Next Gen

“We moeten niet enkel vechten voor datgene waar we onszelf in herkennen”

Hafsa El-Bazioui en Nozizwe Dube in gesprek over hun politiek engagement

“We moeten niet enkel vechten voor datgene waar we onszelf in herkennen”

In onze reeks Next Gen praten we met twee jonge vrouwen die aardig op weg zijn de wereld te veroveren. Vandaag: Groen-politica Hafsa El-Bazioui en rechtenstudente Nozizwe Dube die een kortstondig verleden had bij CD&V. Tekst: Anouk Torbeyns & Sarah Van Evercooren. Foto’s: Sarah Van Evercooren.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van in oktober haalde de relatief onbekende Hafsa El-Bazioui (31) vanaf plaats 26 op de kartellijst sp.a-Groen maar liefst ongeveer vierduizend voorkeurstemmen. Binnenkort wordt ze schepen van Personeel, Noord-Zuid samenwerking en Facility Management.

Nozizwe Dube kan op haar 23ste ook al een heus palmares voorleggen. Ze was drie jaar lang voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad en ontving in 2017 de prijs van ‘Young European of the Year’ voor haar maatschappelijk inzet. Bij de lokale verkiezingen kwam ze op voor de CD&V. Ze raakte niet verkozen, was wel blij met haar resultaat, maar besloot toch de partijpolitiek vroegtijdig vaarwel te zeggen.

“Dat de politiek zo homogeen is samengesteld, blijft een echt pijnpunt in Vlaanderen.”

Hoe zijn jullie in de politiek beland?
Hafsa: “Ik ben al van jongs af aan maatschappelijk ingesteld en kreeg toen ik opgroeide vaak de vraag of ik niet in de politiek wou stappen. Na de vraag zo vaak te krijgen, vroeg ik een lidkaart aan bij Groen. Ik was benieuwd of ik mijn engagement ook binnen een partijwerking kon laten gelden. Met een lidkaart werk je achter de schermen en ik hield me in het begin bezig met wijkgebonden thema’s.

Ik woon zelf in de Brugse poort, een heel diverse buurt. Ik zag dat vooral de witte, hoogopgeleide mensen gerepresenteerd waren, maar de rest van de bewoners niet. Dat raakte mij. Dat de politiek zo homogeen is samengesteld, blijft een echt pijnpunt in Vlaanderen. Daarna ging alles eigenlijk snel. Mensen vonden dat ik niet enkel achter de schermen moest werken, maar op de voorgrond mocht staan en het woord moest nemen. Dat doe ik nu in de gemeenteraad in Gent.”

Nozizwe: “Bij mij is het heel anders gelopen. Ik kwam zelf op mijn veertiende naar België en heb hard gewerkt om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Ik ben ook altijd maatschappelijk geëngageerd geweest dankzij mijn moeder. Zij had in Zimbabwe een uitgesproken mening over de politiek, waardoor ze naar België moest vluchten. Omdat ik haar als voorbeeld had, stelde ik zaken in vraag zoals de positie van de vrouw en van minderheden. Dat kritisch denken heb ik behouden, ook toen ik naar België kwam.

“Ik ben altijd maatschappelijk geëngageerd geweest dankzij mijn moeder.”

Ik kwam al snel in de Vlaamse jeugdraad terecht. Eerst als vrijwilliger, daarna drie jaar als voorzitter. Ik dacht dat ik op lokaal niveau ook iets kon betekenen en stelde me kandidaat bij de gemeenteraadsverkiezingen bij CD&V. Ik werd niet verkozen, maar ik was best tevreden met mijn resultaat.

Ik ben vandaag geen lid meer van CD&V en dat vind ik niet zo erg. Ik merk wel dat ik meer kan betekenen buiten de partij. Ik kan nu onafhankelijk de thema’s behandelen waar ik van wakker lig. Ik had het lastig met uitspraken binnen verschillende partijen over jongeren met een migratieachtergrond, jongeren zoals ik. Ik moest het dan gaan uitleggen bij die jongeren. “Wat vind jij hiervan, waarom zei die persoon dat?” Ik moest telkens weer anderen hun mening verantwoorden en was daar naar mijn gevoel meer mee bezig dan met mijn eigen thema’s. Dat was vermoeiend.”

