Als marktleider in een zeer technische omgeving wil Atlas Copco haar maatschappelijke rol opnemen door de instroom van vrouwen en de doorstroom naar hogere managementfuncties te bevorderen. In deze zesdelige reeks wil Atlas Copco hun technologie in mensentaal voorstellen om zo breder toegankelijk te maken en vrouwelijke rolmodellen in de spotlight zetten die inspirerend kunnen zijn voor andere jonge vrouwen met ambities in de wetenschappen. Vandaag: Suki Maesen, IT Program Manager bij Atlas Copco. Foto’s: Sarah Van Looy
Suki Maesen is IT Program Manager bij Atlas Copco, was finaliste voor ICT Woman Of The Year 2016, en wordt al eens geciteerd door toponderneemster Elke Jeurissen. Ze laat het niet bij praten alleen: Suki is één van de drijvende krachten achter het Pleiadementershop programma dat vrouwelijke medewerkers van Atlas Copco ondersteunt in hun doorgroei naar managementfuncties.
Hoe werkt het Pleiadesmentorship programma precies?
“We beginnen met een speeddate. Het moet klikken tussen de mentor en de mentee. Wanneer er een match is, moet de mentee het initiatief nemen om minstens één keer per maand samen te komen. Wat ik zelf doe als mentor is beginnen met het peilen naar de verwachtingen van de mentee. Op basis daarvan stellen we een plan op voor de komende zes maanden waar we op zullen focussen. Bij mij is het redelijk actief, maar bij andere mentors kan het evengoed een maandelijks casual gesprek zijn.”
Wat haal je als mentor uit dat programma?
“Ik haal er enorm veel energie uit als ik zie dat ik die vrouwen concreet kan vooruithelpen. Dat zij met hetgeen we bespreken actief aan de slag gaan en erin slagen de volgende stap te zetten. Ik leer er ook van bij, want ik kom te weten met welke twijfels ze zitten, en dat zijn vaak dingen waar ik vanuit mijn managementpositie eigenlijk nog niet bij had stilgestaan.”
“Vrouwen zeggen nog te snel: “Ze zoeken iemand met tien jaar ervaring, maar ik heb er maar zeven.””
Zijn er algemene dingen te concluderen uit de vragen die jouw mentees stellen? We horen al eens dat vrouwen niet zo goed zijn in netwerken, of dat ze zich onzeker voelen als ze op hun strepen moeten staan. Is dat iets wat je terugvindt?
“Toch wel, ja. Leren netwerken was letterlijk een vraag van mijn laatste mentee. Dan oefenen we op een pitchtalk: hoe introduceer je jezelf op een leuke manier, hoe hou je een gesprek gaande, … Een andere klassieker is: “Ik heb een interessante job gezien en tachtig procent van de gevraagde competenties heb ik volledig onder de knie, maar die twintig procent niet.” Of “Ze zoeken iemand met tien jaar ervaring, maar ik heb er maar zeven, dus dan solliciteer ik beter niet.” Dat is toch iets vrouwelijks, mannen gaan al bij vijftig procent zeggen: “Ok, hier ga ik voor.”
Wat is jouw advies in dat specifiek geval?
“Mijn advies is dan vooral veel informatie inwinnen. Praat met de recruiter, praat met de werknemers in dat team. Er is altijd een gap tussen de jobomschrijving en wat de werkelijkheid is. Bovendien moét er groeiruimte zijn, anders is er geen uitdaging meer aan.”
We horen ook vaak dat netwerken moeilijker is voor jonge vrouwen, omdat het vaak na de werkuren gebeurt en er nog te vaak van hen wordt verwacht dat zij aan de schoolpoort staan en het huiswerk van de kinderen nalezen.
“Klopt. Daarom stuurden we vroeger de uitnodigingen voor onze interne netwerkevents eerst naar de dames, pas daarna de heren. De redenering daarachter was: vrouwen gaan eerst checken bij hun echtgenoot of het wel kan, of ze een babysit moeten regelen. Dan zijn er al een paar dagen voorbij en is het netwerkevent vaak al volzet. Vandaag zijn onze netwerkevents zo populair geworden dat vrouwen zich nu wél meteen inschrijven.”
Jij organiseert binnen AC ook de Techno Ninja’s. Wat is dat precies?
“Ik dacht: “Om meer vrouwen in het bedrijf te krijgen, moeten we misschien vroeger starten.” Er zijn al een heleboel activiteiten zoals CoderDojo en WeGoSTEM. Ik wou een activiteit organiseren voor de kinderen van onze eigen werknemers om hen op een leuke manier laten kennismaken met STEM. Op Techno Ninja’s mogen de kinderen robots programmeren, leren werken met sensoren en concrete problemen oplossen. Zo hadden we vorig jaar een IoT (Internet of Things) sessie. De kinderen kregen warmtesensoren die ze op een mok installeerde, en maakte dan een app die je een signaal geeft wanneer je warme chocolademelk drinkbaar is.
“Veel kinderen, vooral meisjes, willen zich inzetten voor de maatschappij, maar leggen de link niet altijd met wetenschap.”
In een andere workshop gingen de kinderen aan de slag met Ava & Trix, een tablet game waarbij kinderen via een speels verhaal met keuken-, tuin – en knutselmateriaal aan de slag gaan om een oplossing te zoeken voor een wetenschappelijk of technisch probleem. Atlas Copco ontwikkelde mee een module rond perslucht, waarbij de kinderen een oplossing moeten bedenken voor een vogeltje dat uit zijn nest is gevallen.
