Column

Leven en laten leven

Leven en laten leven

Sarah Van Liefferinge, Charlie en Gentenaar, komt vaak schoon volk tegen. En daar ontstaat meestal iets moois uit – desnoods enkel in haar hoofd. Foto: Sandra Mermans

Ik bestel een bruintje met wortelsla, zoals altijd in deze broodjeszaak. “Het zal misschien de allerlaatste zijn,” glundert de vrouw achter de toog, “volgende maand verhuizen we naar Frankrijk!” Haar reeënogen stralen nog feller dan gewoonlijk. “Amai,” repliceer ik verrast, “welverdiend na al die jaren hard werk. Ik kom hier al… even nadenken… 18 jaar!”

De tijd vliegt. In 2000 arriveerde ik in Gent op kot, wat verder in deze straat. Die eerste jaren fietste ik bijna nooit, zeker dat ik in de tramsporen zou blijven steken. Dus stapte ik elke dag naar campus Blandijnberg en terug, langs deze broodjeszaak. Toen gingen er jaren voorbij dat ik hier niet meer kwam, en dan plots weer wel. Tijden veranderen, maar de vrouw met de guitige bruine ogen bleef onvermoeibaar op post.

Ze vertelt me dat het niet makkelijk was om de zaak over te laten met een gerust hart: “Het is mijn kindje hè, al 35 jaar, dat geef je niet zomaar weg aan eender wie.” Er was “een meisje van 40 jaar” dat interesse toonde. “Kom anders morgen eens meedraaien. Tegen 7 uur? Dan open ik de winkel.” “Wat? Om 7 uur! Amai, da’s vroeg.” De volgende dag stond ze daar, om 10 uur. En eerst nog een sigaretje roken. Een half uur later wierp ze haar schort af en vertrok ze, al wenend. Enkele maanden later kwam er toch een geschikte kandidaat opdagen.

“Het lijkt me vreselijk om 35 jaar lang alles en iedereen opzij te schuiven, inclusief jezelf, ‘voor de zaak’.”

Misschien etaleerde “het meisje” niet de kwaliteiten nodig om een zaak te runnen die werd opgebouwd met zoveel liefde, toewijding en werkplezier. Toch heb ik een dubbel gevoel bij de verheerlijking van noeste arbeid die spreekt uit het relaas van de vrouw met de reeënogen. Natuurlijk gun ik haar van harte dat ze eindelijk kan uitrusten in een weelderige Zuid-Franse villa: du pain, du vin et du Boursin, weet je wel. Anderzijds lijkt het me vreselijk om 35 jaar lang alles en iedereen opzij te schuiven, inclusief jezelf, ‘voor de zaak’.

De millennials zien de wereld anders dan de babyboomers die ‘arbeid’ vereren als een doel op zich en ‘pensioen’ als de grote verlossing. Wij vragen ons af waarom we nú niet zouden genieten, in de fleur van ons leven, in plaats van te wachten tot de herfst. Wij weten dat de oude pensioenkassen dra leeg zullen zijn. Wij fronsen wanneer politici ons toeroepen dat we harder, sneller en langer moeten werken om de groei-economie te redden en vragen “waarom?”, die groei overwoekert namelijk onze planeet. Wij zijn niet langer gehersenspoeld door de mantra’s van de katholieke kerk die de hemel projecteert na een leven vol opoffering, na de dood. Wij geloven in een leven dat meer is dan werken alleen.

“We zoeken zingeving en verbinding in het hier en nu, want “later als we groot zijn” kunnen we evengoed dood zijn.”

In de 21ste eeuw brokkelt de verheerlijking van ‘werk voor geld’ langzaam maar zeker af, want Arbeit macht nicht frei. Bedankt babyboomers voor de materiële welvaart die jullie opbouwden, maar nu moet de focus verschuiven naar welzìjn. Dit is een tijdperk waarin delen belangrijker wordt dan hebben, slimme robots onze jobs overnemen en het basisinkomen-idee terrein wint. We zoeken zingeving en verbinding in het hier en nu, want “later als we groot zijn” kunnen we evengoed dood zijn.

De vrouw rekent af. Haar reeënogen worden lichtjes vochtig. Stond er geen koeltoog tussen ons in, ik zou haar knuffelen. Ik wens haar veel uitslaapgenot toe, ze glimlacht breed. De kans is klein dat ik later in een Zuid-Franse villa zal belanden, ik spendeer mijn geld liever meteen aan du pain, du vin et du Boursin. En soms vraag ik me af of ik daar ooit spijt van krijgen zal. Maar eigenlijk weet ik zeker van niet. Kom maar op met die 21ste eeuw.

Lees ook de andere verhalen van Sarah in deze reeks
Foto: Sandra Mermans

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen