Anders bekeken

Moederliefde als krachtige antidrug

Anders Bekeken: Ben Is Back (2018) van Peter Hedges

Moederliefde als krachtige antidrug

Amerika is verslingerd aan ‘prescription drugs’ zoals oxycodon. Een goede zaak voor de farmaceutische miljardenindustrie, een ramp voor de volksgezondheid. Drama’s als Peter Hedges’ Ben is Back brengen daarom datgene in focus waar de Amerikaanse overheid een oogje voor dichtknijpt: de dodelijke drugsepidemie.

“Mocht je zwart zijn zou je al lang in de gevangenis zitten.” De bezorgde Holly Burns (Julia Roberts) windt er géén doekjes om als haar drugsverslaafde zoon Ben (Lucas Hedges) plots voor haar deur staat. Op kerstavond zelfs, hét familiemoment dat hij de laatste jaren steevast verziekte door knetterstoned op te duiken om daarna met een verse lading geld en medicijnen naar zijn volgende fix te vertrekken – zijn eigen dood tegemoet. Alles probeerde Holly om te helpen, maar de afkickkliniek bleek uiteindelijk de laatste optie. En radicaal met hem breken. Tot nu.

“De overheid en verzekeringsfirma’s kijken niet naar je om, maar dokters en apothekers zien je wel graag komen.”

Zo’n familiedrama verwacht je misschien niet meteen van Peter Hedges, de Amerikaan die vooral gekend is voor eigenzinnige familiekomedies als Pieces of April (2003) en Dan In Real Life (2007). Toch verruilt hij in dit familieportret de scherpe humor moeiteloos voor drama, tederheid en kritiek. Want als er één ding is dat Hedges duidelijk wil maken, is dat een drugsverslaving geen keuze is, maar een dure ziekte die niemand wil erkennen. Hedges richt de vinger zo rechtstreeks naar de verantwoordelijken. Zo vertelt Holly: “De overheid en verzekeringsfirma’s kijken niet naar je om, maar dokters en apothekers zien je wel graag komen.”

Julia Roberts als Holly Burns

Beautiful Boy is Back

Naast kritiek uiten wil Ben is Back toch vooral een aangrijpend familiedrama vertellen dat inzoomt op Bens afkickproces en de paranoia die dat bij zijn familie opwekt. Daarmee treedt Hedges’ drama duidelijk in de voetsporen van Felix Van Groeningen, die in zijn Hollywooddebuut Beautiful Boy een gelijkaardig pad bewandelde. Waar Van Groeningen op de relatie tussen een vader (Steve Carell) en diens verslaafde zoon (Timothy Chalamet) inzoomt, toont Hedges hoe een moeder haar zoon met moederliefde van de drugs probeert te houden.

Alleen: de aanpak van beide cineasten kan niet meer verschillen. Terwijl Van Groeningen het familiedrama invoelbaar maakt door een meanderende vertelling die flashbacks en poëtische montages verkiest, gaat Hedges voor een meeslepende, rechtlijnige aanpak die er één kritieke (kerst)dag van Ben en zijn familie uitlicht.

“Een verslaafde die plots kerstinkopen wil doen terwijl zijn ma druk aan het koken is? Geen probleem.”

Die sterke focus zorgt er alvast voor dat Ben is Back toonvaster is dan Beautiful Boy maar ook dat de verhalende kunstgrepen harder opvallen. Een verslaafde die plots kerstinkopen wil doen terwijl zijn ma druk aan het koken is? Geen probleem. Tijdens die kerstinkopen met moederlief dringend naar een AA-meeting? Geen probleem. Daarna wéér shoppen voor een kerstoutfit? Geen probleem. Wat met de kerstmaal waarmee Bens moeder eerder die dag druk in de weer was? Aangebrand, waarschijnlijk. Ook de zoektocht naar Bens verdwenen hond wordt zo lang warm gehouden dat de spanning na een tijdje uitgekookt is.

Lucas Hedges als drugsverslaafde zoon Ben

Liefde en andere drugs

Hoewel die opzichtige pogingen om het verhaal extra zuurstof toe te dienen geforceerd overkomen, lichten ze de centrale moeder-zoonrelatie wel mooi uit. Zowel Lucas Hedges als Julia Roberts schipperen immers constant tussen rouw en hoop, pijn en verlangen, liefde en verdriet. Dat levert veel mooie, emotioneel geladen momenten op die onderzoeken hoe krachtig moederliefde als antidrug is. Een wondermiddel blijkt het niet te zijn.

Met liefde alleen raak je immers niet van de drugs af. Daarvoor is een aanpak nodig die de grenzen van de familie overstijgen. Deze boodschap klinkt in beide films duidelijk door. Elk stellen ze kritische vragen over de epidemie en wie waar verantwoordelijk voor is. Mogen dokters zware opiaten voorschrijven bij kleine kwaaltjes? Hoe kan de overheid apathisch toekijken terwijl apothekers de dodelijkste drugdealers van het land worden?

Maar zelfs al kunnen films als Ben is Back de problematiek aangrijpend naar een groot publiek vertalen en er begrip voor vragen, voor echte oplossingen moet je niet in Hollywood zijn. Daarvoor heb je harde beslissingsmacht nodig. Hopelijk zien de juiste mensen de film.

https://youtu.be/j7ckCekdGr8

Wij mogen 10 duotickets weggeven voor Ben is Back. Abonnees houden best de volgende ledennieuwsbrief in de gaten.

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen