Wat hebben mannen als Kelvin Davis (@NotoriouslyDapper), Michael-Anthony (@thebigfashionguy) en Bruce Sturgell (@Chubstr) gemeen? Het zijn mannen die al geruime tijd (en op hun manier) een lans breken voor body positivity bij mannen. En dat is nodig. Redacteur Tom legt in deze column uit waarom.
Issues over je lichaam en wat dit met je kan doen (gebrek aan zelfzekerheid, een negatief zelfbeeld) hebben niets te maken met gender, maar alles met een maatschappij die pretendeert te mogen dicteren wat mooi en perfect is op gebied van mannen- en vrouwenlichamen. Vrouwen waren het terecht al veel langer beu, wel mannen nu duidelijk ook.
Het is een nog vrij recente trend dat mannen even onrealistische beelden als vrouwen opgedrongen krijgen (extreme 8-packs, volledige lichaamsontharing, anti-agingproducten etc). Er was voor mannen voorheen dus misschien minder reden om in opstand te komen. Je kan immers niet zeggen dat mannen onvoldoende gerepresenteerd worden in de media. Naast fitboys zie je meer dan genoeg gezette en oude mannen op televisie (in tegenstelling tot oude of forse vrouwen). Maar een positieve uitbreiding kan je de trend rond het tonen van haast onhaalbare mannenlichamen niet noemen. Die bijna onbereikbare perfectie doet meer kwaad dan goed.
Kennen jullie Nick D.? Ik eigenlijk ook niet. Maar toch spreekt deze jonge god uit Californië me regelmatig aan op Instagram. Nick is ripped en shredded, wat zoveel wil zeggen als een gespierd manspersoon met strakheidslevel 10. Hij vertoont zich graag in ontblote bast, heeft een sixpack waar je de was op kan doen en vermoedelijk zelfs xylofoon op kan spelen.
Nick D. Via Instagram
Nick is een gesponsord mannetje in mijn Instagram Stories. Via zijn advertenties verkondigt hij zijn evangelie van rippedness. Hij is duidelijk begaan met mijn gezondheid en wil met plezier zijn knowhow delen zodat ik ook shredded door het leven kan gaan en een kathedraal van een lichaam kan bezitten. Want dat is toch wat we allemaal willen?
Om eerlijk te zijn, nee, dat is niet wat ik ambieer. Ik hoef geen gephotoshopt lijf. Ik ben zelfs doorgaans blij met mijn dadbod. Het willen hebben van een wasbordje zal nooit mijn first-world problem zijn. Mijn gewicht heeft trouwens geen invloed op mijn capaciteiten als vader, echtgenoot en schrijver. Ik ben gezond en ik ben nog steeds buigzaam genoeg om mijn plan te trekken tijdens mijn yogalessen. Namasté!
“Moeten we die mooie plaatjes dan allemaal afschaffen? Natuurlijk niet. Maar het aanbod moet diverser.”
Maar ik ben ook maar een mens en soms brengt die dekselse Nick me aan het twijfelen. Natuurlijk heb ik dagen dat ik denk dat de Ryan Goslings van deze wereld het zoveel makkelijker hebben dan ik. We leven in een maatschappij waar looks nog steeds heel belangrijk zijn. Ik ben, als man, dus zeker niet immuun voor dat wat ze me voorspiegelen. Kijk ik dus soms afgunstig naar de pezige lijven en pulserende spierbaladers die me continu om de oren vliegen op televisie? Ja. Loop ik dan minder zelfzeker door het leven en voel ik me onaantrekkelijk? Natuurlijk.
‘Body Positive Gentleman’ Kelvin Davis. Via Instagram
Maar de afgunst maakt snel plaats voor irritatie. Irritatie dat ik, maar ook mijn kinderen, opgroeien met afgelikte ideaalbeelden die focussen op een perfect uiterlijk, maar die vaak compleet voorbij gaan aan het innerlijke. Het is een strijd die vrouwen al heel lang voeren en waar mannen zich stilaan bewust van worden. Die voorgeschotelde perfectie waarnaar we lijken te moeten aspireren is gewoon niet realistisch, ook al lijkt het op televisie en in de reclamebladen de realiteit.
Moeten we die mooie plaatjes dan allemaal afschaffen? Natuurlijk niet. Maar het aanbod moet diverser. Er is nood aan een juistere weerspiegeling van onze maatschappij anno 2017. Tijd dat nieuwe rolmodellen in de spotlight worden gezet: de grote, de kleine, de dikke, de dunne, met en zonder beperking, in alle kleuren. Eerlijk en prachtig in al hun volmaaktheid. Zullen we anders afspreken dat we vanaf nu allemaal zelf de standaard zijn?
Schrijf je reactie