op een paar uur tijd vakkundig neergesabeld.
In de mediarel die ontstond, raakte een ander aspect van de campagne wat ondergesneeuwd. Op de campagnesite vind je de mogelijkheid om “broekie” uit te testen. “Dit is de onverwoestbare broek van SIRE. De broek om in te experimenteren, springen, klimmen en ravotten. Een broek die het leren door te proberen stimuleert. Om zo alle opvoeders van Nederland uit te dagen met de vraag: wat mag hij van jou?” Overigens betekent “broekie” ook jongetje, kan ik je als Nederbelg vertellen. Al kunnen meisjes de broekie ook dragen, voegt SIRE er nog aan toe (voor wie vreesde dat er voor meisjes een rokkie ontwikkeld was, wees gerust!).
“Way to go SIRE, ouders impliciet verwijten dat ze hun kinderen aan de buis gekluisterd houden uit angst voor een gescheurde broek.”
Leuke gimmick, dat broekie van supersterke vezel op basis van Ultrahoog Moleculair Polyethyleen. Nu heb ik zelf geen kinderen, maar vertel mij eens ouders, laten jullie je kinderen inderdaad minder buiten ravotten uit angst dat ze een gat maken in hun jeans? In de jaren vijftig was dat misschien een overweging. Ik ken de verhalen van vrouwen die zich herinneren hoe hun broers de eerste jeansbroeken kregen, omdat ze die tijdens het spelen minder snel stuk zouden maken. De meisjes wilden ook wel zo’n modieuze broek, maar moesten wachten, want jeans waren niet goedkoop en ouders vonden dat kledingstuk bovendien niet gepast voor meisjes.
Gelukkig is het nu 2017 en kan iedereen jeans dragen. Jeans kunnen stukgaan, maar het gebrek aan een onverwoestbare broek lijkt me weinig reden om je kinderen in de zetel te parkeren met een iPad. Ik vermoed dat maatschappelijke veranderingen zoals verstedelijking, krimp van de groene ruimtes en minder sociale cohesie, waardoor er niet altijd een veilige plek is om buiten te ravotten, er meer mee van doen hebben. Het zal ook wel iets te maken hebben met ouders die beiden heel wat uren moeten werken om in het levensonderhoud van hun gezin te voorzien en die na een lange werkdag gewoon behoefte hebben om neer te ploffen en met hun kind TV te kijken. Of dat kinderen het al vanaf jonge leeftijd zelf druk hebben met hun huiswerk. Of dat er nieuwe manieren bij zijn gekomen waarop kinderen spelen, zoals het maken van Youtubevideo’s, waarbij ze evengoed belangrijke (digitale) vaardigheden leren. Way to go SIRE, jongens en meisjes in beperkende hokjes stoppen en ouders impliciet verwijten dat ze hun kinderen aan de buis gekluisterd houden uit angst voor een gescheurde broek. Een dubbelfail dus.
“Wie de plank misslaat met een rolbevestigende reclamecampagne, komt daar niet meer mee weg.”
Gelukkig is er meer veranderd sinds de jaren vijftig dan de manier waarop we genderrollen definiëren. En dat heeft SIRE gemerkt. Op social media barstte eerst de discussie los, de voorpagina’s van alle Nederlandse kranten en het journaal volgden. Het relletje bereikte zelfs Vlaanderen. En daarom word ik stiekem blij van deze misser en de daarop volgende discussies over genderrollen, beeldvorming en hoe het onderwijs voor kinderen (m/v/x) beter kan. Wie de plank misslaat met een rolbevestigende reclamecampagne, komt daar dankzij social media niet meer mee weg. Opgroeien met de smartphone in de hand, het heeft zo z’n voordelen.
7 reacties
De reacties op de SIRE – campagne zullen natuurlijk ook als een bevesitiging worden gezien dat voor tal van feministisch geïnspireerde columnisten, de problemen waar vooral en specifiek jongens mee zitten, met graagte onder de mat worden geveegd.
Dat is een toxisch soort feminisme, dat van het niet naar waarde schatten van problemen van jongens, een tikkende tijdbom maakt.
In de scholen in de pedagogiek is het allang duidelijk dat jongens achterop raken, en dat er wel degelijk maatregelen voor jongens nodig zijn ( net zoals er campagnes werden gevoerd om meisjes – niet “kinderen”, maar “meisjes” – in STEM – richtingen te krijgen).
