Emilie Bonjé is kinderfotograaf, maar niet van het Anne Geddes type. Ze voelt zich vooral aangetrokken door atypische gezichten. Voor haar nieuwe project, ‘Skin I’, fotografeert ze kinderen met een wijnvlek in het gezicht. Charlie sprak met haar over de drijfveer achter haar fotografieprojecten. “Ik wil de schoonheid tonen van mensen die gestigmatiseerd worden omwille van hun uiterlijk.”
Emilie: “Het idee voor mijn vorige project ‘Emile, de schoonheid van imperfectie’ ontstond toen mijn neefje Emile geboren werd. Bij zijn geboorte bleek hij het Syndroom van Down te hebben. Dat was niet tijdens de zwangerschap ontdekt. Als tante werd ik verscheurd door het nieuws, maar als fotografe raakte ik alsmaar meer gefascineerd door Emile’s eigenheid. Het project portretteert 51 kinderen met het Syndroom van Down.
Maar Emilies interesse voor bijzondere gezichten ging verder. “Ik kwam in contact met iemand die een litteken had in haar gezicht. Haar ouders hadden een geboortevlek laten verwijderen toen ze klein was. Ik raakte ik gefascineerd door wijnvlekken, vanwege hun willekeurige vormen, door hun gelaagdheid en door hun mooie rozige of paarse kleur. Alsof het gezicht of lichaam met aquarel is beschilderd. Ik zie er de grilligheid van de natuur in. Ook het taboe dat rond wijnvlekken heerst interesseert me. Het wijkt af van de heersende schoonheidsidealen, het is haast letterlijk een stempel. Dat geldt ook voor mensen met het Syndroom van Down. Met mijn projecten wil ik mensen uitdagen om voorbij de vooroordelen te kijken.”
Het is niet gemakkelijk om een project te doen rond een thema dat zo gevoelig ligt. Emilie vind het belangrijk dat zowel de gefotografeerde kinderen als hun ouders zich gerespecteerd voelen Dat is een uitdaging, want Emilie wil de kinderen afbeelden op een eigenzinnige en krachtige manier. “Sommige ouders schrokken een beetje van mijn beelden. Ze hadden verwacht dat hun kind lief en lachend op de foto zou staan. Want dat is de norm die we hebben als het om foto’s van kinderen gaat. Deze ingebakken conventionele verwachtingen zorgen er volgens mij voor dat de unieke en pure schoonheid van het kind deels aan ons voorbijgaat. Tijdens mijn shoots vraag ik ouders om hun kind niet steeds aan te sporen om te lachen.”
“Kinderen zijn niet alle uren van de dag lief en schattig. Ze zijn net zo vaak eigenwijs, nieuwsgierig en onbevangen, dwars, verlegen, impulsief, humeurig, bescheiden… Ik wil al deze karaktereigenschappen vangen in mijn werk. Ik vind het schitterend om een kindje dat heel verlegen is, juist op een moment van verlegenheid vast te leggen. Bij de thema’s die ik aankaart, zouden mensen al snel medelijden krijgen met de kinderen als ze allemaal lief glimlachend afgebeeld waren. Ik wil net de schoonheid en de kracht van hun anders zijn benadrukken.”
Hoe is het eigenlijk om met kinderen te werken? “Ik communiceer graag met kinderen en dat is belangrijk om tot een geslaagde foto te komen. Ik kan kinderen ongegeneerd vragen om bepaalde dingen te doen, ze vinden niet zo snel iets gek. Die kinderlijke vrijheid levert mooie beelden op. Maar soms maak ik juist de beste foto’s als de kinderen niet doen wat ik vraag: dan krijg je de schoonheid van het onverwachte.”
Oproep: Emilie is nog op zoek naar kinderen of volwassenen met een wijnvlek of een atypische huid die zich willen laten portretteren. Mailen kan naar: info@emiliebonje.be
Schrijf je reactie