Tijdens hun Summertour van Say Yes To No, reden Pam en Sara langs Dismaland, het anti-pretpark van kunstenaar Banksy. Pam en Sara hadden het jaloersmakende geluk om binnen te geraken en geven ons een kijkje in het meest teleurstellende themapark ooit.
Proberen binnen geraken in dit park is al een deel van het avontuur. Het was onmogelijk om via de website tickets te kopen (hoewel er op een bepaald moment zes miljoen mensen dat probeerden). Toen we ‘s nachts aankwamen met ons busje om voor de ingang te kamperen, vonden we de ingang niet eens.
De volgende ochtend waren we om acht uur uit de veren, klaar om de lange wachtrij te trotseren met stoeltjes, eten en koffie. Een vrouw kwam melden aan de horde van een honderdtal wachtende mensen dat het geen zin had om te blijven wachten. Maar wij gaven het niet zo makkelijk op en drie uur later kregen we het nieuws dat er honderd mensen zouden worden binnengelaten.
Mensen begonnen angstvallig hun rangnummer uit te cijferen. Wij kwamen gelukkig tot de vaststelling dat we nummer 60 en 61 waren. Opgetogen wandelden we naar de ingang, waar we er prompt op gewezen werden dat “this is not a place for laughter”.
En inderdaad. Dismaland loopt vol met depressieve werknemers die op geen enkele manier behulpzaam willen zijn, bezoekers met zwarte “I’m an imbecile” ballonnen, attracties waar je lege zakken kan winnen en een enorme ‘windmolen’ gebouwd door Banksy die niet eens twee smartphones zou kunnen opladen.
Wat zagen we verder nog?
Refererend naar Prinses Diana’s dood: een sprookjesachtig kasteel met daarin een verongelukte Assepoester, half uit haar koets geslingerd, met om haar heen een horde paparazzi.
Honderden vluchtelingen bij elkaar gepropt in kleine bootjes en dode lichamen die in het water drijven. Voor slechts een pond kan je de miniatuurbootjes besturen en over de lijken heen varen.
Een gigantische maquette van een angstaanjagende stad, volledig in puin, vol politie en chaos, met een afgebrand bos en een bevroren meer.
Dismaland laat met zijn shockerende kunstwerken en guerilla-art bezoekers stilstaan bij de soms perverse absurditeit van onze hedendaagse samenleving.
Deze onmagische plek zonder ‘zij leefden nog lang en gelukkig’-einde heeft maar één boodschap:
“If you’re not outraged, you’re not paying attention.”
Schrijf je reactie