– Waar blijven wettelijk verplichte quota’s om meer mannen in het basisonderwijs te krijgen? Het kan wel voor andere bepalende sectoren, en het wordt vurig verdedigd door vrouwenroganisaties, waarom dan niet in het onderwijs?? Als er nu één beeldbepalende sector is, is het wel deze.
– Waar blijven maatregelen om iets te doen aan de uitval van specifiek jongens, in het onderwijs ? Uit de reacties op de SIRE – campagne mag al blijken dat voor feministisch geïnspireere auteurs de problemen van jongens van geen tel zijn, en dat problemen van jongens al snel worden geminimaliseerd of worden verdronken in de vijver van ” maar meisjes hebben ook problemen”. Tal van excuses om vooral niets te ondernemen…
Zie een aantal inzichten van academisch geschoolde mensen uit het veld :
http://www.ad.nl/binnenland/de-juf-wil-van-elke-jongen-een-meisje-maken~af6cda38/
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/05/01/jongens-pas-op-de-verjuffing-van-het-onderwijs-slaat-toe-7585332-a1556621
https://www.nrc.nl/nieuws/2013/01/05/zuinig-zijn-op-jongens-in-de-klas-1193898-a165630
https://www.volkskrant.nl/archief/oorlog-aan-de-jongens~a740913/
Amai ja, wat een farce. Niet toevallig staat Angela Crott op de voorpagina van de campagne website als ‘expert’.
Je vindt hier o.a. hier een presentatie van haar;
https://www.slideshare.net/CSRsource/angela-crott-echte-mannen-gezocht
Maar wees gewaarschuwd, Angela is iemand die zot loopt van de uber-stereotype machoman (ze schreef er zelfs een boek over; ‘Jongens zijn ’t’) Een antifeministisch pamflet van de bovenste plank als je ’t mij vraagt.
Inmiddels heeft een van die andere experten die SIRE aanhaalt op haar website laten weten dat hij de campagne “werkelijk achterlijk vind”, zie http://www.emancipator.nl/laat-jongens-mens-zijn/
En voor wie zich afvraagt waarom de beeldvorming die SIRE bezigt echt schadelijk is voor ons allen, die kan Asha ten Broeke (2014) eens lezen. Haar artikel staat als een huis: http://ashatenbroeke.nl/2014/05/06/boys-will-be-boys/
Ik hoor helemaal geen verwijt in de campagne maar juist een reminder om wat minder ‘doe eens rustig’ tegen mijn zoon te zeggen, die van nature onstuimig is maar zich op dit eigenste moment helemaal uitleeft met de Barbiecamper. Dus los van het hele genderverhaal lijkt het me goed dat we eraan herinnerd worden om onze kinderen binnen de grenzen die ze nodig hebben ook voldoende ruimte te geven om lekker wild te zijn. Want laten we eerlijk zijn, ouders en opvoeders, mogen kinderen van ons nog gewoon lekker druk zijn? Zonder dat we daar een oordeel over hebben?
Helemaal mee eens. Voor mij werkte het ook meer als een reminder dat het feit dat mijn kleine energieke jongen ruimte nodig heeft om die energie kwijt te geraken en dat ik hem die ruimte moet gunnen. Om daar nu het label jongen/meisje op te hangen, nee dat is niet nodig. Ik klouterde als meisje in bomen, en liet de Turtles alstijd mijn gekidnapte barbies redden. Dus geen labels in dit huis. Maar ieder kind is anders, de ene heeft al wat meer fysieke uitdagingen nodig dan de andere om zich vrij te ontwikkelen. Ik denk dat de boodschap op zich een goede insteek heeft, enkel de manier waarop had toch net iets anders gekund.
Mooi geschreven x
Mijn 2 zonen hebben samen momenteel slechts 3 lange jeansbroeken waar geen gaten in zitten. Oma houdt een voorraadje knielappen bij voor hen en die heeft ze regelmatig nodig (dank u mama). Nu het zomer is dragen ze gelukkig vaker een short (wat dan weer kan leiden tot kapotte knieën natuurlijk, maar dat geneest vanzelf). 🙂