In navolging van onder meer New York, Londen en Amsterdam, opent in Gent begin juni ook een kattencafé: DreamCATchers. Het wordt een plek waar je niet alleen te midden van een dozijn katten koffie en thee zal kunnen drinken, je zal er de dieren ook kunnen adopteren. Geen kittens, maar wel poezen van minstens een jaar oud. Dit doen ze niet omdat katten oneindig cute zijn, maar om een oplossing te zoeken voor de tienduizenden katten die jaarlijks worden geëuthanaseerd. Meer nog: de winst van DreamCATchers gaat naar dierenasielen en andere organisaties die zich bezighouden met de opvang en verzorging van (straat)katten.
Alle werken worden gedurende de expo geveild via eBay, ten voordele van vzw DreamCATchers (en de katten uiteraard). Dus: cat people unite en geef dit mooie initiatief een duwtje in de rug! Je krijgt er een topwerk voor in de plaats.
Waar komt jullie liefde voor katten vandaan?
Lana: “Dat zit er al in van kinds af aan in. Ik had mijn eerste katje toen ik drie jaar was en dat was meteen grote liefde. Ik denk dat het in mijn genen zit. (lacht)”
Evelyne: “Ik kan me ook niet herinneren dat er een periode zonder katten is geweest.”
Hebben jullie momenteel katten?
Lana: “Ik doe vooral foster werk. Ik heb twee jaar in New York gewoond en daar heb ik voor een dierenasiel gewerkt waar ik mij specialiseerde in de opvang van kittens. Momenteel zit er ook een zwerfkatje hier op het eerste verdiep dat ik opvang.”
Evelyne: “Ik heb thuis één kat. Ik had er twee maar er is spijtig genoeg eentje overleden vorige zomer. Een keer in de week ga ik de straatkatten eten geven. We zijn met zeven mensen en iedereen heeft zijn vaste dag om de katten eten te geven.”
Waar komt het idee voor een kattencafé vandaan?
Evelyn: “Ik heb altijd het gevoel gehad: ik wil werken met katten. Maar van vrijwilligerswerk kan je niet leven en toen kwam Lana uit New York met het idee voor een kattencafé. We dachten: waarom hier geen kattencafé beginnen?”
Lana: “Het oorspronkelijke concept van een kattencafé komt uit Japan. Heel veel mensen wonen daar in gigantische appartementsgebouwen waar vaak geen katten binnen mogen. Dus kwam iemand op het idee een kattencafé te starten waar je gezellig tijd kan doorbrengen met katten. Dat concept is overgewaaid naar de VS en daar is het verder gegroeid naar een manier om een kat vanuit een asiel ter adoptie te stellen. Ik vond dat een heel leuk concept maar ik wilde nog een stap verder gaan. Daarom wordt al onze winst verder doorgegeven aan de vzw’s waarmee we samenwerken en steunen we ook een zwerfkattenprogramma om zo veel mogelijk zwerfkatten te steriliseren.”
Waarom geen kittens en enkel katten van minstens een jaar oud?
Evelyne: “Kittens zijn zo schattig dat ze zichzelf plaatsen. In het asiel zie je ook dat het de oudere katten zijn die blijven zitten. Hierdoor worden er veel te veel oudere katten geëuthanaseerd.”
Lana: “Veel mensen denken: ik wil een kat dus ik neem een kitten. Maar er zijn ontzettend veel voordelen aan het adopteren van een volwassen dier. Je weet welk karakter de kat heeft, wat ze nodig heeft en hierdoor kan je veel beter inschatten of die kat bij jouw situatie past. In het asiel worden die oudere katten over het hoofd gezien. Wij gaan ze hier in de kijker zetten.”
Werk van Marie Sordat
Gaan jullie mensen die interesse hebben om een kat te adopteren helpen beslissen welke kat het best bij hen past?
Evelyne: “Ja, dat is zeker de bedoeling. Sowieso fungeren wij als tussenpersoon met de vzw’s waarmee we samenwerken. Deze vzw’s hebben elk hun manier van screening dus als er iemand interesse heeft in een bepaalde kat verwijzen wij die persoon door naar de correcte vzw. Wij doen wél een eerste screening maar de eindbeslissing of die persoon een kat kan adopteren blijft bij de vzw. Je kan bij ons niet binnenkomen en dezelfde dag een kat meenemen. We willen dat het een doordachte keuze is.”
Lana: “Een kat kan bijvoorbeeld 18 jaar worden. Dat is 18 jaar van je leven dat je voor dat dier moet kunnen zorgen. Als er plots iets gebeurt en de omstandigheden veranderen wordt het dier vaak naar het asiel gebracht. Dat is voor niemand goed. Niet voor het dier en ook niet voor de persoon die die lastige keuze moet maken. Wij proberen te zoeken naar een goede match. Je hebt hier ook de ruimte en de tijd om de dieren te leren kennen en je kan rustiger een beslissing nemen.”
Evelyne: “We gaan de mensen ook informeren. Want bij het nemen van een dier komen er heel veel andere dingen kijken. Je moet er bijvoorbeeld minimaal een keer per jaar mee naar de dierenarts.”
Waren de kunstenaars snel enthousiast om een werk te doneren/maken voor jullie goede doel?
Lana: “Wij hebben op een bepaald moment stop moeten zeggen! Het ging heel snel de ronde en er bleven mensen werken doneren. We hadden geen muren meer om ze op te hangen (lacht). Iedereen was heel enthousiast, ook diegenen die allergisch waren aan katten.”
Jullie favoriete bekende kat?
Evelyne: “Grumpy cat vind ik hilarisch.”
Lana: “Cole and Marmalade. Marmelade is de rosse kat van de twee en heeft heel speciale ogen. Ze hebben een mannelijk baasje, wat ik ook super vind. Hij maakt heel leuke filmpjes en is ook bezig met de zwerfkattenproblematiek. Zijn ander kat, Cole, is zwart en hij heeft onlangs een post geplaatst over het feit dat zwarte katten moeilijk geadopteerd worden omdat ze niet goed op foto staan. Tegenwoordig wil iedereen foto’s nemen van zijn kat voor op sociale media en een zwarte kat is heel moeilijk te fotograferen.”
2 reacties
Superinitiatief! Maar een kleine correctie: Brussel heeft al twee kattencafés. Maar hoe meer, hoe beter, natuurlijk 🙂
http://lechattouille.eu/nl/
http://www.mangakatcafe.com/nl/
Dankje! We zetten het recht.