Hafsa El-Bazioui (links) is gemeenteraadslid voor Groen. Nozizwe Dube stond bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober op de lijst van CD&V, maar zei de politiek inmiddels vaarwel.

Jullie hebben allebei een label gekregen door de media. ‘De eerste schepen met hoofddoek’ voor Hafsa en ‘de vluchteling uit Zimbabwe’ voor Nozizwe. Wat vinden jullie hiervan?
Hafsa: “Vreselijk. Als mensen mij opbellen voor een interview vraag ik altijd door naar het onderwerp en met wie ik aan tafel ga zitten. Ik moet dat vragen omdat elk interview anders over de hoofddoek gaat. Ik ben geen schepen van de hoofddoek en het is voor mij geen beleidsthema. Ik wil graag over mijn eigen bevoegdheden praten, over bijvoorbeeld duurzaamheid en internationale solidariteit, maar niet voor de zoveelste keer over wat ik draag.”

Nozizwe: “Same. Toen ik begon bij de Vlaamse jeugdraad vroegen ze ook al vanaf dag één wat ik vond van de diversiteit. Ik wou na een tijd niet meer ingaan op zo’n interviews uit schrik dat elk interview alleen over diversiteit zou gaan. Ik kon zeer veel zeggen over jongerenwerk en psychisch welzijn, maar daarvoor kwamen ze nooit bij mij langs. Voor alle duidelijkheid: ik kan ook veel zeggen over diversiteit. Maar ik had vaak het gevoel dat ik enkel mocht spreken als jonge vrouw met migratieachtergrond en niet als expert op andere vlakken.”

“Je moet niet enkel stemmen op een vrouw omdat ze een vrouw is. Kijk naar haar beleid en waar ze voor staat.”

Jullie willen meer diversiteit in de politiek zien. Hoe kunnen we dit voor elkaar krijgen?
Nozizwe: “Campagnes kunnen helpen. De stem op een vrouw-campagne heeft echt een verschil gemaakt. Mannen staan al sneller hoog op de lijst en onbewust wordt er zo sneller op een man gestemd. Ik wil trouwens ook niet zeggen dat je op een vrouw moet stemmen puur omdat ze een vrouw is, maar bekijk haar beleid en waar ze voor staat. Ik denk dat we een gelijkaardige campagne kunnen toepassen voor jongeren of mensen met een migratieachtergrond. Maak een bewuste en doordachte keuze als je stemt, want je kan echt dingen veranderen.”

Hoe staan jullie tegenover het feminisme?
Hafsa: “Het is vreemd dat feminisme anno 2019 nog steeds zo’n zwaar beladen term is. Het gaat hier gewoon over mensenrechten, het is geen anti-mannenbeweging.  Helaas zien we soms dat het een strijd wordt tussen vrouwen onderling en botsende ideeën, dat vind ik echt heel jammer.

Nozizwe: “Ik zie mezelf als een intersectionele feminist. Daar wordt ongelijkheid op verschillende vlakken bekeken, niet enkel op basis van geslacht, maar bijvoorbeeld ook op basis van afkomst en klasse. Ik probeer er bewust van te zijn dat ik niet alleen moet vechten voor datgene waar ik mezelf in herken. Een intersectioneel feministisch beleid zou alle vrouwen vooruit moeten helpen.”

Nozizwe, jij komt uit Tervuren. Wat vind je van het vernieuwde Africa Musem?
“Ik heb het museum recent nog bezocht en ik heb er veel over te zeggen. (zucht) Dit museum werd aanvankelijk opgericht als propagandamiddel om de kolonisatie van Congo te rechtvaardigen. Maar daar wordt vandaag binnen de muren van het museum met geen woord over gerept.