Techno Ninja’s is een beetje mijn baby, waar ik sterk in geloof. Veel kinderen, en vooral meisjes, willen zich inzetten voor anderen en de maatschappij, maar leggen de link niet altijd met het analytische en wetenschappelijke. Op events als Techno Ninja’s kunnen ze ontdekken dat techniek kan ingezet worden om levens te verbeteren.”
Zelf heb je Politieke en Sociale Wetenschappen gestudeerd. Hoe ben jij terecht gekomen in ICT?
“Ik ben afgestudeerd vlak voor het jaar 2000. Toen zochten ze en masse universitairen om om te scholen tot programmeurs voor het Y2K probleem. Ik was, als enige vrouw, één van de tien gelukkigen.”
De indruk leeft dat de Y2K bug een grote farce was, maar eigenlijk is er best veel geprogrammeerd toen.
“Ik denk ook dat het erger is voorgesteld dan het was, maar er was toch wel werk. Ik ben uitgestuurd naar een project in een bank waar ze two-digit datumvelden hadden, en dat moest natuurlijk uitgebreid worden. Als dat niet gebeurde, hadden we een serieus probleem. Dus dankzij Y2K ben ik in consultancy beland, en zo ben ik bij Atlas Copco terecht gekomen.
Er zijn er nog wel vrouwelijke CIO’s die geen wetenschappelijke of technische opleiding hebben genoten. Ik heb geen spijt van mijn studiekeuze, en iedereen moet kiezen wat zij of hij wil doen. Maar ik zou het wel jammer vinden, mochten er vrouwen niet kiezen voor een technische richting en daar achteraf wel spijt van hebben omdat ze niet wisten dat ze het konden en het hen wel zou liggen.”
In 2016 stond je in de finale van ICT Woman of the year. Vind je het belangrijk dat er een aparte award wordt georganiseerd voor vrouwen in ICT?
“Op dit moment vind ik het wel nuttig omdat er nu zo weinig vrouwen zijn in ICT. Dan is het goed om een rolmodel in de kijker te zetten. Maar om er expliciet een aparte award aan toe te kennen, tja… Het is met gemengde gevoelens.”
“Veel mensen stellen een vraag, maar zitten tijdens het antwoord op hun vraag gewoon te wachten tot ze weer aan het woord zijn.”
Ik las dat communicatie ook één van je stokpaardjes is. Op je LinkedIn-profiel lees ik een klein pleidooi om écht te leren luisteren naar elkaar. Waar heb jij goed leren luisteren?
“Ik denk dat ik dat heb geleerd in het Leadership Development Program van Atlas Copco. Dat was een eyeopener: écht leren luisteren, doorvragen, parafraseren. Veel mensen stellen een vraag, maar zitten tijdens het antwoord op hun vraag gewoon te wachten tot ze weer aan het woord zijn. Als ik bijvoorbeeld in een meeting merk dat iemand z’n ei kwijt wil, laat ik ze doen, maar ik zal de aandacht wel opnieuw richten naar de persoon die aan het vertellen was. Ik heb graag een efficiënte en effectieve meeting. Als ik merk dat die alle kanten begint uit te gaan, dan grijp ik in.”
Je lijkt me iemand met een analytische geest. Dat is een kwaliteit die vaak aan mannen wordt toegedicht, maar ik durf dat te betwijfelen. Wat denk jij?
“Hier in Atlas Copco zitten veel vrouwen met een analytisch brein, de meesten zelfs. Een analytische vrouw wordt vaak als uitzonderlijk beschouwd, maar eigenschappen van mannen en vrouwen worden heel vaak anders geïnterpreteerd. Neem nu assertiviteit: een assertieve vrouw wordt vaak als agressief gezien. Vaak wordt er zelfs geïmpliceerd dat ze dan haar regels heeft of zo. Een assertieve man, daarvan zegt men dat hij op zijn strepen staat. Dat hij weet wat hij wil.”
Wat zijn volgens jou de voordelen van diversiteit in een competitief bedrijf?
“Diversiteit in leeftijd, cultuur, gender, opleiding, … is de motor voor innovatie. Vroeger wou ik in mijn team allemaal gelijkgezinden, want “als iedereen op dezelfde lijn zit, zal het hier snel vooruit gaan.” (lacht) Ik ben daar snel van teruggekomen. Nu let ik als leidinggevende er net op dat ik verschillende profielen en karakters in mijn team heb. Zo word ik gechallenged in mijn visie en mijn manier van aanpakken. Dat zorgt voor meer innovatie, meer creativiteit, en dus ook voor meer efficiëntie. Je kan misschien niet altijd meteen tot een consensus komen, er zullen misschien wat meer discussies zijn, maar de voordelen zijn veel groter.”
Wat zou je zeggen tegen meisjes die een wetenschappelijke of technische richting willen studeren, maar worden afgeschrikt door het feit dat ze daar in de minderheid zouden zijn?
“Ik denk dat de huidige generatie daar niet zo door wordt afgeschrikt. Mochten ze zich daar toch zorgen over maken, zou ik hen vragen wat de motivatie is om voor die studierichting te kiezen. Als ze dan met sprankelende ogen vertellen waarom ze gemotiveerd zijn, dan zou ik een spreekwoordelijke sjot onder hun gat geven en zeggen ‘dan moet je ervoor gaan’.”
Schrijf je reactie