Eindelijk ligt het in de rekken: “Brown Girl Magic”, mijn allereerste kinderboek. Ik ben super trots dat Fatinha Ramos dit boek wilde illustreren. Ze kreeg dit jaar de prestigieuze Global Illustration Award (de Oscars van de illustratiewereld, zeg maar) en op elke pagina van Brown Girl Magic zie je waarom. De ondertitel van dit boek luidt ‘een boek door, over en voor bruine meisjes’, en dat klopt natuurlijk. Ik heb het in eerste instantie geschreven voor mijn dochters en het gaat over twee zusjes met een bruine huid en kroeshaar. Maar ik hoop dat heel veel kinderen, m/v/x en in elke kleurschakering, dit boek zullen lezen of voorgelezen krijgen. Want kinderboeken hebben echt veel impact.
De verhalen die kinderen meekrijgen dragen bij tot hoe zij de wereld ervaren, wat zij als ‘normaal’ beschouwen. Verhalen helpen hen zichzelf en anderen te begrijpen, hun gevoelens te plaatsen en kanaliseren. En de personages in die verhalen, de helden en heldinnen, zouden de bonte diversiteit van de scholen in het Vlaanderen van vandaag moeten weerspiegelen.
Toen ik opgroeide in Weelde, was er daar een kleine dorpsbibliotheek. Elke week ging mijn papa met ons, zijn dochters, naar de bib op zoek naar boeken om voor te lezen. Toen ik leerde lezen nam ik de gewoonte al snel zelf over. De bibliothecaresse bestelde soms speciaal boeken voor mij waarvan ze dacht dat ik ze interessant zou vinden. Ik deel graag met jullie de vijf kinderboeken die me nooit hebben losgelaten.
Twee kindjes uit Korea – Goran Schultz
Dit boekje ben ik nooit vergeten. Het vertelt het adoptieverhaal van twee meisjes uit Korea. Voor de twee meisjes uit Rwanda die mijn zus en ik waren, was het uiteraard ontzettend herkenbaar. Mijn papa heeft dat boekje misschien wel twintig keer voorgelezen, en beantwoordde geduldig alle vragen die we hadden. Zo begreep ik wat adoptie was, waarom het was gelopen zoals het liep.
Het ei van Oom Trotter – Marc De Bel
Is er eigenlijk een kind in Vlaanderen dat dit boek nooit heeft gelezen? Ik las het elke zomer opnieuw in de lagere school. Het vertelt het verhaal van de gepeste Alexander, wiens ouders niet naar hem omkijken. Alexander krijgt een krokodillenei van zijn prettig gestoorde oom, en dat was één van mijn favoriete verhalen. Het hoofdpersonage kon niet verder van mij afstaan: Alexander is een klein, bleek, rijk, verlegen jongetje. Zijn ouders gaven niet echt om hem. De mijne waren haast té aanwezig. Maar ik denk dat de gevoelens bij pesterijen die Alexander beschrijft wel een gevoelige snaar raakten. Ik voelde me op een of andere manier verbonden met hem. Het leek alsof ik hem echt kende, alsof hij echt bestond. Onvoorstelbaar dat dat prachtige boek een debuut was.
De FauTeNKaMPioeNe – Marc De Bel
In het zesde leerjaar won ik een tekenwedstrijd en mocht ik voor 5000 Belgische frank boeken gaan kopen. Dat was destijds echt veel geld. Het eerste boek dat ik koos was dit boek. Ik was sowieso grote fan van Marc De Bel na Het ei. Maar ik koos het boek vooral om de cover. Er stond een zwart meisje in het midden van die cover getekend! Een naakt zwart meisje dan nog. En ze zag er precies uit zoals ik op die leeftijd. Dat was echt een zeldzaamheid. Ik vind het achteraf bekeken niet het beste verhaal. Er zitten best wat stereotiepen in over Yoko, het zwarte meisje op de cover. En het heeft een beetje een vreemd open einde. Maar het was één van de eerste boeken waarin een personage zat dat op mij leek. En dat deed veel.
Mijn gekke familie – Christopher Paul Curtis
Dit boek was één van die boeken die de bibliothecaresse speciaal voor mij besteld had, op eigen initiatief. En ik ben haar daar zo dankbaar voor. Dit boek bepaalde namelijk mee mijn levenspad. Het vertelt het verhaal van een familie (The Watsons) die in de jaren zestig, toen de burgerrechtenbeweging van o.a. Martin Luther King volop strijd voerde, naar Birmingham, Alabama trekt. Als kind vond ik de fratsen van de kinderen het leukst. Ik herkende mijn eigen puberzus in Byron, de norse grote broer. Ik herkende mijn ouders en hun inside-grapjes in mama en papa Watson. Het duurde een hele tijd voor ik begreep waarom net dit boek me zo raakte. Het is de reden geweest dat ik boeken begon te lezen over die burgerrechtenbeweging. En dat is dan weer de kiem geweest van wat ik vandaag de dag allemaal doe.
Mathilda – Roald Dahl
Deze classic zou elk kind ooit moeten lezen. De superslimme Matilda was één van de weinige heldinnen in mijn boekenkast. Helden zat, maar heldinnen waren er minder. Matilda maakte veel goed. Niet alleen is dit boek heel grappig, en prachtig geschreven, het toont ook een meisje dat niet bang is om anders te zijn. Matilda is hartstikke stoer. Ik was meteen verkocht. Ik kan niet wachten om het aan mijn kinderen te geven als ze wat ouder zijn.
Dat waren de boeken die mijn eigen jeugd kleur gaven. Vandaag de dag lees ik opnieuw veel kinderboeken. Ik ben een echte voorleesmama. Iedere avond als ik thuis ben lees ik een verhaaltje met mijn kinderen. Ik ben bijvoorbeeld fan van de boekjes van Studio Sesam, waarin altijd heel veel diversiteit verweven zit. Heel fijn om zo de dingen uit te leggen waar mijn kleuters vragen over hebben.
De laatste tijd lees ik mijn eigen woorden vaak nu we Brown Girl Magic in huis hebben. Mijn kindjes noemen het ‘het boek van Maan en Noen’, want zo heten de hoofdpersonages. En na het voorlezen praten we dan over het verhaal, en over hun dag op school. Ik ben zo blij dat het gelukt is, dit boek. Ik hoop dat er in vele slaapkamers de komende jaren zal verteld worden over Maan en Noen.
Schrijf je reactie