Je kwam het Africa Museum buiten en had bijvoorbeeld totaal niet door dat miljoenen Congolezen zijn moeten sterven door de kolonisatie. De geschiedenis was controversieel en onderdrukkend, maar die onderdrukking wordt onvoldoende uitgewerkt. Het gaat te weinig over de bloederige periode en te veel over de cultuur, fauna en flora van Midden-Afrika. Een gemiste kans.”

“De problemen gaan niet opgelost worden door alleen snel een standbeeld weg te halen.”

Kan de politiek hier in een rol in spelen?
Nozizwe: “Ik vind zeker dat de politiek hier een rol in heeft, maar zich niet focust op de echte problemen. Ze kijken eerder naar symbooldossiers zoals standbeelden van Leopold II in publieke ruimtes, onze excuses aanbieden, enzovoort. Die dingen zijn ook belangrijk, maar het gaat hier nooit over de positie van zwarte mensen in België en structurele discriminatie. Uit onderzoek blijkt dat zes op de tien personen met Afrikaanse roots in ons land een diploma van hoger onderwijs hebben. Toch worden ze vier keer meer met werkloosheid geconfronteerd dan de gemiddelde Belg met een blanke huidskleur. Dat zijn echt zorgwekkende cijfers.”

Hafsa: “We hebben onlangs nog een heel bewogen gemeenteraad gehad over het veranderen van een straatnaam. Zo wou de oppositie de Leopold II-laan veranderen in een Rosa Parks-laan. De vergadertafel kleurde voornamelijk blank. We moeten ook de mensen waarover het gaat het recht geven om mee aan tafel te zitten. En de problemen gaan inderdaad niet opgelost worden door alleen snel een standbeeld weg te halen of een straatnaam te veranderen, al ontken ik niet dat het voor velen heel kwetsend moet zijn om Leopold II op een sokkel te zien staan.”

Welke ambities hebben jullie nog op politiek vlak?
Hafsa: “Op politiek vlak probeer ik op lange termijn te denken, maar op persoonlijk vlak leef ik toch best van dag tot dag. Wat ik doe, moet echt met volle overtuiging zijn. Zoveel jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik dit nu zou doen. Dus ik weet ook niet wat ik over een paar jaar zal doen.”

Nozizwe: “Ik weet het zelf ook totaal nog niet. Voorlopig focus ik me volop op mijn rechtenstudies. Ik ben echt gebeten door die studie. Het heeft me al een pak kritischer gemaakt. Wat de toekomst ook moge brengen, vast staat dat ik voor de rechten van minderheden zal blijven opkomen, op welke manier dan ook.

“Politici moeten zich de vraag stellen of hun partij een plaats is waar jonge vrouwen serieus worden genomen.”

Is politiek een manier?
Nozizwe: “Ik denk niet dat ik opnieuw in de politiek zal stappen. Het is niet echt mijn wereld.”

Hebben jullie tips voor jonge vrouwen met politieke ambities?
Hafsa: “Eigenlijk zouden we vooral tips moeten geven aan politici. Zij moeten jonge mensen met diverse achtergronden ondersteunen en serieus nemen.”

Nozizwe: “Inderdaad, we moeten de werking en samenstelling van partijen in vraag stellen. Ze moeten zich de vraag durven stellen of hun partij een plaats is waar jonge vrouwen voldoende serieus worden genomen en of hun expertise oprecht wordt gewaardeerd. Het gaat niet enkel over jongeren al dan niet met migratieroots binnen te halen, het gaat ook om ze bij jou te houden.”

Hafsa: “Wanneer politici aan mij vragen hoe ze jongeren beter kunnen bereiken, vind ik dat vreemd. Zij hebben hun positie gehaald en zijn juist degenen die meer diversiteit voor elkaar kunnen krijgen. Het is al goed dat ze zich ervan bewust zijn dat er verandering moet komen, al is er meer nodig dan enkel goede intenties.”

Lees alle interviews in de reeks Next Gen

Schrijf je reactie

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen